Team Sonic Racing review - Samen staan we niet zo sterk
Geen All-Star.
Voor Team Sonic Racing is Sander toch maar even achter het wiel van zijn transformerende superkarts gekomen om de nieuwste creatie van Sumo Digital een testrit te geven. Maar na een paar bochten is hij al driftig op zoek naar meer.
Ontwikkelaar Sumo Digital houdt er van om te experimenteren. Na het zeer geslaagde Sonic & SEGA All Stars Racing Transformed waar voertuigen transformeerde om verraderlijke parcours te navigeren, gooit de studio het genre opnieuw op de schop. Team Sonic Racing legt de nadruk op een coöperatieve race-ervaring, waar samenspel en gezamenlijk de overwinning behalen centraal staat. Daarmee probeert de game zich te distantiëren van de concurrentie, maar wordt het al snel onverbiddelijk door de rest ingehaald.
Het Team-systeem waar de titel van de game naar verwijst, is een verdienstelijke poging om iets anders met het genre te doen. Je racet in teams van drie en werkt samen om de zege te behalen. Je kunt items naar elkaar sturen, in elkaars slipstream rijden voor een snelheidsboost en elkaar na een crash weer vlug op de been helpen. Daardoor loopt ook je Ultimate-meter vol, waarmee je tijdelijk een fikse turbo krijgt. Op deze manier hou je elkaar constant in de race en heeft niemand het gevoel voor spek en bonen mee te spelen. Het Team-systeem maakt Team Sonic Racing een feelgood-racegame die je voor iedereen uit de kast kan trekken, ongeacht hun ervaring met kartgames.
De Adventure Mode is de hoofdmodi van Team Sonic Racing, bestaande uit een world map met een groot aantal levels om door te spelen. Je verdient sterren en sleutels door doelen te voltooien, waarmee je blokkades op de map ontgrendelt. Dat alles wordt met een flinterdun verhaal aan elkaar gelijmd, dat aan de hand van statische portretten en tergend slecht stemacteerwerk wordt verteld. Opvallend daarin is dat het verhaal alleen afspeelt als je de levels met vierkantje en niet met kruisje selecteert. Op die manier is het mogelijk om Adventure Mode zonder onderbrekingen te spelen, waar de modus alleen maar beter van wordt. Als klap op de vuurpijl is de Adventure Mode ook coöperatief te spelen, en dankzij de grote hoeveelheid races en optionele uitdagingen is er in deze modus meer dan genoeg te doen.
De racers in je team hebben elk hun eigen rol, onderverdeeld in types. Een Technique-type rijdt bijvoorbeeld ongestoord over oneffen terrein en een Power-type breekt door obstakels zonder uit de bocht te vliegen. Dat opent mogelijkheden op elk parcours, want sommige shortcuts zijn alleen voor een bepaald type bedoeld. In theorie biedt dat een hoop mogelijkheden, maar in feite bieden de shortcuts geen gigantische voorsprong op de rest. Naast deze types verschillen de racers bar weinig, ook al hebben ze verschillende statistieken. Zelfs het mod-systeem dat de statistieken van elke racer aanpast, is dusdanig impactloos dat het nauwelijks zin heeft om er aandacht aan te besteden. De game is zo gebalanceerd dat elk theoretisch streepje voor is gladgestreken, waardoor er weinig ruimte voor verrassingen overblijft.
Team Sonic Racing mist bovendien de unieke identiteit die zijn voorganger had. Naast de bovengenoemde balansproblemen is er geen variatie tussen de racers. Ze hebben geen unieke vaardigheden en er zijn weinig visuele verschillen, zelfs niet met de mods die het uiterlijk van de auto's aanpassen. Over de wapens is ook niets bijzonders te melden, aangezien deze volledig overeen komen met andere kartracers van de afgelopen paar jaar. Datzelfde gevoel komt ook naar voren bij de parcours, die op gebied van layout en visuals niets nieuws te bieden hebben. De ontwikkelaar heeft alle effort op het team-aspect gevestigd, en daaromheen slechts een adequate racegame ontwikkeld.
De grootste klap is tenslotte de framerate. De game probeert een solide zestig frames per seconde neer te zetten, maar dipt op een standaard PlayStation 4 zodra een race ook maar iets intensiever wordt. Op een PlayStation 4 Pro is de singleplayerervaring wel perfect, maar laat het toch steken vallen zodra de game in een splitscreenmodus wordt gespeeld. Zelfs op het moment dat de game naar dertig frames per seconde daalt om meer dan twee spelers in splitscreen te faciliteren, dipt de framerate tijdens verhitte actie. Aangezien de racers regelmatig met gigantische snelheden over de parcours schieten, is elke dip in de framerate enorm merkbaar en funest voor de spelervaring.
Het Team-aspect van Team Sonic Racing is weliswaar een prima uitgewerkte game mechanic, waardoor de game voor iedereen prima toegankelijk is. Het systeem kan de game echter totaal niet in zijn eentje dragen. Daarvoor leunt de game te veel op de conventies van het genre en mist het variatie in de racers en de parcours. Het modsysteem en de verschillende routes op de parcours proberen de game interessanter te maken, maar krijgen niet de kans om uit te blinken. Bovendien zorgt de flucturerende framerate er voor dat de game nauwelijks een streepje voor heeft op andere kartracers van de afgelopen periode. Al met al is Team Sonic Racing een adequate racegame met een goed idee, maar daarmee verdient het geen plekje op het erepodium.
Voor de Team Sonic Racing speelde Sander op de PlayStation 4 en de PlayStation 4 Pro.