Terugkeer naar World of Warcraft: Patch 5.4 en The Siege of Orgrimmar
Marcel slijpt de wapens voor een tijdloos avontuur.
Op de redactie van Eurogamer Benelux ben ik tot Blizzard-boy bestempeld. En ja, het is waar. Warcraft III: Reign of Chaos en Diablo II inclusief uitbreiding Lords of Destruction pronken al jaren op mijn boekenplank. Mijn muis wordt ondersteund door een muismat van Starcraft II: Heart of the Swarm en heb ik sinds 2006 een account van World of Warcraft, waarin ik elke uitbreiding inclusief Collector's Editions heb ondergebracht.
Toch ben ik sinds de lancering van Mists of Pandaria niet meer in Azeroth te vinden. Been there, done that. Na meerdere jaren raiden en levelen was ik het spelprincipe wel zat. Nu patch 5.4 uit is ben ik toch wel benieuwd hoe het er voor staat met Azeroth. Bij ex-WoW'ers begint het toch na een tijdje weer te kriebelen, dus dit is de uitgelezen kans om te ondervinden of World of Warcraft zijn magie nog niet is verloren.
Azeroth is tegenwoordig veel drukker dan voorheen, want Blizzard voegt servers nu samen wanneer een gebied onderbevolkt is.Dankzij deze Cross-Realm functie kan ik met vrienden samenspelen, ongeacht of ze op een PvP realm zitten en ik op een PvE realm. Voorheen was er weinig vervelender dan personages achter te laten, omdat een aantal vrienden naar een andere realm verhuisden. De Cross-Realm techniek is vorig jaar ingevoerd, maar verdient alsnog alle lof en is een van de redenen om een terugkeer naar World of Warcraft te overwegen.
Dit is vooral belangrijk voor de laatste patch, want Siege of Orgrimmar sluit het Mists of Pandaria hoofdstuk af. Dit betekent een nieuwe raid, maar ook andere extra content. De eerste geluiden van mede-spelers klinken veelbelovend, aangezien de Horde en Alliance moeten samenwerken om de corrupte Garrosh Hellscream te stoppen.
In de Orgrimmar-raid ziet vooral de Iron Juggernaut er imponerend uit: het is een gigantische robot-schorpioen. Zijn lasterstraal is verraderlijk, en deze is in combinatie met zijn Area of Effect (aoE)-aanval al snel dodelijk voor een raid-groep. Hetzelfde geldt voor de Elemental Immerseus die na een tijdje uit elkaar spat als een fontein van pudding. Er ontstaan overal kleine vijanden die langzaam naar het midden van de kamer kruipen. Versla je ze niet op tijd, dan keert Immerseus terug. Het ziet er niet alleen spectaculair uit, maar bewijst ook dat de ontwikkelaar het ontwerpen van raid-bazen nog steeds niet is verleerd. Voor je eenmaal bij die content bent aangekomen heb je wel wat speeltijd voor de kiezen. The Siege of Orgrimmar vereist de nodige voorbereiding, en daarvoor is onder andere de toegevoegde Timeless Isle Zone.
Timeless Isle is een verademing voor de gamer die al een tij niet meer in Azeroth is geweest. Mijn Troll Shaman heeft in principe niet de uitrusting om fatsoenlijk te kunnen raiden. Doordat ik zo laat instap wordt er van me vereist dat ik eerst nieuwe voorwerpen vergaar, voordat ik in een raid duik. Daar komt de nieuwe zone om de hoek kijken. Op het eiland word ik ondergedompeld in de typische Mists of Pandaria sfeer. Ik bewandel de bosrijke gebieden en kom hier en daar afgebrokkelde constructies tegen uit lang vervlogen tijden. Op het ene moment sta ik oog in oog met een World-Boss en op het andere roof ik als een heuse piraat schatkisten leeg. Mijn Troll Shaman wordt overladen met beloningen en voordat ik het weet heb ik een leuk beginnersetje om mee te raiden.
Dit is duidelijk het grootste pluspunt van patch 5.4. Het originele World of Warcraft, The Burning Crusade, Wrath of the Lich King en Cataclysm: ik heb er nogal wat saaie uren ingestoken. De voorbereiding op een raid is geen pretje, maar dat is door de Timeless Isle grotendeels verleden tijd. Het vinden van uitrusting is nu makkelijker en de snelheid van het levellen is wederom opgeschroefd. Het is dus aantrekkelijker geworden om een nieuw personage te maken. Het is nog steeds belangrijk om mezelf voor te bereiden met flasks, goud en een goede uitrusting. Maar door deze nieuwe zone kan ik veel sneller op een hoger niveau meedoen.
Tevens is er voor de solospeler een extra uitdaging: The Proving Grounds. Hier word ik op mijn vaardigheden getest. Op mijn healende Shaman krijg ik een computergestuurd team dat ik in leven moet houden, terwijl er diverse monsters op me worden afgevuurd. Wanneer ik deze uitdaging voltooi krijg ik de mogelijkheid om een zilveren plak te behalen. Tevens zijn er obstakels te voltooien voor de DPS en Tank classes.
De Proving Grounds blijkt een aangename toevoeging voor mezelf, omdat ik geen tijd heb om regelmatig te raiden. Hierdoor kan ik mezelf bewijzen, zonder dat ik uren kwijt ben met het neerhalen van raid-eindbazen. Het voltooien van zo'n opdracht is goed voor mijn zelfvertrouwen en door de hoge moeilijkheidsgraad is deze modus ook leuk voor spelers die wel van een uitdaging houden.
De end-game van World of Warcraft bestaat tegenwoordig niet meer alleen uit raiden of PvPen. Patch 5.4 draagt daar aanzienlijk aan bij met The Proving Grounds en The Timeless Isle. Natuurlijk zijn er nog tal van mogelijkheden voor de solospeler naast deze nieuwe toevoegingen, maar het is goed te weten dat Blizzard aan deze groep mensen blijft denken.De patch toont grotendeels welke richting de ontwikkelaar op wil, voordat Project Titan (de nieuwe MMO waar Blizzard aan werkt) het stokje overneemt.
Blizzard merkt namelijk dat de World of Warcraft-speler geen zeeën van tijd heeft om alles aan de tand te voelen en door deze patch zorgt de ontwikkelaar voor een stroomversnelling. De voorbereiding op raids is nog steeds aanwezig, maar het team achter Mists of Panderia zorgt er wel voor dat alles nu eerder binnen handbereik is. Zelfs ik wil weer in Azeroth duiken, terwijl ik allang mijn thuisbasis heb gevonden in Guild Wars 2. De tijd is aangebroken om mijn account volledig af te stoffen, om dan toch maar eens een Pandaren Monk te levellen.