Teslagrad review
Gillen. Krijsen. Schreeuwen. Vloeken.
Teslagrad laat je vloeken, schreeuwen, krijsen en stampen. Let even niet op en je wordt honderden keren verscheurd, verbrand, vermorzeld en kapot gestampt. Reflexen en platformvaardigheden worden heerlijk beproefd maar ook je grijze massa wordt stevig aan het werk gezet door veel netelige puzzels. Even sadistisch als Spelunky en minstens zo listig als Fez. Een retemoeilijke combinatie van twee genres dus.
De Noorse ontwikkelaars van Rain AS biechten op dat zelfs de testers flink geworsteld hebben in Teslagrad, maar dat ze er op vertrouwen dat de spelers zich wel door de moeilijke stukken heen bijten. Er is geen woord van gelogen. Met een moeilijkheidsgraad die zo af en toe flink tegen de frustratiegrens schurkt biedt Teslagrad ervaren platformspelers een meer dan stevige uitdaging.
Toch is de balans in de pittigheid van puzzels en platformsegmenten soms wankel. Ze variëren beide van erg simpel tot krankzinnig complex maar een middenweg ontbreekt nogal eens. Dit valt extra op wanneer de twee gecombineerd worden. Als Teslagrad dan echt uitpakt gaat dat ook regelmatig mis. Tijdens de meest intense momenten zweef je over magnetische golven terwijl je wanhopig scherpe randen en stralen elektriciteit probeert te ontwijken. Je roekeloze inspanning wordt afgerond met een wanhopige precisiesprong op een tergend klein platform. En oh! Daar komt al weer een vuurbal aan!
Om elke hoek wacht een reeks nieuwe valstrikken of een onbekend dodelijk obstakel. Wanneer je na soms wel tientallen keren opnieuw proberen de eindstreep bereikt, dan overheerst het gevoel dat je dit meer te danken hebt aan een gelukkige serie sprongen dan je eigen skills. De snijdende precisie en het moordende tempo van een twitcher als Super Meat Boy ontbreken. Toch is het overwinnen van elke etage weer een bevredigende prestatie, waardoor je je tocht door de toren niet voortijds opgeeft.
Teslagrad speel je overigens niet voor het diepgaande verhaal. Je bent een naamloos weeskind dat voor een grote boze man met een baard op de vlucht is. Je wilde ontsnapping voert je naar de top van een raadselachtige toren die je in Metroidvania-stijl zijdelings beklimt en verkent. Zo doorzoek je grotten, jungles, laboratoria, grootse kathedralen en mistige fabriekshallen. De handgetekende omgevingen zijn afwisselend, levendig en een plezier om te verkennen. Electropia is groots, ontvolkt en blinkt uit in detail. Geen stoffige testruimte of groezelige kerker is dezelfde.
Minstens zo indrukwekkend is de strikt visuele vertelstijl van Teslagrad, waarbij meeslepende dialogen of heftige tussenfilmpjes ontbreken. Het verhaal wordt subtieler uit de doeken gedaan. Middels schilderijen, krijtborden en grottekeningen worden de basisbeginselen van de spelwereld stapsgewijs uitgelegd. Steeds terugkerende poppenkastvoorstellingen vertellen je meer over de voorgeschiedenis van de toren en de man met de baard. Verdere achtergrondinformatie over de karakters en de wereld van Teslagrad blijft echter spaarzaam, waardoor de game in een zweem van mysterie baadt.
Het ontbreken van tekst en dialogen zorgt er dan ook voor dat de omgevingen en de gebeurtenissen in Teslagrad alle aandacht krijgen. Er zijn geen storende tekstwolkjes of hinderlijke informatieschermen die je aandacht afleiden. Hier staat tegenover dat niet alle spelelementen even duidelijk worden uitgelegd. Nieuwe voorwerpen of vaardigheden pas je direct toe op een simpel puzzeltje maar het is nogal eens zoeken wat precies van je wordt verwacht. Tijdens het navigeren door de diverse testruimtes ontbreekt ook de mogelijkheid tot fast travel. De toren is immens en de beschikbare kaart onoverzichtelijk en incompleet, waardoor je makkelijk de weg en het overzicht kwijtraakt. Ook is het savesysteem niet altijd even vergefelijk, wat een hoop extra tijd kost om door de meest lastige kamers te trekken.
Telagrad is een korte game. In nog geen vier uur heb je het einde bereikt. Daarna kun je op zoek gaan naar een flink aantal verzamelvoorwerpen die vaak ontzettend moeilijk te bereiken zijn. Rain AS haalt hierbij alles uit de kast om het je moeilijk te maken en je bent dan ook veel uren kwijt aan het volledig schaken van alle extra's. Ondanks de korte speelduur weet de game toch elke keer weer te verrassen met nieuwe, grappige puzzels en obstakels. In een duistere kamer lok je vuurvliegjes mee om je pad te verlichten en de kamer erna laat je in ware Sonic-stijl grote ijzeren ballen door een achtbaan roetsjen om een hoger gelegen etage te bereiken.
Waarschuw je arme buren voordat je aan Teslagrad begint want de kans is groot dat je het menig keer in frustratie uitschreeuwt tijdens je verkenningstochten. Toch zou het zonde zijn als je de game om die reden laat liggen. Ondanks een wankelende moeilijkheidsgraad en een vrij korte speelduur verveelt de game geen moment. Dit is een genietbaar experiment dat soms teveel probeert twee verschillende stijlen samen te brengen. Over de algehele lijn kan dat de pret echter niet drukken.
Teslagrad is nu verkrijgbaar voor pc, Mac en Linux en is tevens in ontwikkeling voor Wii U en PlayStation-platforms. De game is onder andere te koop op Steam, Desura en Good Old Games.