Test Drive Unlimited 2
Ibiza Shore.
Als je in Ibiza of Hawaï gaat wonen worden al je dromen binnen enkele uren bewaarheid. Grote huizen, snelle wagens, mooie vrouwen, toffe feestjes; het staat allemaal voor je klaar. Dat is althans het beeld wat Test Drive Unlimited 2 probeert af te schilderen. Het is dan ook enigzins frapant dat de game letterlijk als een droom begint.
Maar zodra je uit deze droom ontwaakt, wordt je in sneltreinvaart in het zadel geholpen en wordt diezelfde droom met opvallend weinig inspanning bewaarheid. Het geeft je weinig voldoening, want weg naar de top stelt te weinig voor. Al binnen een uur heb je meerdere mooie auto's onder de kont en bezit je een fraai appartement aan de kust.
Al die tijd wordt je belaagd door de meest egocentrische personen die er stuk voor stuk te knap uit zien. Op straat kom je niet de mens van alledag tegen, maar alleen in de dure clubs en grote villa's kom je in contact met fotomodellen die toevallig allemaal wel iets met autoracen te maken hebben. Het mist authenticiteit. Alsof je door zo'n mismaakte realityserie op MTV rondloopt. Zeker niet de meest prettige vibe om in rond te hangen.
Dat staat toch in schril contrast met hoe natuurgetrouw Ibiza en Hawaï nagebootst zijn in de game. Ieder weggetje is middels GPS uitgestippeld en elke vierkante meter is in kaart gebracht en omgezet naar digitale vorm. TDU2 doet dan ook één ding echt uitstekend: het naar alle vrijheid rondcruisen op één van de meest paradijselijke eilanden op aarde. Geen enkele andere game weet dat op dezelfde wijze neer te zetten.
Eden Games probeert er dan ook voor te zorgen dat dit rondcruisen zoveel mogelijk gestimuleerd wordt. Alleen op die manier ontdek je autodealers en tuners en verborgen autowrakken voor het vrijspelen van geheime auto's. Het is ook op die wijze waarop je allerlei maatwerkfoto's kunt maken van allerlei fraaie locaties op het eiland. Het zijn activiteiten die TDU2 meer body geven dan een andere willekeurige racegame.
Het zijn al die nevenactiviteiten die TDU2 transformeren in meer dan een racegame. Bij tijden voelt dit zelfs aan als The Sims met een raceonderdeel. Je kunt geen relaties opbouwen met andere spelpersonages, maar er zijn wel meer dan genoeg outlets waar je de cosmetische kant van jouw avatar op kunt leuken. Plastische chirurgie, kledingwinkels, kappers en makelaars die woningen verkopen. Het zijn allemaal aspecten die behoorlijk ver van een echte racegame vandaan staan.
Helaas heeft dat een negatief effect op het racen zelf, toch een vrij essentieel onderdeel van het geheel. De game richt zich zo sterk op een stom verhaaltje en de drang naar het opbouwen van een 'high society'-status, dat het racen zelf er wat onder bedolven raakt. Er zijn meer dan genoeg events en de afwisseling is zeker aanwezig, maar de feeling is gewoon niet goed.
Het probleem zit hem vooral in de besturing van de auto's zelf. Het voelt niet juist. Men doet een verwoede poging om zowel arcaderacers als simulatiepuristen aan te spreken, maar geen van beide zullen hier aan hun trekken komen. Ga zeker niet alle assists uitschakelen, want dan zijn de auto's nog nauwelijks op de weg te houden, en dat heeft absoluut niets te maken met een hoge graad van realisme. Een fatsoenlijke feedback vanuit de auto's ontbreekt, waardoor lekker racen er gewoon niet bij is. Geen bocht is op deze wijze op een fatsoenlijke manier in te schatten.
Een ander probleem is dat de circuits allemaal over de straten van Ibiza en Hawaï gelegd zijn en daardoor lang niet altijd even geschikt zijn voor een goede race. Het is straatracen, maar dan niet op de juiste manier. Vaak mist de strakke layout van bijvoorbeeld een PGR. Het racen is nog het beste te beschrijven als een zijmissie uit een free-roamer als GTA of Saint's Row, en dat is nou net niet wat je wil.
De game moet het dan ook vooral hebben van de multiplayer en communityfeatures. Terwijl je rondrijdt over één van de eilanden, zul je andere spelers tegengekomen die je direct uit kunt dagen voor een korte race. Ook zijn overal op het eiland speciale multiplayer events te vinden en kun je in een communitycenter eigen uitdagingen achterlaten of die van anderen spelen. Het is zelfs mogelijk om een racegame-equivalent van een guild op te zetten en hiermee speciale coöperatieve challenges te spelen.
Het zijn allemaal aspecten die in essentie prima werken, maar wel erg afhankelijk zijn van een actieve community. Op dit moment is TDU2 nog vollop aan het groeien en is het dus nog de vraag in hoeverre dit een succes wordt. Duidelijk is wel dat de community center alleen al voor erg veel replay waarde kan zorgen. Het zijn namelijk zeker niet de makkelijkste uitdagingen die je hier moet zien te behalen.
Het voornaamste probleem van TDU2 is een gebrek aan focus. De game wil zoveel verschillende dingen tegelijk doen, waardoor eigenlijk niets volledig goed uit de verf komt. Het onderdeel van de game met de meeste potentie, de communityfeatures, moet nog volgroeien. Bovendien blijven de matige racephysics een doorn in het oog. Er is aan de andere kant geen enkele andere game op de markt die racen en socializing op deze wijze combineert. Puur qua racing zijn er echter betere alternatieven op de markt.