The Banner Saga review - Hoog in het vaandel

Het is een ingrijpende keuze: BioWare verlaten om je eigen indiestudio op te richten. Drie mannen nemen dat besluit en richten Stoic op met The Banner Saga als resultaat. De tactische RPG leunt zelf ook op verreikende keuzes. Het verhaal neemt de nodige wendingen en je kunt kameraden kwijtraken. Vriendschap en verraad leunen dicht tegen elkaar aan. Je keuzes beloven zowel het verhaal als de gameplay te beïnvloeden.

In de gevaarlijke wereld van The Banner Saga is het niet gek dat je voor belangrijke keuzes komt te staan. De setting lijkt rechtstreeks uit de Noorse mythologie geslopen. De zon beweegt niet meer boven het Viking-geïnspireerde landschap en je hebt je dorp uit angst voor de Dredge achtergelaten. Dit is een ras dat het gemunt heeft op andere intelligente rassen zoals de mens en de reusachtige Varl. Waar de Dredge hun bloeddorst vandaan hebben, weet niemand.

The Banner Saga - Launch Trailer | PS4

Bekijk op YouTube

Tijdens de zeven hoofdstukken speel je met verschillende personages verspreid over meerdere locaties. Hoewel elke groep een aantal speelbare sleutelfiguren heeft, neemt het welzijn van de gehele karavaan vluchtelingen een belangrijke positie in. In tegenstelling tot andere games neem je hierdoor beslissingen niet in dienst van enkel je speelbare karakters, maar denk je aan de voorraden en het moraal van de grotere groep. Daardoor combineert Stoic een verhaal over het grotere belang met een kleinschalige setting. Die balans voelt precies goed, omdat de reis van de personages betekenisvol blijft zonder de persoonlijke tint te verliezen.

Het helpt dat je de nasleep van je keuzes niet met zekerheid kunt inschatten. Geloof je de vechters die zich bij je karavaan willen voegen? Als je een strijdlustige tweeling helpt uit hun dorp te vluchten, hoeveel mensen komen je dan achterna? Soms ontvang je versterking, andere keren vind je wellicht verraad. Stoic gebruikt je betrokkenheid met de karavaan en versterkt die met het belang van je keuzes en hun gevolgen. Al snel voel je je verantwoordelijk voor het welzijn van de vluchtelingen. De ontwikkelaar gaat lastige morele kwesties en hun impact niet uit de weg waardoor het verhaal een volwassen toon krijgt. Die past goed bij de vijandige wereld waar je doorheen trekt.

Ook tijdens conflictsituaties maak je strategische keuzes met de nodige gevolgen. Niet enkel de zes vechters maar ook de volgorde waarin ze aan de beurt komen, zijn van strategisch belang. Zet je liever eerst je schilddragers in een verdedigende positie of verzwak je je tegenstanders juist met boogschutters? En wanneer gebruik je hun speciale vaardigheden? Met die opties in het achterhoofd houd je jezelf verantwoordelijk voor nipte overwinningen en grove nederlagen. Bovendien heb je altijd andere mogelijkheden ter beschikking hebt, mocht je een gevecht verliezen.

Vijanden beschadig je op twee manieren. Je aanvallen verzwakken hun bepantsering waardoor je volgende aanval meer schade aanbrengt. Of je vermindert hun levenskracht en daarmee de schade die ze aan jou uitdelen. Eenheden met verschillende vaardigheden, de aanvalsvolgorde en beginposities zorgen voor afwisseling en strategische opties. Het is een elegant systeem waarbij gevechten niet aan spanning inboeten. Als je door een goede zet het tij keert, is dat ontzettend bevredigend. Voorbereiding en keuzes tijdens het gevecht voelen minstens zo gewichtig als onderweg.

Hoewel de game verschillende save files bijhoudt en je gevechten en keuzes opnieuw kunt aanpakken, raadt Stoic aan dit niet te doen. De ontwikkelaar ziet liever dat je je keuzes en verloren metgezellen als onderdeel van jouw persoonlijke verhaal accepteert. Zo speel je de game zoals die bedoeld is. Bovendien sluit het bij de setting van het verhaal aan: de Dredge vormen nu eenmaal een geduchte tegenstander. Een strijd zonder slachtoffers zou de volwassen toon van de game ondermijnen. De keuzes en hun gevolgen komen de sfeer daar dus ook weer ten goede.

Er is genoeg ruimte om fouten te maken. The Banner Saga bevat meer dan 25 speelbare personages. Een gesneuvelde strijder vervang je zonder al te veel problemen. Mocht je toch te snel door je voorraad krijgers gaan, dan schroef je de moeilijkheidsgraad terug. Daardoor pas je de uitdaging precies aan aan wat je prettig vindt.

Hoewel The Banner Saga oorspronkelijk voor de pc is ontwikkeld, bestuur je de game zonder al te veel problemen met controller. Het ongecompliceerde vechtsysteem draagt hier zeker aan bij. De besturing is echter niet foutloos. Vooral zodra veel personages bij elkaar staan, mis je de optie de camera te draaien. Op die manier komt het meermaals voor dat je een vijand tijdens jouw beurt over het hoofd ziet, waardoor die harde klappen uitdeelt aan je groep. In de drukte raak je het overzicht van levens en bepantsering van je tegenstander ook snel kwijt. Juist voor een RPG waarin tactische keuzes zo'n groot belang hebben, voelt het oneerlijk om dit soort obstakels tegen te komen.

Met The Banner Saga slaagt Stoic erin je impactvolle keuzes op en buiten het slagveld aan te bieden, zonder dat slechte beslissingen je een verre achterstand geven. Met die speelruimte voel je de vrijheid om te spelen zoals je wilt, en om je intuïtie te volgen als je voor een moeilijke keuze staat. Het volwassen verhaal sleept je mee, de gevechten zorgen voor de nodige spanning en de prachtige handgetekende stijl en soundtrack door Austin Wintory geven deze tactische RPG schoonheid. De banier wappert fier.