The Dishwasher: Vampire Smile
Fonkelende tandjes.
Twee jaar geleden, in 2009, kwam voor de Xbox Live Arcade een 2D sidescrolling hack'n slash game uit. In deze game, getiteld The Dishwasher: Dead Samurai, kroop je in de huid van The Dishwasher. Geen uit de kluiten gewassen wandelende vaatwasmachine, maar een behendige samurai die ten strijde trok tegen het kwaad. Vandaag komt Ska Studios, de ontwikkelstudio achter de reeks, met een vervolg op de proppen. In The Dishwasher: Vampire Smile wordt de strijd die onze koene samurai in de eerste game ontketende gewoon verder gezet.
De game begint waar zijn voorganger eindigde. Je wordt de keuze gelaten om opnieuw in de huid te kruipen van The Dishwasher en zo je kruistocht tegen de robotisering van de wereld verder te zetten (of iets in die aard). Ofwel spring je in de schoenen van Yuki, de stiefzus van onze samuraiheld. Beide hebben een afzonderlijke campaign die verteld wordt aan de hand van zwart-wit panelen tussen alle actie door. Wat er precies gaande is in het verhaal zal geen koppen doen draaien. De zwart-wit panelen die het onzinnig verhaal uit de doeken doen, doen eerder dienst als korte pauze tussen alle geweld, dan als volwaardige narratief instrument.
"De kern van de gameplay in deze 2D side scroller ligt hem in haarscherpe actie en goedgetimede reflexen."
En aan geweld geen gebrek in The Dishwasher: Vampire Smile. Ongeacht het personage je kiest, heb je een heel assortiment aan bloederige, ledemaatverwijderende moves in je arsenaal. Zowel Yuki als Dishwasher begint de game met een mêleewapen. Dit arsenaal groeit als snel aan met een machinegeweer, nieuwe mêleewapens en magische aanvallen. Allemaal werktuigen om het scherm van emmers bloed te voorzien. En bloed is er genoeg in deze game. De grafische zwart-wit stijl die ook tijdens de gameplay aanwezig is, zorgt ervoor dat opspattend bloed des te meer visueel aanwezig lijkt. Op momenten kan dit wel zorgen voor enige onzekerheid over waar je personage zich nu precies bevindt, doch de gameplay van dergelijk snel tempo is dat hierbij stilstaan maar een fractie van een seconde zal duren.
Wat wel na lange speelsessies ietwat kan gaan storen is de extreem donkere ondertoon van de game. Grafisch ziet de game eruit alsof deze getekend werd door iemand die lijdt aan een extreme depressie. En net die zwart-wit stijl komt nu des te meer in contrast te staan met het mooie weer buiten. Maar dit kleine puntje van kritiek kan ook bij ons liggen natuurlijk.
De kern van de gameplay in deze 2D side scroller ligt hem dus weer in haarscherpe actie en goedgetimede reflexen. Een kamer binnenkomen, onmiddellijk een vijand te lijf gaan en hem in de lucht gooien om vervolgens één van zijn kompanen een kopje kleiner te maken, gevolgd door een dodge-beweging richting de eerdere vijand die net weer de grond zou raken om hem een arm af te hakken, zorgt toch wel voor enige voldoening. Vooral het juist kunnen timen van de gevechtsmoves dan, niet zozeer het vele opspattende bloed. De controls zijn vrij simpel gehouden. Je gebruikt je mêleewapen met de X-toets, een vijand vastgrijpen doe je met de B-toets, achter de Y-knop schuilt een aanval specifiek aan het gekozen personage en de A-knop gebruik je om te springen. Magie en je vuurwapens worden geactiveerd door de schoudertoetsen in combinatie met één van de hierboven vermelde toetsen. Maar veruit de handigste toets is de rechter analoogstick. Door deze naar een bepaalde richting te wijzen, teleporteert je personage enkele meters naar deze richting. Ideaal om achter een vijand te komen om hem zo in zijn zwakke punt te kunnen raken of om even een korte pauze te nemen tijdens een gevecht als alles te hectisch wordt. Niet alleen extreem handig, maar ook visueel mooi aangebracht. Zo zal deze warpmove bij Yuki bijvoorbeeld vergezeld worden van een rood bloedwolkje.
De gameplay bezit ook enkele kleine RPG-elementen. Allereerst kun je alle wapens upgraden zodat ze meer schade toebrengen aan de vijanden. Ten tweede heb je bepaalde locaties in de game waar je een aantal vijanden moet doden binnen een bepaalde tijd. Slaag je hierin, dan wordt je beloond met een Bead, een selecteerbaar voorwerp die je personage tijdens het spel een bepaalde vaardigheid bijbrengt. Zo kan je personage extra vaardigheidspunten krijgen of zal je health langzaam regenereren als je aan het vechten bent. Ook vind je doorheen het spel verschillende plaatsen waar je personage een heel ander stuk 'gereedschap' uit zijn of haar arsenaal moet halen. Geen dodelijke zeis of afgezaagde tweeloop, maar een muziekinstrument, om kort even een Guitar Hero-achtige minigame te spelen. Afhankelijk van hoe goed je scoort, krijg je ervaringspunten waarmee je jouw wapens kunt upgraden.
Zoals al enkele keren eerder aangehaald zijn er dus twee speelbare personages. Voor Ska Studios de uitgelezen kans om een co-op mode in de game te steken. Deze co-op mode is zowel off- als online speelbaar. Dubbel zoveel bloedvergieten dus. Verder zijn er enkele extreem uitdagende moeilijkheidsgraden, alsook een online leaderboard die je zal blijven uitdagen om je score te vergelijken met die van mensen over de hele wereld.
The Dishwasher: Vampire Smile is qua gameplay een ijzersterke game, ondanks het verhaal ietwat de wensen overlaat. Bij momenten zul je vergeten ademen terwijl je gekluisterd aan het scherm je een weg van vijand naar vijand baant met je zwaard. De toevoeging van een co-op mode valt enkel toe te juichen, gezien dit de game van een extra lange levensduur voorziet. Zeker een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een goede 2D side scroller.