The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited - Orsinium review
Weinig hooi op de Orc.
Koning Kurog van de Orcs vertelt in geuren en kleuren over zijn favoriete maaltijd alvorens ten strijde te trekken. De Orc-hoogheid besluit samen met jou te vechten, hoewel je nog maar vijf minuten in zijn nieuw veroverde land vertoeft. Terwijl je eindeloos nest na nest aan harpijen uitmoordt, zie je af en toe een andere speler voorbij lopen, met een zwerm vliegend ongedierte en een denkbeeldige koning Kurog in zijn kielzog. Samen in een wereld, maar toch helemaal apart. Het is The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited - Orsinium in een notendop.
De wereld van The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited blijft maar groeien. Nadat een eerdere uitbreiding het interieur van de Imperial City aan de game toevoegde, krijg je nu de kans om een bezoek te brengen aan Orsinium, de pas gebouwde Orc-hoofdstad. De verhaallijn begint zonder veel ceremonie. Er verschijnt een nieuwe quest in je log en je kunt onmiddellijk naar een wayshrine buiten de stad teleporteren. Eenmaal aangekomen, vind je een dode koerier met een uitnodiging op zak die net toevallig voor jou bestemd is. Koning Kurog van de Orcs zoekt sterke buitenstaanders om zijn eer te verdedigen en roept je op naar Orsinium.
De Orcs zijn vaak de zielepoten van het The Elder Scrolls-universum. Keer na keer bouwen ze hun hoofdstad op en keer na keer wordt die door hun vijanden weer gesloopt. De stad bevindt zich in het onherbergzame Wrotgharian-gebergte, een gebied dat je ook grotendeels kunt verkennen. Uniek voelt het echter nooit aan, want alles doet je aan Skyrim denken. Zelfs de architectuur van de Orcs lijkt verdacht veel op die van de Nords. Je krijgt het gevoel dat je het allemaal wel al eens gezien en gedaan hebt.
De uitbreiding voegt ook maar enkele quests toe, met een verhaallijn die niet bijster interessant is. Er wordt weinig gedaan om de Orcs een persoonlijkheid te geven, buiten Kurog's liefde voor eten. De missies zijn ongeïnspireerd en vragen meestal niet meer dan naar een bepaalde locatie te reizen en daar alle vijanden uit te schakelen. Soms bemoeilijkt een baas de boel. Zelfs de twist in het verhaal voelt geforceerd en onbevredigend.
Het is een groot halfjaar geleden sinds consolespelers hun eerste stappen konden zetten in het Tamriel van The Elder Scrolls Online. De pc-versie draait al langer mee. Veel van de meer gematigde spelers zijn ondertussen naar andere games overgestapt. Ontwikkelaar ZeniMax online beseft dit ook en heeft daarom geen minimumlevel op de gebeurtenissen in Orsinium geplakt. Je wordt geschaald naar een level net onder dat van de uitbreiding zelf. Dat betekent echter dat de grote meerderheid van je vijanden veel klappen kunnen incasseren voor ze tegen de vlakte gaan.
Je wordt vaak omsingeld door sterke vijanden waar je een halve minuut op moet slaan voordat ze achterover keilen. Alle klassieke tactieken en vaardigheden zijn nog intact en brengen wat variatie, maar verhinderen niet dat het vechten in Orsinium saai en monotoon wordt. De meeste vijanden kun je daarnaast ook gewoon voorbij lopen. Na een kort eindje geven ze de achtervolging op en rennen ze terug naar hun spawnlocatie. Daardoor gebruik je die tactiek na een tijdje meer dan het gewone vechten.
Het is dan ook de verkeerde keuze dat een groot deel van de uitbreiding zich op combat richt. Diep in de bergen kan je een mysterieus portaal naar de Maelstrom Arena vinden. Dat is een strijdtoneel waarin je het in je eentje opneemt tegen golven van vijanden. Je krijgt waardevolle beloningen als je de beproeving overleeft, zoals zwaarden en bogen met unieke effecten. Als je sterft, moet je echter weer van nul beginnen. De sterkere vijanden daar lachen je simpelweg uit wanneer je met je zwaard in hun richting zwaait. Bovendien gooit de ontwikkelaar af en toe een irritant obstakel op het slagveld om je schade toe te brengen. Tijdens de eerste ronde word je bijvoorbeeld achterna gezeten door giftige lichten. De beloningen zijn de frustratie uiteindelijk niet waard.
Je kunt nog steeds je eigen wapens en harnassen maken. In Orsinium krijg je toegang tot een nieuwe designstijl, gebaseerd op die van de oude Orcs. Voor verzamelaars en crafters is het een waardevolle toevoeging. Voor spelers die al met de sterkste wapentuigen en uitrustingen rondlopen, is het minder nuttig. De statistieken verschillen namelijk nauwelijks. Uiteindelijk is de nieuwe uitrusting is enkel relevant als je heel graag eens een andere look wil uitproberen.
Met al die nieuwe speeltjes trek je dan uiteindelijk met vrienden de wereld in. Een groep maken is echter moeilijk, want er zijn maar weinig actieve spelers te vinden. Tijdens de launch van de oorspronkelijke game liep het in de steden overvol met spelers en hun rij- en huisdieren. In Orsinium is dat niet het geval. Af en toe kom je nog eens een vriendelijke speler tegen en wordt het duidelijk dat de game nog altijd niet weet wat het nu eigenlijk wil zijn: een heroïsch solo-avontuur of een groots groepsgebeuren.
In een bepaalde missie met je doorheen een tempel sluipen. Als een bewaker je ziet, worden alle gijzelaars gedood. Je sluipt netjes in de schaduwen wanneer plots een andere speler met vuurballen begint te gooien en de hele boel op stelten zet. Niet dat dat voor jou iets uitmaakt, want jij bent nog altijd verborgen en voor jou zijn de gijzelaars dus nog altijd in leven. Die stuntelige sociale interactie en het effect op de gamewereld breekt de immersie.
Orsinium biedt geen grote veranderingen of interessante verhaallijnen, maar enkel meer van hetzelfde. De nieuwe content is niet per se kwalitatief minderwaardig, maar voelt zo ongeïnspireerd aan dat het al snel gaat vervelen. Ten slotte weet de game ook nog altijd niet hoe het de traditionele solo-ervaring van The Elder Scrolls moet vermengen met de unieke aspecten van een MMORPG.
Orsinium is nu verkrijgbaar in de Crown Store van The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited op de pc, PlayStation 4 en Xbox One.