Skip to main content

The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited review

Kommer en kwel in Tamriel.

The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited biedt veel, maar lijdt aan een identiteitscrisis die de game verhindert zichzelf te ontstijgen.

Wanneer je aan The Elder Scrolls denkt, dan denk je aan een grote open wereld. Ontdekkingsreizen doorheen idyllische landschappen, onherbergzame asvlaktes en besneeuwde bergtoppen. Een queeste om de wereld te redden. Een speeltuin waarin je kunt doen wat je wilt. Voor The Elder Scrolls Online heeft ontwikkelaar ZeniMax Online een lijstje gemaakt van typische kenmerken, om deze daarna op het geraamte van een MMORPG toe te passen. Het resultaat is een game die aan een identiteitscrisis lijdt.

The Elder Scrolls Online heeft een moeilijk verleden achter de rug. De game komt oorspronkelijk uit in mei 2014, vergezeld van gemiddelde reviews en maandelijkse abonnementskosten. Die kosten verdwijnen in januari 2015, terwijl de PlayStation 4- en Xbox One-versies vermist bleven. Veertien maanden nadat de game lanceerde voor de pc zijn de consoles nu eindelijk aan de beurt met The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited.

Naar ware Elder Scrolls-traditie begin je de game in gevangenschap. Duistere krachten werken samen om Tamriel te veroveren en jouw zieltje is onwillig opgeofferd om het proces te versnellen. Alleen en beroofd van je ziel word je wakker in Coldharbor, het grimmige rijk van de Daedra-prins Molag Bal. Die wil maar wat graag Tamriel aan zijn bezittingen toevoegen en het is aan jou om hem tegen te houden. Je ontsnapt uit zijn gevangenis en komt in de wijde open wereld terecht.

Bekijk op YouTube

Dat klinkt bekend voor iemand die Skyrim, Oblivion en andere Elder Scrolls-games gespeeld heeft. Het grote verschil is dat je in die games alleen speelde, waardoor de illusie dat jij de grote held bent staande kon worden gehouden. In The Elder Scrolls Online word je omringd door andere spelers die dezelfde taken als jij vervullen, maar die voor andere belangrijke personages in het verhaal gewoon onzichtbaar zijn. Samen met enkele medeavonturiers ga je een monster aan het einde van een grot te lijf. Nog voor de eindbaas goed en wel de grond heeft geraakt, staat er al een nieuwe partij strijders klaar die geduldig moet wachten tot de snoodaard herrijst.

De game doorbreekt op die manier constant de illusies die het probeert op te roepen. Sinds de oorspronkelijke pc-release heeft ZeniMax Online veel nieuwe functies aan de game toegevoegd, zoals stelen. Wanneer je een stad binnenkomt merk je onmiddellijk een handvol medespelers op die zich onhandig achter een hoekje hebben verstopt in de hoop een stuk harnas van een rek te graaien. Wanneer een van hen onvermijdelijk betrapt wordt, gaan de bewakers hen te lijf, maar jij kunt slechts toekijken of van de afleiding gebruik maken om zelf met een wapen aan de haal te gaan.

Je kunt vrienden uitnodigen om samen te spelen, maar daar zijn wel enkele voorwaarden aan verbonden. Je moet tot dezelfde alliantie behoren en daarnaast moet je ook op dezelfde megaserver spelen. Je moet dus op voorhand met je vrienden op andere werelddelen afspreken welke megaserver je gaat gebruiken, want personages kunnen niet van de ene server naar de andere verplaatst worden. Ook de Guilds waar je kunt toetreden zijn op dezelfde manier beperkt. Er is een systeem waarmee je nieuwe spelers vindt , maar met vrienden spelen blijft toch leuker.

Een typisch MMO-kenmerk is het chatvenster. Wegens gebrek aan een toetsenbord bieden de consoleversies in plaats daarvan een hele resem voice chat-kanalen aan. Het 'omgeving'-kanaal staat standaard op 'aan', maar het wordt nauwelijks gebruikt. Wanneer een enkeling vergeet dat zijn microfoon aanstaat kan dat voor irritatie zorgen: beeld je in dat je eenzaam door een vulkaangebied trekt wanneer je plots een andere speler luidop tegen zijn moeder hoort roepen met de vraag wat de pot vanavond schaft. Je kunt de chat uitzetten, maar daarvoor moet je iedere keer weer het menu induiken.

De hoofdqueeste is het grote voorbeeld van de dualiteit in Elder Scrolls Online. Deze missies zijn enkel in je eentje te spelen en de personages gaan enkel met jou om. Toch zie je vaak ook andere spelers rondlopen die dezelfde acties uitvoeren of dezelfde grotten binnengaan, om dan opeens magisch te verdwijnen. De missies zijn ook bijna allemaal hetzelfde: een lange tocht die eindigt met een eindbaas. Af en toe wordt het patroon onderbroken om wat meer verhaal te vertellen, maar dergelijke missies zijn zeldzaam en meestal snel voorbij.

Het vlak waarop The Elder Scrolls Online echt uitblinkt, is de besturing. Die zijn volledig aangepast om de sterktes en zwaktes van een controller volledig te benutten. Ze zijn ook stukken beter dan de besturingen in voorgaande Elder Scrolls-games op consoles. Je hebt een heleboel hotkeys tot je beschikking, die je kunt invullen met welke vaardigheid je ook maar wilt. De grotere variatie en snellere combat is een positieve evolutie ten opzichte van Skyrim.

De vijanden spelen hier alleen niet op in. In ware MMO-stijl absorberen de meesten gewoon schadepunten tot ze dood neervallen. Naarmate je meer vaardigheden vrijspeelt, worden je manieren om met vijanden om te gaan wel steeds sneller en stijvoller. Denk maar aan een schokgolf generende sprong recht in het midden van een groep vijanden. Zelfs dat kan echter niet vermijden dat de combat uiteindelijk eentonig is. Je kunt ook je eigen wapens en harnassen maken, maar de materialen zijn vaak moeilijk te vinden, waardoor het systeem nogal saai is. Wanneer een andere speler het materiaal voor jou bereikt, kan hij het ook recht voor je neus wegnemen, waardoor jij weer verder mag zoeken.

The Elder Scrolls Online lijdt aan een gespleten persoonlijkheid. Aan de ene kant wil het een Elder Scrolls-game zijn, maar het 'Online' gedeelte houdt dat vaak tegen. Uiteindelijk is de game meer MMO dan Elder Scrolls. Het biedt typische Elder Scrolls-kenmerken, rechtstreeks van een checklijstje geplukt en zonder teveel na te denken over de gevolgen ervan in de game gedropt. De wereld is groots en de besturing is erg goed aan een controller aangepast, maar de twee persoonlijkheden van de game botsen te vaak om een coherent geheel te vormen.

The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited is nu verkrijgbaar op de PlayStation 4 en Xbox One.

Lees ook dit