The Last Guardian

2 juni 2009. Terwijl ik Sony's E3 persconferentie aan het volgen was via een haperende livestream, moest ik terugdenken aan wat ik eerder die dag tegen iemand gezegd had. Ik stelde dat Sony absoluut de conferentiestrijd zou winnen als ze met een exclusieve PS3-sequel voor Shadow of the Colossus op de proppen zouden komen. Mijn gedachten waren nog niet koud toen ik de naam Hitokui no Ōwashi Trico oftewel The Last Guardian hoorde vallen. Eén oogverblindende aankondigingstrailer later kon je me euforisch, verbaasd en emotioneel aangedaan in m'n bureaustoel terugvinden. Later werd me gezegd dat die trailer al twee weken vóór de conferentie was gelekt op het internet, maar die onwetendheid was bijzaak. Het ging er namelijk om dat zojuist het vervolg op één van mijn meest favoriete games aller tijden was aangekondigd. Maar wat is er eigenlijk al van geweten?

Hoewel de games inhoudelijk weinig tot niets met elkaar gemeen hebben, mogen we er wel al op rekenen dat qua gameplay The Last Guardian het beste van z'n twee voorgangers zal combineren: Ico, waarbij je de hulp kreeg van een geestachtig meisje om een jongetje te bevrijden uit een kasteel, en Shadow of the Colossus, dat draaide rond het doden van een reeks reusachtige monsters om een meisje te redden. Deze keer krijg je de controle over alweer een ander jongetje dat een grote, open spelwereld moet doorklauteren, terwijl hij allerhande mythische tegenstanders tegen het lijf loopt en eeuwenoude puzzels op moet lossen.

Het enige verschil lijkt dat er geen meisje meer aanwezig zal zijn in het derde deel. We vermoeden namelijk niet dat het grote wezen dat reeds zichtbaar was in de aankondigingstrailer, genaamd Trico, deel uitmaakt van het zwakkere geslacht. Hoe dan ook, Trico speelt naast de jongen de centrale rol in de game. De ontwikkelaars besloten om de relatie tussen mens en dier verder uit te werken, want ze zagen dat de speler in Shadow of the Colossus een hechte band ontwikkelde met het paard van het hoofdpersonage. En zo ontstond Trico. In het begin zal het schepsel zich vijandig gedragen tegenover de jongen, maar langzamerhand zal hij het beest voor zich winnen. In ruil voor verzorging van het wezen (voedsel voorzien, speren verwijderen,...) zal het de jongen helpen en op z'n rug laten rijden. Dat zal niet alleen van pas komen tijdens gevechten met wachters, maar ook bij puzzels, bijvoorbeeld om hoog gelegen gebieden te kunnen bereiken. Trico zal dan ook kunnen vliegen en volledig beklimbaar zijn, op dezelfde indrukwekkende manier als sommige kolossen uit Shadow of the Colossus.

Het is onmogelijk om met Trico te communiceren via taal, dus is het noodzakelijk om z'n natuurlijke instincten in je voordeel te gebruiken. Een unieke extra uitdaging voor de speler dus. Zo zal je Trico's favoriete voorwerpen naar een bepaalde plaats kunnen gooien, waardoor je de aandacht van het beest trekt en die zich ernaartoe zal begeven. Om sommige puzzels te voltooien moet Trico volledig stilzitten, maar aangezien dat niet in z'n aard ligt moet je iets vinden om dat te kunnen verwezenlijken. Hoe verder je in de game bent gevorderd, hoe gehoorzamer het dier zal worden, maar de moeilijkheidsgraad van de uitdagingen zal dan natuurlijk ook stijgen. Het wezen zal er echter niet altijd zijn om je hachje te redden. In dat geval zal de relatief zwakke jongen gebruik moeten maken van z'n omgeving door op vijanden af te sluipen of door bepaalde natuurelementen als wapen te gebruiken.

Uit de aankondigingstrailer valt af te leiden dat we heel wat grafische pracht mogen verwachten. De omgevingen van Team Ico's eerste twee games waren uitzonderlijk groot en zagen er heel goed uit gezien de capaciteiten van de PlayStation 2, en hetzelfde zal ongetwijfeld weer het geval zijn met het debuut van de ontwikkelaar op de PlayStation 3. Ico en Shadow of the Colossus stonden bekend voor hun rustige natuurervaring, en ook dat zal ongewijzigd blijven. The Last Guardian speelt zich af in een gebied beladen met eeuwenoude ruïnes, die het gevecht met de begroeiing aan het verliezen zijn. Opmerkelijk is dat de vorige twee games een gelijkaardige omgeving kenden, misschien speelt het zich weer in dezelfde wereld af?

Er is bovendien heel wat aandacht besteed aan het ontwikkelen van Trico. Men wou een zo realistisch mogelijk virtueel levend wezen ontwikkelen, maar tegelijkertijd zorgde men ervoor dat het niet schattig, maar eerder bevreemdend over zou komen. Men had verschillende ontwerpen, zoals kat- en kameelachtige creaturen, maar het is uiteindelijk een combinatie geworden van verschillende dieren. Z'n gitzwarte ogen zijn ontroerend te noemen, maar tegelijkertijd heeft hij heel wat weg van een hyena met veren, horens en een snavel. Eén ding is echter wel duidelijk: de physics zijn met oog voor detail ontworpen. Elk veertje van Trico beweegt afzonderlijk en schaduwen zien er levensecht uit.

Net zoals in de vorige twee games zal er geen multiplayer aanwezig zijn, maar daar zijn we zeker en vast niet rouwig om. De game draait namelijk volledig rond de belevenissen en de band met Trico, en meerdere spelers erbij betrekken zou daar enkel afbreuk aan doen. Verder kijken we alvast halsreikend uit naar meer informatie, want The Last Guardian zal ongetwijfeld alweer een unieke en intense, maar toch rustgevende wind doorheen het videogamelandschap doen blazen.