The Legend of Zelda: Skyward Sword Review
Een queeste naar de gamegeschiedenis!
Ik denk dat ik deze review best begin met een gezonde dosis excuses voor alle game- en Zelda-minnende Eurogamer-lezers. Het heeft inderdaad een tijdje geduurd voordat hier eindelijk de review van de nieuwste telg uit het Zelda-universum te lezen staat. Ik kon het mezelf echter niet toestaan om een review te schrijven, gebaseerd op een spel van dit kaliber waarbij ik de aftiteling nog niet zou hebben zien voorbijrollen. Elke vrije seconde tussen het werk en de huishoudelijke taken door werd dan ook ingevuld met een vlucht richting Skyloft. Een operatie gooide echter nog eens extra roet in het eten waardoor de langverwachte review nog eens extra uitstel moest verduren.
Voor de personen die vinden dat ze lang genoeg gewacht hebben en hier nu eindelijk willen lezen wat Eurogamer Benelux van dit spel vindt en hoeveel punten Skyward Sword krijgt, kan ik speciaal voor jullie erg kort zijn. Dit spel is een niet te missen juweeltje voor iedereen die fan is van de reeks, maar evengoed onmisbaar voor elke avontuurlijke gamer die in bezit is van een Wii en eens wil ontdekken waarover die legende nu eigenlijk allemaal gaat. Vele anderen hebben zich gebaseerd op de stijl die de Zelda-games zich eigen hebben gemaakt, maar niets voelt completer aan dan het origineel. Ik spoil dan ook graag de sublieme en perfecte score die The Legend of Zelda: Skyward Sword gekregen heeft.
Maar ik zal voor degenen die meer willen weten, hieronder deze perfecte score volledig toelichten. Te beginnen met het verhaal. In tegenstelling tot vroeger speelt je verhaal zich niet meer af in Hyrule. In Skyward Sword woon je op het eiland Skyloft. Een eiland dat ver boven de wolken zweeft. Elke inwoner van Skyloft heeft een Loftwing. De Loftwing, een gigantische vogel, kiest zelf de persoon waardoor hij bereden wil worden. Een kleine knipoog naar Avatar? Het is deze vogel waarmee je zult moeten vliegen om op verschillende plaatsen en kleine eilandjes te geraken.
Tijdens de jaarlijkse Wing Ceremonie behalen Link en zijn Loftwing de overwinning en krijgt hij als beloning een date met zijn jeugdvriendin Zelda. Tijdens een gezamenlijk ritje tussen de wolken van Skyloft wordt Zelda echter plots gegrepen door een tornado en verdwijnt ze onder het wolkendek.
Waar de verhaallijn zich in voorgaande avonturen voornamelijk toespitste op het groeien van je personage en het redden van Zelda, werd er hier voor het eerst net iets meer body toegevoegd. De traditionele storyline is er nog steeds, maar er wordt iets meer met emotie gespeeld dan voorheen. Het is niet meer "Link, er is een prinses in nood, ga haar redden!". Nee, het heeft meer iets van "Link, uw geliefde is verdwenen, ga haar achterna!".
Het ganse avontuur is ook doorspekt met filmpjes die je dieper meesleuren in je queeste en in de emotionele toestand waarin Link zich momenteel bevindt. Maar er is natuurlijk ook de algemene verhaallijn waarbij het je taak is om Zelda, Skyloft en de wereld daaronder te redden van de nieuwe nemesis, de demoon Ghirahim.
Je zult uiteindelijk zelf op onderzoek moeten trekken en je onder het dik bezaaide wolkendek moeten begeven naar de begane grond, waar niemand van Skyloft sinds eeuwen voet aan grond heeft gezet. Het is daar, in drie uitgestrekte gebieden dat de voornaamste zoektochten, puzzels en opdrachten zullen plaatsvinden. Er is als eerste Faron Woods, een typisch Zeldaiaans (als dit woord al bestaat) bos waar de Kikwi's wonen. Hier zul je je eerste dungeon voorgeschoteld krijgen. Daarop volgen de hete lavalandschappen van Eldin Volcano. Als laatste zijn er nog de zandvlaktes van Lanayru Desert en de bijbehorende ontmijningsfaciliteiten.
Deze drie locaties zul je in deze volgorde in het begin van het verhaal moeten bezoeken. In elk van deze drie werelddelen zul je een dungeon moeten doorspartelen, op zoek naar Zelda. Ik kon het bij deze eerste drie kerkers niet laten om even aan Mario Bros te denken. "Thank you Link! But our princess is in another castle!".
In totaal zul je zeven van deze tempels of kerkers tegenkomen. Het lijkt weinig, maar dat is het niet. De drie locaties onder de wolken zullen telkens een stukje uitbreiden en je nieuwe uitdagingen voorschotelen. En eens je alles ontdekt hebt, zal het spel die drie locaties omvormen tot nieuwe uitdagingen. Zo doe je soms wel een stukje aan backtracking, maar dat stoort op geen enkel moment. Het expliciete backtracken zelf wordt tot een minimum herleid door het gebruik van vogelstandbeelden. Deze dienen als eens soort transportsysteem waardoor je sneller op reeds bezochte plaatsen terecht komt.
Op bepaalde ogenblikken zul je toch eerder ontdekte gebieden moeten herbezoeken. Je zult echter versteld staan van de inventiviteit waarmee telkens nieuwe elementen worden toegevoegd en landvlaktes worden aangepast. Het valt me moeilijk om me in te houden en enkele van deze elementen te verklappen om een voorbeeld te geven, maar het zelf ontdekken is toch zoveel leuker dan vooraf gespoiled worden.
In Skyward Sword zijn trouwens niet alleen de dungeons de puzzels zoals we ze kennen, maar elke trip naar die typische Zelda-puzzels zijn uitdagingen op zich. Elke stap die je dichter komt bij een kerker doe je door eerst een andere omgevingspuzzel op te lossen. Zodoende zijn haast alle locaties, werelddelen, … op zich al hersenbrekers. Je kunt haast bijna spreken van buiten- en binnendungeons. Het verschil is soms haast niet te merken. Zo heb je op een bepaald punt in Lanayru Desert het idee dat je met een dungeon bezig bent, maar blijkt het uiteindelijk slechts de inleiding naar een dungeon te zijn. En dat gevoel zul je nog een paar keer ervaren. Binnen geraken in een tempel of kerker is dus al even uitdagend als de tempels en kerkers zelf.
De overheersende puzzelelementen worden zelfs doorgetrokken tot in de kleinste details. Zo is elke masterkey die je nodig hebt om bij de eindbaas binnen te geraken, ook weer een puzzel op zich. Door middel van het draaien van je Wii-mote zul je de sleutel zo moeten draaien dat hij past in het sleutelgat. Het is een subtiele maar geslaagde toevoeging.
Wat ons naadloos brengt tot de besturing van Link. Laat mij het zo kort en duidelijk mogelijk proberen te formuleren. Er is geen enkel ander spel van geen enkel andere console of ontwikkelaar die zo goed weet hoe het de besturing van een bewegingscontroller in een spel moet implementeren. Op geen enkel moment denk je na over hoe enthousiast je zit te zwaaien met een stuk plastiek om een digitaal mannetje te besturen. De besturing voelt natuurlijk aan en alles is logisch opgebouwd.
De vijanden reageren ook perfect op hoe jij je Wii MotionPlus houdt. Het is dan ook jouw taak om de verdediging van de tegenstanders te verwarren of/en ontwijken. Elke mogelijke vijand die je in het spel tegenkomt heeft een specifieke aanvalsmethode die duidelijk wordt gecommuniceerd. Het is aan jou om snel en precies genoeg met je zwaard uit te halen. De Wii MotionPlus weet perfect hoe jij het zwaard op dat moment vasthoudt en hoe je ermee aanvalt. Het zij horizontaal, verticaal, diagonaal, van links naar rechts, boven naar onder of alle andere mogelijke varianten. Alles wordt geregistreerd en wordt ook goed uitgelezen door het spel zelf. Gewoon wat heen en weer zwaaien zal je in de meeste gevallen geen enkele stap dichter zetten tot het verslaan van een vijand. En als dat dan al eens lukt, zal het eerder puur toeval zijn. Die precisie was dan ook een voorwaarde van de ontwikkelaars om mee in het verhaal te stappen. En wat voor een ervaring is dit geworden zeg!
De reeks staat ook bekend voor de keuze en overvloed aan wapens en items om puzzels op te lossen. Voor deze Zelda zijn er enkele nieuwe items, maar ook een groot deel van de traditionele gebruiksvoorwerpen zijn opnieuw aanwezig. Een nieuwe toevoeging in de reeks is de Beetle. Een soort mechanisch insect dat je kunt afvuren en besturen met de Wii MotionPlus. Je kunt er knoppen op afstand mee activeren, moeilijk bereikbare rupees of hartjes mee verzamelen of bepaalde vijanden mee verdoven of verwonden. Het zal het eerste item zijn dat je tijdens je nieuwe avontuur in een tempel toebedeeld zult krijgen. Je krijgt ook de mogelijkheid om medailles te verzamelen en te dragen. Als je een medaille draagt helpt je dat op een bepaalde manier in je avontuur. Zo zal je, afhankelijk van de gekozen medaille, meer hartjes of rupees vinden, zien waar bepaalde schatten verborgen zitten, een langer effect van je lotions hebben, … De rest laten we je graag zelf ontdekken.
Het spel is ook op enkele andere vlakken voor vernieuwing gaan zorgen. Zo is je zwaard niet alleen je wapen van dienst, maar kan het ook gebruikt worden als detectiesysteem. Je kunt er bepaalde zaken aan linken en via het "dowsing" kan het plots dienen als localisator van voorwerpen of personen.
Er zijn ook opnieuw een hoop sidequeestes (kleine opdrachten en spelletjes) in de wereld van Skyloft verwerkt. Mensen helpen, voorwerpen gaan zoeken, bamboestokken in stukken hakken, graafopdrachten, de herbeleving van de baasgevechten, … je kunt het soms zo gek niet bedenken of het zit in Skyward Sword verwerkt. Zo zijn er over heel Skyloft een hoop kisten te vinden. Je kunt deze echter niet openen voordat je de kubussen die je op de begane grond vindt met een welgemikte Skyward-aanval de lucht in stuurt. Daarnaast is ook het verzamelen terug van weggeweest. Je kunt voorwerpen, stenen, planten en zelfs insecten vangen en bewaren. Voor het eerst wordt hier nu een soort upgrade systeem aan verbonden. Mits de goeie aantallen van bepaalde voorwerpen of insecten kun je je wapens sterker, duurzamer of preciezer maken. Het is een tof RPG element, maar echt veel hangt er van die upgrades niet af. Je kunt het spel ook zonder hiervan gebruik te maken uitspelen. Maar een toegepaste upgrade zal je queesten wel een stuk gemakkelijker maken.
Dat we lyrisch zijn over de nieuwste Zelda-telg, is ondertussen wel al duidelijk. De vermakelijke puzzels en de meeslepende sfeer wordt nog extra aangevuld met een haast schilderachtige grafische stijl en orkestrale klanken. Voor de looks koos Nintendo er voor om een stijl te kiezen die tussen die van Twilight Princess en The Wind Waker bleef. Minder donker dan die eerste en volwassener qua personage dan de tweede. Om zo weinig mogelijk aan de grafische pracht te moeten inboeten, zal je omgeving naarmate je in de verte kijkt er gaan uitzien als een schilderij alla Monet of Van Gogh. Geverfd in een soort vlekken en streepjes. Als je echter dichterbij komt, zie je alles haarscherp. Op deze manier wisten de ontwikkelaars meer dan het maximum te halen uit een toestel dat ondertussen op visuele kracht langzamerhand achterhaald is. Voor het eerst werden de midi-files en de digitale muziek achterwege gelaten en kozen ze ervoor om met een echt orkest in zee te gaan voor de muziek. En dat laat zich ook duidelijk horen. Als bonus krijg je er bij aankoop van het spel zelfs de volledige opnames van de orkestuitvoering gratis bij! Een ander leuk weetje is dat het main theme van Skyward Sword eigenlijk Zelda's Lullaby uit Ocarina of Time is, maar dan volledig achterste voor.
Wat ons onoverkomelijk tot Ocarina of Time brengt. Eiji Aonuma wist ons al te vertellen dat het verhaal van Skyward Sword zich afspeelt voor de gebeurtenissen uit Ocarina of Time. Tegen dat je het einde van het spel bereikt hebt, zullen voldoende referenties en uitleg gegeven worden die het Zelda Universum wat uitleggen. Onder andere de herkomst van één van de belangrijkste Zelda wapens. Maar ook hier hou ik verder liever de lippen stevig op elkaar.
Eens je de aftiteling zag passeren, hoef je niet te wanhopen dat het weer voor een eindje gedaan is. Nee, eens de ultieme eindbaas zijn laatste loodje gelegd heeft, krijg je de keuze om het spel te finaliseren en de Heromode vrij te spelen. Pas wel op, hierbij overschrijft hij je originele save-file en kun je niet meer terug naar je origineel. Maak dus eerst een kopie en maak niet dezelfde fout die ondergetekende maakte. In de Heromode krijg je weliswaar geen nieuwe puzzels voorgeschoteld, maar de vijanden zijn een stuk sterker geworden. Hun aanvallen zullen dubbel zo sterk zijn en je zult - behalve wanneer je in bezit bent van een specifieke Hartmedaille - nergens in gras of potten hartjes aantreffen. Een ware uitdaging dus.
Wat ons langzamerhand tot de allesomvattende conclusie van dit verplichte juweeltje brengt. The Legend of Zelda: Skyward Sword legt de lat voor alle wannabe's enkele sporten hoger. Meer zelfs nog, Nintendo wist hiermee Ocarina of Time bijna te evenaren. Of Skyward Sword al dan niet even goed, net iets minder of net iets beter is dan Ocarina of Time, laat ik aan de persoonlijke visie van elke speler over. Maar dat het een geduchte nek aan nek race is, staat vast. Op muzikaal vlak schakelden ze eindelijk een versnelling hoger en op grafisch vlak wisten ze ons beelden voor te schotelen waarvan we niet eens wisten dat de Wii ze aankon.
Maar belangrijker is het spel zelf. De volledig ineenlopende wereldse puzzels en de bijpassende bewegingsbesturing zijn van een niveau die geen gelijken kent. Een spel kan haast niet completer aanvoelen dan de totaal-ervaring die Skyward Sword zijn spelers biedt. Je zult zonder veel moeite een goeie 30 uur bezig zijn met het hoofdavontuur, en daar komen nog een hoop uren bij wanneer je je ook op de sidequeestes toespitst. Maak je je klaar om als echte held Heromode aan te vatten, mag je daarbovenop nog eens een goeie 35 uren plezier aan dit spel beleven. Kortom, er zijn eigenlijk weinig redenen om dit spel niet in huis te halen. We zitten al vol ongeduld te wachten op de eerste Zelda voor de Wii-U.
De review van The Legend of Zelda: Skyward Sword doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan, want de game is vanaf nu beschikbaar voor de Wii.