The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom review - Vrijer, creatiever, groter
Koninkrijk der vrijheid.
Voor de Legend of Zelda: Tears of the Kingdom review ontwaakt Menno nogmaals in Hyrule om het volgende kwaad te bestrijden.
The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom is de game waar iedereen dit jaar naar uitkijkt. Met recht en reden, want zijn enorm gewaardeerde voorganger vond in 2017 het openwereldgenre zo goed als opnieuw uit. Het is dan ook een gigantische klus om een game te maken die zulke verwachtingen evenaart - en laat staan overtreft. Die klus wil Nintendo klaren door naast enorme vrijheid nu ook de creativiteit van spelers centraal te zetten. Daar waar Tears of the Kingdom de speler ontzettend goede gereedschappen geeft om diens creativiteit te botvieren, vertoont de hoofdstructuur van de game wat herhaling en een té vertrouwde structuur. Niettegenstaande weet Tears of the Kingdom creativiteit en vrijheid perfect te combineren in een sterke openwereld-’sandbox’.
The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom is een direct vervolg, wat vrij uniek is voor de serie. Een nieuw kwaad ontwaakt, en een Hemelrijk vol vliegende eilanden komt tevoorschijn. Door de vele luchteilanden is verticaliteit een groot onderdeel van de open wereld geworden. Dat voelt wederom als een revolutie binnen openwereldgames aan. Zo kun je op verschillende locaties de lucht in en op ontdekking gaan. In de lucht kun je inventieve manieren zoeken om je met allerlei voertuigen, vaardigheden en parkour een weg naar het volgende eiland te banen. Op de grond voelt alles dan weer vertrouwd aan: kampjes, dorpen, ruïnes en tempels vol vijanden en mysterieuze puzzels wisselen elkaar in snel tempo af. Ondergronds is er trouwens nog meer te ontdekken. Door lastigere vijanden en leefomstandigheden zoals duisternis en lava mag het daar wel uitdagender zijn, de beloningen die je kan vinden zijn ook stuk voor stuk beter. De afwisseling tussen gebieden in de lucht, boven- en ondergronds is waanzinnig omdat de exploratie op iedere plek compleet anders aanvoelt. Het biedt torenhoge vrijheid voor hoe jij de wereld wil ontdekken.
Het verhaal in Tears of the Kingdom wordt net als in Breath of the Wild vrij losjes verteld. Het verhaal treedt namelijk maar af en toe op de voorgrond omdat het vaak uren duurt om bepaalde doelen te voltooien. Ook de structuur van de verhaalmissies in Tears of the Kingdom is erg vergelijkbaar met die van zijn voorganger, waardoor het bij momenten lijkt alsof je een uitgebreidere versie van Breath of the Wild speelt. De mogelijkheid om de volgorde van missies te bepalen is wel een positief gegeven omdat het je in staat stelt om je tocht doorheen de missies beter voor te bereiden: bijvoorbeeld door warme kleding te verzamelen of drankjes te brouwen. Ook moet je weer een lading herinneringen (vaak in de vorm van een cutscene) zoeken door simpelweg locaties in de wereld op te zoeken. Het truukje is echter bekend en het is geen immersieve manier om een verhaal te vertellen. Tears of the Kingdom maakt dus duidelijk gebruik van de structuur en verhaalvertelling van zijn voorganger, maar slaagt er niet in om daar een eigen draai aan te geven.
Wat in Tears of the Kingdom wel een enorme vernieuwing is, is dat Link over de nieuwe Ultrahand beschikt. Die maakt het mogelijk om onderdelen in de wereld vast te pakken en aan elkaar te lijmen. Stoot je op een ravijn? Dan kun je bijvoorbeeld met de Ultrahand een brug creëren. Of je daagt jezelf uit en creëert een bouwwerk om jezelf naar de overkant te lanceren; je hebt het helemaal zelf in de (Ultra)hand. De creativiteit die deze vaardigheid met zich meebrengt, is ongekend, aangezien je het ook voor gevechten kunt gebruiken. Zo kun je bijvoorbeeld stekels op een bouwwerk plaatsen, dat je vervolgens van een heuvel laat rollen. Of kun je de vijanden simpelweg vanaf grote hoogte naar beneden duwen. De Ultrahand is een unieke vaardigheid die immense vrijheid geeft, en daarbij je creativiteit nog eens extra op de proef stelt. Iedere puzzel of blokkade op je pad pak je op je eigen manier aan.
Om optimaal gebruik te maken van de bouwfuncties van de Ultrahand, kun je Zonai-werktuigen verzamelen en aan je constructies bevestigen. Denk daarbij aan een wiel, stuur, vlammenwerper en een heteluchtballon. Met die onderdelen bouwde ik bijvoorbeeld een tank waarmee ik door Hyrule trok. Bijna alles wat denkbaar is, kun je dankzij de Zonai-werktuigen creëren. Dat geeft een flinke dosis extra vrijheid. Een van de manieren om die werktuigen te krijgen, is via verschillende Zonai-capsules. Die krijg je na een kleine betaling in de vorm van Zonanium via een soort kauwgomballenautomaat. Bij iedere automaat kijk je ernaar uit wat je nu weer ontvangt. Het gebruik van Zonai-werktuigen en de Ultrahand gaan dus hand in hand en zijn het perfecte duo om je eigen machines en plezier te bouwen.
Geen werktuigen en wapens zonder vijanden om deze op te gebruiken natuurlijk. Ook hier geeft Tears of the Kingdom een eigen, positieve draai aan wat je reeds in voorganger Breath of the Wild mocht meemaken. In het Hemelrijk vind je bijvoorbeeld de nieuwe Zonai-robotachtigen die gebouwd zijn om het Hemelrijk te beschermen. Op de grond loop je dan weer tegen een levende boom aan, die enkel met scherpe wapens zoals een bijl uit te schakelen is. In grotten verstoppen zich ten slotte Like Likes, die rotsblokken afschieten en een schatkist laten vallen. Er is veel creativiteit in zowel het ontwerp als de wijze waarop je als speler vijanden kunt uitschakelen. Heel nuttig ook is dat vijanden materialen laten vallen die je met wapens kunt fuseren om deze krachtiger te maken. Veel vijanden dragen namelijk scherpe voorwerpen zoals hoorns bij zich. Het vergrote arsenaal aan vijanden doet de vernieuwde wereld ten goede en geeft het combineren van voorwerpen en wapens extra diepgang en vrijheid tijdens gevechten.
Toch stuit je in Tears of the Kingdom op enkele repetitieve activiteiten. In de illustere voorganger Breath of the Wild zaten 900 Korokzaadjes verstopt. In Tears of the Kingdom zijn de Koroks op eenzelfde wijze geïmplementeerd. Een nieuwe Korok-puzzel, waarbij je een verdwaalde Korok naar zijn vriend terugbrengt, biedt slechts gedeeltelijk afwisseling, want na tientallen verdwaalde Koroks hoop je toch dat zij uiteindelijk zelf de weg terugvinden. Ook Addison heeft vaak je hulp nodig voor een monotone taak waarbij je een bord moet repareren. Daarnaast zijn er nog een fikse hoeveelheid zijmissies die je simpelweg een voorwerp laten zoeken en vervolgens weer terug laten komen voor wat eten of geld. Veel zijactiviteiten voelen dan ook als opvulling aan, zonder dat er extra achtergrondverhalen of informatie volgt.
.png?width=1920&height=1920&fit=bounds&quality=80&format=jpg&auto=webp)
Op het vlak van prestaties is Tears of the Kingdom goed speelbaar, maar wel met inconsistenties. Op mijn Switch van 2020 komen zo nu en dan framedrops voor wanneer je met de Ultrahand veel voorwerpen aan elkaar vastmaakt. De framedrops zijn weliswaar nooit een spelbreker omdat ze vrij beperkt zijn. Wanneer je door dichtbegroeide gebieden loopt, merk je overigens dat de game gebruikmaakt van een dynamische resolutie om de framerate stabiel te houden. In die gebieden zie je duidelijk dat de omgeving aanzienlijk minder scherp oogt dan op andere plaatsen. Tears of the Kingdom gebruikt de kracht van de Switch tot het uiterste en creëert regelmatig ontzettend mooie plaatjes, al glijdt de game ook nét over de grens van de Switch.
Tears of the Kingdom bewijst zich als een openwereldgame die vrijheid en creativiteit perfect combineert. Daar dragen de vernieuwde en indrukwekkende wereld, samen met de nieuwe vaardigheden en vijanden, flink aan bij. De afwisseling van gameplay in de lucht, boven- en ondergronds is evenzeer spectaculair. De inventiviteit die je als speler voor de dag dient te brengen, wordt dan weer niet weerspiegeld in het verhaal en de missiestructuur van de game, noch in de repetitieve activiteiten die al snel je aandacht doen verliezen. Dankzij de formidabele vrijheid die Tears of the Kingdom biedt, kun je je echter focussen op de activiteiten waar jij zelf plezier uit haalt. De wereld zit namelijk tjokvol puzzels en gevechten die ieder aspect van de game wel geslaagd weten te combineren. The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom is een koninkrijk waarin de Triforce van vrijheid, creativiteit en plezier centraal staan.