The Lord of the Rings: Aragorn's Quest
One to rule them all?
Gelukkig kun je dat doen op een aantal verschillende manieren. Standaard is Aragorn uitgerust met een zwaard waarmee je in het rond kunt hakken. Meestal tegen vijanden, soms tegen dode objecten zoals vazen, kisten en houten tonnen. Af en toe moet je echter op een bepaalde manier met je zwaard zwaaien. Haal je Aragorn's Quest voor de Wii in huis, of bezit je een PlayStation Move waardoor je voor de PS3-versie van het spel gaat, dan doe je dit door de op het scherm aangegeven beweging uit te voeren met je controller. Speel je de game op de console van Sony met een reguliere DualShock, dan beweeg je de thumbstick gewoon in de aangegeven richting. Leuk bedacht, maar het voegt weinig toe aan de eigenlijke gameplay. Zo krijg je tijdens confrontaties met vijanden soms te zien dat je je zwaard naar links moet slaan om extra schade aan te richten, maar als je gewoon op de aanvalsknop blijft rammen lukt het nog beter. Bovendien verliest Aragorn nagenoeg geen levenspunten wanneer iemand hem raakt, en stelt de intelligentie van de vijanden zo goed als niet voor. Te makkelijk voor de ervaren gamer, maar waarschijnlijk net goed voor beginnelingen.
Heb je even geen zin om spinnen, trollen en orks in de pan te hakken met Aragorn, dan is er nog altijd de mogelijkheid om in The Shire rond te lopen als Frodo, het zoontje van Sam. Dit gebied moet, alweer, gezien worden als free roam light gezien je met allerhande mensen een babbeltje kan gaan slaan en kleine opdrachtjes kan aannemen. Handig is dat je met een druk op de X-knop aan de hand van een gloeiend kruimelpad (Fable, anyone?) te zien krijgt waar je heen moet. Alweer catering richting de jongsten onder ons.
Waarschijnlijk is een jonge doelgroep niet zo kritisch als ons, maar er zijn bepaalde punten binnen Aragorn's Quest die er ronduit slordig uitzien. Grafisch is het spel alvast niet veel soeps, zeker als je de game op de PlayStation 3 gaat spelen. De textures zijn wazig, hit detection tussen je zwaard en vijanden loopt vaak niet goed en er zitten nog heel wat bugs in het spel. Zo kan het meermaals gebeuren dat voorname personages tijdens ingame tussenfilmpjes gewoon in de lucht zweven terwijl ze tegen je praten. Tijdens onze speelsessie hadden we bovendien te maken met een quest die we maar niet konden vervolledigen, terwijl we alle vereisten daarvoor hadden bereikt. Het spel opnieuw opstarten was de enige oplossing. Slordigheden noemen we dat, en ik betwijfel het of m'n twaalfjarige neefje erop zou komen dat hij zijn systeem moet rebooten om het op te lossen.
Qua audio is Aragorn's Quest een product van twee maten en twee gewichten. Aan de ene kant zorgt de filmlicentie ervoor dat de originele filmmuziek van Howard Shore regelmatig opduikt, en we moeten toegeven dat de soundtrack die specifiek voor het spel geschreven is ook erg smakelijk klinkt. Qua stemmenwerk gaat alles echter de mist in. Enkel Sean Austin (Samwise) en John Rhys-Davies (Gimli) bleken beschikbaar te zijn om hun personages opnieuw van onder het stof te halen, wat voor enkele (dramatisch) hilarische taferelen zorgt. Zo is elk stukje dialoog dat Aragorn voortbrengt rechtstreeks geplukt uit de DVD's van The Lord of The Rings, en soms hoor je zelfs nog vaag achtergrondgeluiden uit de film in het spel wanneer het hoofdpersonage wat te zeggen heeft. Om het gebrek aan acteur Elijah Wood voor de stem van Frodo op te vangen hebben ze dan weer een andere oplossing bedacht. Dialogen die in het spel voorkomen, en die ook in de film zaten, nemen ze Aragorn-gewijs over, terwijl nieuwe stukjes tekst ingesproken worden door een stand-in stemacteur. Opnieuw slordigheid ten top!
En toch merk je voortdurend dat de ontwikkelaar het liefde het bronmateriaal heeft willen behandelen. Ondanks dat Aragorn's Quest geen al te diepgaand spel is gaat verteller Sam op sommige momenten wel erg diep in op de voorgeschiedenis van onze held. Vooral wanneer je een van de pagina's uit het RED BOOK tegen het lijf loopt tijdens je avontuur. Op zulke momenten zal Sam zich opeens meer herinneren van het verhaal en je bijvoorbeeld vertellen waarop Aragorn lange tijd als Strider door het leven ging. Ook is elk artefact en voorwerp dat je weet te ontgrendelen voorzien van een korte, maar waarheidsgetrouwe omschrijving vol met verwijzingen naar gebeurtenissen uit de film of de lijvige boeken. De intentie was er dus wel, maar de afwerking mist.
The Lord the Rings: Aragorn's Quest mag je zien als het perfecte instapmodel voor de beginnende gamer die eens wat anders wil doen dan de zoveelste compilatie aan minigames. Heb je meer ervaring met het action/adventure genre, dan zal deze titel je te weinig diepgang bieden om interessant te blijven. Bovendien ziet vooral de PS3-versie van Aragorn's Quest er simpelweg ondermaats uit, met een grafische vertoning die o sommige momenten uit de vorige generatie afkomstig lijkt te zijn. De regelmatig opduikende bugs zijn ook een struikelpunt, en dat zorgt ervoor dat Aragorn zijn persoonlijke queeste een middelmatige score met zich meekrijgt.