The Orange Box
Een oranje doosje met een gouden rand
Ontwikkelaar Valve weet hoe je gamers moet verwennen. Er zijn maar twee redenen waarom iemand The Orange Box niet zou willen kopen. Één: je hebt een pathologische afkeer van first-person shooters; of twee: je bent geestelijk niet helemaal in orde en houdt ervan jezelf te pijnigen, door vijf van de beste spellen ooit niet te willen spelen.
De kwaliteit die er in de Orange Box zit is moeilijk om in samen te vatten. Je krijgt namelijk niet alleen Half-Life 2 en de daarop volgende twee episodes, maar ook het verrassende en innovatieve Portal én wellicht een van de beste team-based online schietspellen: Team Fortress 2. En dat allemaal voor de prijs van één, wat de verhouding tussen prijs en kwaliteit naar een ongekend niveau tilt. Zelfs als je iemand bent die Half-Life 2 of Episode One al gespeeld heeft is de aankoop van The Orange Box nog te verantwoorden.
Als je een Xbox 360- of Playstation 3-bezitter bent en de release van Half-Life 2 in 2004 hebt gemist, dan vormt The Orange Box het ideale moment om in één klap helemaal up-to-date te raken met deze uitmuntende serie. Het klinkt misschien gek om het nog altijd over een jarenoude PC-titel te hebben, maar Half-Life 2 was niet zomaar een spel. Het was wellicht een van de eerste echte ‘next-gen’ titels. Bovendien ziet het geheel er nu nog steeds goed uit en is het helemaal geen straf om terug in de tijd te gaan – ook al heb je het allemaal al eens gespeeld.
Toegegeven, niet alle hoofdstukken in het tweede optreden van hoofdrolspeler Gordon Freeman zijn onvoorwaardelijk geweldig. Sommige stukken voelen gerekt aan, andere stukken zijn slechts kale gangen. Maar als je naar het hele spel kijkt zijn zulke momenten zeldzaam. Achteraf zul je waarschijnlijk alleen maar met plezier terugdenken aan een spel vol met diversiteit en interessante plotwendingen dat je Valve de kleine minpunten makkelijk vergeeft.
Telkens wanneer er nieuwe vijanden en nieuwe wapens ten tonele komen, veranderen de gevechten compleet. Hierdoor voelt de gameplay heel dynamisch aan, waardoor het lijkt alsof je verschillende spellen zit te spelen met één verhaal als rode draad. Ook de omgevingen mogen er zijn. Iedereen die het spel speelt zal meermaals genieten van de ruimte waarin hij of zij zich begeeft. Dat Valve naast het originele Half-Life 2 ook Episode One in The Orange Box stopt is niet onlogisch. Mochten ze dat niet doen zou er niet alleen een gat tussen Half-Life 2 en Episode Two ontstaan, het eerste hoofdstuk is simpelweg te kort is om als zelfstandig spel uitgegeven te worden. Deze eerste episode duurt ongeveer vier tot vijf uur, wat niet echt lang is voor de doorwinterde schietfanaat. Episode One voelt echter enigszins claustrofobisch aan na de wijde, open landschappen die regelmatig in Half-Life 2 opdoken. Toch is het een geweldige voortzetting van het verhaal met memorabele momenten. Bovendien bevat Episode One een wat meer bevredigend einde wat de avonturen in City 17 betreft dan de cliffhanger aan het einde van Half-Life 2.