The Persistence review - De aanhouder wint
In de ruimte hoort iedereen je gillen.
In de The Persistence review voor de PlayStation 4 sluit Sander zichzelf op aan boord van het immer veranderende ruimteschip The Persistence. De ondoden kruipen door de gangen van het schip en er zit niets anders op dan te overleven, want anders moet het opnieuw, en opnieuw, en opnieuw...
Virtual Reality is een solitaire ervaring en dat is zeker een reden waarom horrorgames het zo goed op het platform doen. Met een helm op je hoofd ben je volledig van de buitenwereld afgesloten en sta je oog in oog met je angsten. Daarom is het zo opvallend dat ontwikkelaar Firesprite The Persistence juist als multiplayergame aanprijst. Met tablets en smartphones in de hand zijn jouw vrienden ineens degene die jouw leven in de hand hebben. Alsof dat niet erg genoeg is, verandert het ruimteschip waar je op gestrand bent constant van vorm en word je op de hielen gezeten door wanstaltige menselijke mutaties. Met zoveel variabelen en onzekerheden houdt The Persistence je voortdurend op je hoede. De dood is altijd nabij, maar de aanhouder wint. The Persistence is een uitstekende horrorervaring, al zitten er wat ruwe randjes aan.
The Persistence put veel inspiratie uit roguelikes. Je moet zes verdiepingen doorgronden, en als je sterft verschuiven alle kamers van positie. Dat heeft weliswaar het gevolg dat je alle ruimtes op een gegeven moment wel gezien hebt, maar de willekeurige plaatsing van monsters en items houdt je alsnog op je hoede. Bovendien jaagt elk monster op zijn eigen manier op je. Berzerkers zijn spierbundels die je platstampen, Lurkers duiken op de meest onverwachte momenten op en Bloodhounds komen langzaam maar dreigend op je af wandelen, terwijl ze tot de tanden bewapend zijn. Hoewel er een gebrek aan visuele variatie van de vijanden en omgevingen is, wordt dit sterk onderbouwd door het verhaal en voorkomen de game mechanics op geslaagde wijze monotonie.
Door de game heen vind je een divers aanbod aan wapens, die je bij 'replicators' kunt upgraden. Het DNA van sommige lijken kan bovendien gebruikt worden om een ander lichaam voor jezelf te maken, met andere statistieken. Er zijn ook blauwdrukken te vinden die je toegang geven tot nieuwe exosuits met unieke vaardigheden. Zo pas je elke run in The Persistance aan naar wat je wilt bereiken, maar de horroraspecten blijven altijd aanwezig. Monsters duiken overal op en je wapens mogen dan wel oersterk zijn, ze zijn slechts gelimiteerd te gebruiken. The Persistence slaagt er dus in om je steeds competenter te laten voelen, zonder dat het afbreuk aan de spanning doet.
De PlayStation VR is weliswaar niet geheel in staat om je naar het verwrongen ruimteschip te brengen. De graphics zijn troebel en de interface is moeilijk te lezen, door kleine letters en icoontjes die door de lage resolutie detail verliezen. De omgevingen zijn ook niet interactief, wat een afstand tussen jou en de wereld creëert. De belangrijkste elementen zoals de vijanden en de map zijn goed te zien, wat de ervaring ten goede komt. Totale immersie in de wereld blijft echter uit, waardoor het moeilijk te verantwoorden is dat The Persistence een VR-game is.
Daar staat wel tegenover dat de game een zeer comfortabele VR-ervaring biedt. De framerate is stabiel en je hebt veel comfortopties om naar je wens aan te passen, zoals vignetting bij het lopen en trapsgewijs draaien. Daardoor is The Persistence in grote spelsessies speelbaar, zonder dat je je over misselijkheid of desoriëntatie zorgen hoeft te maken.
Bovenal schittert The Persistence in multiplayer en hier komt het VR-aspect wel volledig tot zijn recht. Maximaal drie andere spelers zien op hun smartphone een layout van jouw omgeving, inclusief de locatie van items en vijanden. Door je te helpen sparen ze punten op die skills ontgrendelen zoals het tijdelijk bevriezen van vijanden. Maar ze kunnen ook punten verdienen door je te hinderen, bijvoorbeeld door je aan de hand van een specifiek monster te laten sterven. Daardoor krijgt The Persistence een extra laag spanning die je vaak in coöperatieve bordspellen ziet, waar je niet zeker weet of je jouw medespelers kunt vertrouwen. Met de VR-bril op je hoofd ben je overgeleverd aan je vrienden, wat de horror-setting volledig ten goede komt. Bovendien is de app overzichtelijk en biedt het een hoop te doen, waardoor je medespelers net zo belangrijk voor de game zijn als jijzelf.
Er is alleen een belangrijk nadeel aan de smartphone-app: wanneer hij geminimaliseerd wordt, verlies je de verbinding met de PlayStation 4 waardoor je al je opgebouwde punten en upgrades kwijtraakt. Je kunt dus op rustige momenten niet even een WhatsApp-bericht beantwoorden of even door je Twitter-feed scrollen, wat je al snel achteloos op je smartphone doet. Een groot minpunt dus, al kan dat makkelijk opgelost worden via een eventuele patch.
Ondanks een aantal kanttekeningen is The Persistence een geslaagde en unieke PlayStation VR-game. Hoewel de lage resolutie veel detail verloren laat gaan, wordt de game gedragen door sterke mechanics die elke run door het schip de moeite waard maken. In singleplayer is de game zeker competent, maar het is vooral in multiplayer dat The Persistence zich van zijn sterkste kant laat zien. De asynchrone co-op voegt een unieke laag aan de horror toe waardoor de game boven het gemiddelde wordt getild, en een geslaagd alternatief voor game night met je vrienden biedt.
Voor de The Persistence review speelde Sander op een PlayStation 4 met PlayStation VR.