The Raven - Legacy of a Master Thief review
Point-and-click adventure van de oude stempel.
London, 1964. Een juweel van onschatbare waarde is uit het British Museum gestolen en er ligt een zwarte veer voor in de plaats. Het eerste Oog van de Sfinx lijkt in handen van The Raven, een meesterdief waarvan iedereen dacht dat hij al jaren geleden was neergeschoten. Het tweede oog is in de Orient Express-trein naar een tentoonstelling in Cairo onderweg. De kluis wordt bewaakt door inspecteur Nicolas Legrand, die destijds de Raaf zelf doodschoot. Hij ontkomt hem geen tweede keer.
Zo ver, zo Agatha Christie. De plot van The Raven: Legacy of a Master Thief omvat genoeg elementen voor een spannende whodunnit. Ontwikkelaar King Art Games (bekend van The Book of Unwritten Tales) zet je constant op het verkeerde been en speelt al meteen met je verwachtingen. Denk je dat je de rol van Legrand aanneemt? Fout. In deze point-and-click adventure speel je commissaris Anton Jakob Zellner, een sullige goedzak die nog één kans in zijn leven wil om de krantenkoppen te halen.
King Art Games gebruikt deze interessante premisse voor een intrigerende start. De Orient Express met z'n luxe jaren '60-inrichting is de ideale setting voor een regenachtige zaterdag, met een dampende kop thee op je bureau. Puzzels volgen elkaar in rap tempo op, zijn weinig omslachtig en bovenal niet te ver gezocht. Het combineren van voorwerpen staat centraal, en door logisch na te denken kom je een heel eind. Zo maak je bijvoorbeeld met een in alcohol gedrenkt stuk gordijn en een afgebroken stoelpoot een fakkel, of gebruik je simpelweg een haarpin om een lade open te krijgen.
Flash forward. Zellner blijkt later op het goede spoor. Anders zou hij niet door zijn aanvaller tegen de grond worden gedrukt, terwijl er een injectie met dodelijk gif boven zijn hoofd hangt. Naast hem ligt zijn redding; een injectienaald met een verdovend middel in. Zowel Zellner als de aanvaller wachten tot je er op klikt. Doe je niets, dan staren de twee elkaar voor altijd in de ogen. Eeuwig wachtend op die ene klik.
Het is een bekend scenario in het verloop van een game waarin alle urgentie ontbreekt. The Raven komt uit in een tijdperk wat kort geleden nog door The Walking Dead van Telltale Games wakker geschud is. Die game bewees dat het genre nog bestaansrecht heeft en helemaal niet oubollig hoeft te zijn. Acties hadden consequenties, keuzes beïnvloedden de loop van het verhaal en in gespannen situaties had je slechts een fractie van een seconde om een keuze te maken. Het bleek voor velen een emotionele ervaring, en de ontwikkelaar sprak daardoor een hele nieuwe generatie would-be adventure-liefhebbers aan.
The Raven is niet zo'n ervaring. De ontwikkeling is voor The Walking Dead gestart, dus er is geen inspiratie uit die titel gehaald, aldus King Art Games. Maar The Walking Dead bestaat nu eenmaal, en eens je die gespeeld hebt, merk je dat Legacy of a Master Thief een adventure van de oude stempel is. De game spreekt daardoor voornamelijk een ander publiek dan de hardcore gamer aan, ook al ziet de ontwikkelaar het zelf graag anders.
Het mijmerende tempo wordt zelfs in de meest hachelijke situaties niet doorbroken. Bemoeial extraordinair Zellner sjokt alsmaar op z'n gemakje verder, ook al staat hij in een op hol geslagen trein of zit hij de titulaire Raven vlak op de hielen. Dialogen en conversaties alom, maar invloed op het verhaal is er niet. Je kunt niets fout doen. Die twee elementen zorgen voor een gameplay-ervaring waar je je maar moeilijk bij betrokken voelt.
Eenmaal in de tweede akte verliest de game snel stoom. De nadruk ligt dan te veel op saaie dialogen, en je bent met je slakkentempo te veel van hot naar her aan het rennen. Een bijzonder gemene puzzel met een gesloten cabinedeur werkt je op de zenuwen, niet omdat de oplossing zo moeilijk is maar wel omdat je op de pixel nauwkeurig moet zijn. Uitleg die hard nodig is, ontbreekt ineens volledig. Het gebrek aan afwerking valt dan ook telkens meer en meer op. Zo werd ondergetekende gedwongen een flink verouderde save te herladen, nadat na een half uur aanrommelen bleek dat een bepaald voorwerp door een bug niet in de inventaris was geraakt.
Richting de slotakte en het derde deel van het drieluik herpakt Legacy of a Master Thief zichzelf weer, door je in de schoenen van de dieven te schuiven. Zo zie je het verhaal van de andere kant en wordt het complete plaatje telkens duidelijker. De wie, waarom en vooral de hoe-vraag worden dan op speelse wijze beantwoord. Door die slimme verhaalvertelling ben je weer bij de les, ook al komt het er wel op neer dat je de omgevingen uit de eerste helft van de game veelal helemaal opnieuw uitkamt.
King Art Games bewijst met The Raven: Legacy of a Master Thief dat de studio op een verrassende manier een verhaal kan vertellen, waarin point-and-click puzzels op logische wijze geïntegreerd zijn. Toch is het ook een weinig ambitieuze game, die door een onsamenhangend tempo en een gebrek aan betekenisvolle acties de aandacht van vooral de hardcore gamer maar moeilijk vasthoudt. Wat rest, is een oerdegelijke adventure voor mensen met veel geduld.
Wil je The Raven - Legacy of a Master Thief? De game is vanaf 24 oktober verkrijgbaar voor pc/Mac, PlayStation 3 en Xbox 360.