The Shoot

Goedkope concepten zijn een gegeven waar ik echt niks mee te maken wil hebben. Kijk maar naar de Wii. Oh, versta me niet verkeerd. De Wii heeft een bescheiden stapel prachtige games, maar vele third party developers leveren zeer oppervlakkige troep die bijna het woord "game" niet verdient. Dat is de grote zorg die mij tot op heden nog steeds parten speelt omtrent de PlayStation Move. We hebben intussen gezien dat er ook heel fijne games kunnen uitkomen die op een speelse manier de technologie van Sony's toverstok weet te gebruiken. Maar daar valt The Shoot niet onder. Zeg nu zelf: kartonnen personen neerschieten op een set om de hoogste score te halen? Niet bijster origineel.

En toch: als het goed uitgewerkt wordt, hoeft het niet meteen ten dode opgeschreven zijn. The Shoot is recht voor de raap en gooit je gewoon meteen op een filmset. Vandaar komt ook die dubbelzinnige titel van de railshooter. Je moet zoveel mogelijk slechte cutouts kapot knallen en onschuldige burgers sparen terwijl er zogezegd een camera alles registreert om al dat materiaal in een blockbuster te gebruiken. En zo simpel is het: mik de Move naar het scherm en gebruik de T-knop (oftewel die handige trigger onderaan de controller) om de trekker oneindig veel over te halen. Het principe, dat eigenlijk voor zich spreekt, wordt helemaal uitgelegd in de Studio 101 van de game, oftewel het trainingsgedeelte.

Er zitten gelukkig enkele specifieke onderdelen in die deze titel onderscheiden van gelijkaardige spellen: de functies van de Move houden in dat er allerlei bewegingen in een radius van 360 graden kunnen gemaakt worden om extra hulpmiddeltjes in te schakelen. Er kijkt namelijk altijd een regisseur op je vingers en zodra je teveel fouten maakt of zelf geraakt wordt, verlies je een leven. De camera's rollen gelukkig verder wanneer je naar een volgende "take" overgaat, maar als je ze allemaal uitspeelt, vlieg je onherroepelijk naar het begin. Door steeds meer vijanden neer te schieten zonder zelf fouten te begaan, stapel je sneller punten en speciale bewegingen op die je, zoals eerder gezegd, verdient door een uitstekende prestatie neer te zetten. Als je namelijk rond je eigen as draait met de Move in de hand, vertraagt de tijd en verhogen je kansen om veel vijanden tegelijk neer te halen. Hetzelfde geldt voor de controller naar beneden of naar boven te mikken, waardoor respectievelijk elke vijand in beeld door een schokgolf vernietigd wordt of je in een blinde furie overgaat en in het wilde weg alles met verhoogde schade mag neerschieten.

Dat is het eigenlijk zowat, maar we moesten jullie dan ook niet duidelijk maken dat hier geen titel te rapen valt die awards bijeen zal sprokkelen. Het principe is nogal rechttoe rechtaan, maar heeft de nodige entertainmentwaarde door hier en daar enkele duels te integreren waarbij je je wapen op een bepaald moment moet trekken. Het audiovisuele aspect is bovendien behoorlijk uitgewerkt voor een casual game zoals deze, met name de muziek vormt een van de sterkere punten van de game. En de vijf verschillende decors zorgen voor de nodige variatie: een western setting met roekeloze dieven, een gasmaskerbende die een stad terroriseert, de doden die op een horrorset tot leven komen, ... Er valt wel een aantal uren plezier te rapen uit deze game als je uitrekent dat alle vijf filmdecors nog eens vier verschillende scènes bevatten.

In Score Attack en de Challenges vind je nog wel het een en ander terug om met een tweede speler de speelduur te verlengen binnen dezelfde decors, waarvan je de laatstgenoemde ontgrendelt door tijdens de singleplayer-variant posters in elk level te verzamelen, maar dat is het. Het enige probleem is dat het een enorm simpele game is, en dat de vijf decors niet echt tot de verbeelding spreken. Het telt vooral als tussendoortje dat je zelf en met een vriend eens uit de kast kan halen om kennis te maken met de technologie die er schuilt achter de Move. De presentatie mag zeker tellen voor hetgeen deze game uiteindelijk is geworden, maar we hebben je gewaarschuwd wanneer we zeggen dat de disc snel stof zal happen. Grote plus die wel van aanzienlijk belang is: de besturing werkt vrij accuraat in elke context, maar zorg ervoor dat je bij het constant activeren van je 360-spin ergens een kussen bij de hand hebt, of je valt met je smikkel tegen de grond. Al zal dat voor het nodige gelach zorgen wanneer je met vrienden en een tikkeltje alcohol aan de slag gaat met deze game.