The Sly Collection
Drie toppers voor de prijs van één!
Sly 2: Band of Thieves gaf ontwikkelaar Sucker Punch de kans om hun eerste spel te verbeteren, en dat deden ze dan ook vol overgave! Zo is er qua optionele vrij te spelen vaardigheden voor Sly veel meer mogelijk in het tweede deel, dan in het origineel. Terwijl je in het eerste deel enkel nieuwe moves kreeg door alle verborgen flessen te vinden, kun je in Sly 2 ook nog eens nieuwe moves kopen met de muntjes die je te pakken krijgt. Nog steeds springen ze uit objecten en vijanden die je stukslaat, maar je kunt ze nu ook stelen uit de zakken van tegenstanders door hen ongezien te besluipen. Doordat de opbouw van deeltje twee niet langer bestaat uit een hub-wereld, maar uit een open omgeving vol met missies die je in willekeurige volgorde kunt afwerken krijg je ook meer het gevoel dat je een echte dievenklus afwerkt. Bovendien zijn er per wereld een aantal schatten verborgen die je kunt stelen, om extra centen te verdienen tussen missies door. Ook is er meer afwisseling te vinden tussen de dingen die je moet doen, en dat komt grotendeels doordat Sucker Punch er in Sly 2 voor gekozen heeft om Sly zijn vrienden Bentley en Murray ook speelbaar te maken.
Elk speelbaar personage heeft specifieke missies waaraan ze kunnen deelnemen. Sly zal nog steeds het sluip-en klauterwerk voor zijn rekening nemen, maar de slimme Bentley gebruik je dan weer om op allerlei klussen te klaren waarbij technologie komt kijken. Murray is de aangewezen persoon wanneer het zware werk gedaan moet worden, zoals het afranselen van een heleboel vijanden zodat de zwakkere Bentley achteraf zonder problemen zijn ding kan doen. Je krijgt tijdens Sly 2 veel meer het gevoel dat The Cooper Gang een team is, eenderzijds doordat Bentley en Murray nu speelbaar zijn, anderzijds doordat de dialogen die ze onderling voeren snediger geschreven zijn. Bentley krijgt van Sly regelmatig een steek onder het water omdat hij eigenlijk een grote nerd is, terwijl Bentley zijn ingewikkelde plannen verplicht op een kinderlijke manier aan de domme Murray moet uitleggen.
Elk personage heeft verder ook unieke vaardigheden. Zo kan onze schildpad verdovende pijltjes afvuren die vijanden tijdelijk onschadelijk maken, terwijl Murray allerhande objecten – en zelfs vijanden - in het rond kan gooien. Deze verschillende abilities komen daarenboven van pas in specifiek daarvoor ontworpen missies, wat nogmaals zorgt voor een groter aanbod aan dingen om te doen. Eigenlijk is Sly 2: Band of Thieves gewoon veel meer van het goede dat we al in het origineel op ons bord kregen. Ook leuk is dat de camera én de geluidseffecten een stuk beter neergezet zijn dan in deel één.
Diens opvolger, Sly 3: Honor Among Thieves, is duidelijk een verderzetting van de basis die Sucker Punch met deeltje twee al legde. De grootste vernieuwing van twee naar drie is dat er nóg eens een hoop extra speelbare personages bijkomen, maar dat komt de gameplay spijtig genoeg niet helemaal ten goede. De vaardigheden van de nieuwe personages zijn nooit zo interessant als die van Sly, Bentley en Murray en worden daarenboven slechts op erg specifieke momenten ingezet. Deze toevoeging voelt daardoor wat te geforceerd aan, al moet het voor Sucker Punch ook erg moelijk geweest zijn om het nagenoeg perfecte tweede deel te verbeteren.
Daarenboven ligt de nadruk binnen Sly 3 wat meer op het uitvoeren van minigames tijdens missies. Er zijn enkele heel knappe uitschieters zoals het zoeken naar verborgen codes in schilderijen om kluizen te kraken, maar sommige toevoegingen voelen dan weer onnodig aan. Zo kan Sly deze keer met sleutelpersonages in gesprek gaan, om a la Mass Effect – toen bestond dat spel wel nog niet, maar goed – verschillende responsen te geven op vragen. De uitkomst van de gesprekken heeft echter weinig invloed op de uitkomst van de situatie, en ze voelen gewoon niet op hun plaats binnen een Sly Cooper game. Vreemd genoeg ontbreken de verborgen flessen ook in dit deel, terwijl het opsporen van deze objecten net voor dat tikkeltje replay value zorgde binnen de voorgaande twee delen. Voor de rest keren alle elementen uit Sly 2 weer helemaal terug wat ervoor zorgt dat Honor Among Thieves nog steeds een meer dan degelijke game is, maar gewoon niet zo memorabel als zijn voorgangers.
Wat vooral opvalt is dat alledrie de spellen binnen The Sly Collection er nog steeds erg goed uitzien anno 2010. De graphics worden weergegeven in HD, en doordat de trilogie steeds een cell-shaded stijl hanteerde kun je zelfs spreken van een tijdloos visueel geheel. Het stemmenwerk van de personages is top, terwijl ook de muziek steeds passend is bij hetgeen je doet. Qua levensduur steekt deze compilatie uiteraard hoog uit boven wat we tegenwoordig te zien krijgen omdat je met drie volwaardige spellen te maken hebt. Vijftien tot twintig uur puur plezier halen uit The Sly Collection is zeker geen uitzondering, wat voor platformliefhebbers uiteraard een natte droom is! Mensen met een Move-controller in huis krijgen daarenboven enkele gloednieuwe minigames op hun bord, maar meer dan een eenmalige afleiding zijn ze niet. Heb je een 3D-televisie, dan is het ook nog eens mogelijk om alledrie de spellen in 3D te spelen. Spijtig genoeg heeft Eurogamer België nog steeds het budget niet gevonden om zo'n speeltje in huis te halen, dus een bespreking daaromtrent laten we achterwege.
The Sly Collection is volgens mij hét ideale cadeau om onder de kerstboom te leggen, mocht je een pakje moeten kopen voor een PS3-bezitter. Voor een uitermate scherpe prijs haal je drie uitmuntende platformgames in huis die de tands des tijds voor negentig procent perfect doorstaan hebben. Het eerste deel heeft te kampen met een soms wat tegenwerkende camera, maar laat duidelijk zien waarom Sucker Punch de toestemming kreeg om nog twee vervolgen te ontwikkelen. Sly 2 is zonder enige twijfel het hoogtepunt van de reeks vol met vernieuwingen tegenover het origineel, terwijl het slotstuk van de trilogie die basis – met enkele spijtige barsten erin – overneemt. De nieuwe Move-content stelt echter niet veel voor, wat de aankoop voor mensen die de reeks reeds gespeeld hebben op hun PlayStation 2 misschien wat minder interessant maakt. De HD-graphics zorgen er echter voor dat Sly en zijn vrienden als nooit tevoren in beeld komen, en eigenlijk is deze compilatie er eentje die je gewoonweg niet mag missen!