The Starship Damrey review
Goddamrey!
Het gebeurt niet elke dag dat je als reviewer een game als The Starship Damrey krijgt voorgeschoteld. Een spel dat twee totaal verschillende genres combineert en je zo'n beetje alles zelf laat uitzoeken. Een spel dat het meer van de ervaring moet hebben dan van gameplay of graphics. Een spel dat de ene gamer warm maakt, maar een andere even goed volledig koud laat. Zo'n spel is The Starship Damrey.
Even mysterieus als voorgaande intro begint ook The Starship Damrey. Het eerste wat je te zien krijgt wanneer je een nieuw spel opstart is namelijk het bericht dat er geen tutorials in het spel zitten. Alles draait om het zelf ontdekken van de spelmechanismen. Daarna wordt je wakker in een slaaptube op een ruimteschip die van buitenaf op slot werd gedaan. Je kan via een computerinterface echter het één en ander forceren zodat je langzaamaan toch zicht krijgt op wat er zich buiten jouw rustcel afspeelt.
Meer over het verhaal vertellen zou de pret te erg bederven. Wat je wel mag weten is dat het verhaal samen met de atmosfeer veruit de sterkste delen van The Starship Damrey zijn. Elke plottwist en elk laagje dat je lospeutert om tot de kern der waarheid te komen doet de plot nog verder uitblinken.
Deze game gebruikt het type horror dat op elk moment op elke plek en onder eender welke vorm kan toeslaan
De stemming is een uitstekend complement voor het verhaal. Zij voegt een extra element toe: horror. Niet het soort dat je kent uit de meeste Hollywood films met extra veel bloed en in het rond zwaaiende ingewanden. Neen, deze game gaat voor het subtielere en veel angstaanjagendere type dat op elk moment op elke plek en onder eender welke vorm kan toeslaan. Wie echt de stuipen op het lijf wil worden gejaagd mag zeker de volumeknop van zijn 3DS niet naar onder schuiven. Geluidseffecten en het gebrek aan achtergrondmuziek maken de sfeer des te beklemmender.
Maar goed, je ligt dus in die ruimtecocon waar je onmogelijk zelf kan uit ontsnappen. Erg spannende gameplay kan dat toch niet opleveren? Gelukkig is niets minder waar. Na een korte tijd krijg je de controle over een service bot die de bemanning van het ruimteschip vanop afstand kan besturen om de vuile klusjes op te knappen. Deze blikken jongens zijn echter niet snel, noch wendbaar of sterk. Ze kunnen slechts één voorwerp tegelijk bij zich dragen en gaan volgens hun handleiding sneller stuk dan een rubberen speeltje in een kennel Rottweilers. Toch moet je het spel door hun ogen zien uit te spelen.
In het ruimteschip bekruipt het 'been there, done that'-gevoel je spijtig genoeg erg vaak
Aanvankelijk kan je slechts enkele kamers in het ruimteschip betreden met je robots. Naarmate je meer obstakels (lees: puzzles) overkomt, zal je toegang krijgen tot een groter deel van het interieur. Sommige puzzels zijn haast briljant, terwijl anderen niet veel meer zijn dan de elfendertigste variatie op clichés die je in een 'escape the room' Flash game kan terugvinden. Gelukkig zijn de oplossingen nooit onlogisch en vereist ook geen enkel enigma een Mensa diploma.
De game ziet er oké uit. De dingen die belangrijk zijn voor het verhaal kregen blijkbaar meer aandacht dan het gemiddelde omgevingselement. Daardoor krijg je een vrij saai ruimteschip waar het 'been there, done that'-gevoel je spijtig genoeg erg vaak bekruipt. Het 3D-effect is aanwezig, maar verwaarloosbaar. Lelijke objecten in drie dimensies blijven nog steeds lelijk.
Als er prijzen zouden worden uitgedeeld voor kortverhalen die je al spelend beleeft, dan was deze game op zijn minst genomineerd en misschien zelfs een laureaat
Na 2 à 3 uur ben je met de game klaar. Mogelijk schrikt de korte speelduur veel mensen af, zeker als je weet dat je 8 dollar neertelt voor The Space Damrey en dat de herspeelbaarheid zo goed als onbestaande is. Wie dit spel echter bekijkt als de videogame versie van een kortverhaal, zit op een juistere golflengte. En als er prijzen zouden worden uitgedeeld voor kortverhalen die je al spelend beleeft, dan was deze kleine titel voor de 3DS op zijn minst genomineerd en misschien zelfs een laureaat.
De mix van horror en puzzelgameplay met Japanse invloeden zal zeker niet iedereen kunnen bekoren, daar is onderstaande zich van bewust. Wie er niet in slaagt om meegezogen te worden in het verhaal van The Starship Damrey zal de eindscore waarschijnlijk meer dan halveren, terwijl gamers aan de andere kant van het spectrum hem mogelijk veel te laag vinden. The Starship Damrey is lang geen perfecte game, maar kan je toch een unieke ervaring bieden als je je volledig laat onderdompelen.
Heb je na het lezen van deze review zin gekregen om aan de slag te gaan met The Starship Damrey? Dat kan, want de game is nu beschikbaar via de eShop van de 3DS.