The Testament of Sherlock Holmes Review

Sherlock Holmes, een van de bekendste fictieve personages, komt langzaam aan weer een beetje terug. Op het witte doek, maar ook op de spelcomputers. De Britse meesterspeurneus lost met zijn bovenmatige intelligentie de vreemdste misdaden op in het London van achter in de 19e eeuw. Maar wanneer hij in zijn nieuwste game, The Testament of Sherlock Holmes, een zaak onder de loep neemt krijgt hij te maken met een wel heel bizarre plotwending.

In The Testament of Sherlock Holmes, inmiddels al verschenen op de 360, PS3 en PC, krijgen spelers een heuse point and click-adventure voor hun kiezen. In dat bijna uitgestorven genre speelt het verhaal altijd een belangrijke rol. Zo ook in de nieuwe Holmes. Wanneer hij de moord op een bisschop nader onderzoekt, komt de detective al snel tot de conclusie dat er een bijzonder dodelijk gif aan te pas is gekomen. Dit vormt de rode draad door de hele game.

Op zoek naar de herkomst en de maker van het goedje rolt het verhaal zich uit. Dat verhaal zit aardig in elkaar en dat komt vooral door de opvallende verdachte. Hoe verder je komt in je onderzoek, hoe duidelijker wordt wie de verdachte lijkt te zijn: Sherlock Holmes himself. Zijn trouwe metgezel Watson weet zelfs niet meer of de detective nog wel te vertrouwen is en ook als speler twijfel je aan de onschuld van Holmes. De mindfuck is compleet en vormt de basis voor een lekker avontuur met een toffe setting.

In die toffe setting van een luguber Londen ga je op onderzoek uit. Zoals het een point and click betaamt struin je omgevingen af op zoek naar items, en in het geval van deze game dus naar aanwijzingen op de plaats delict. Dit doet op momenten een beetje denken aan LA Noire. Net als in die game loop je rond - waarin je overigens de keuze hebt uit een first person of een third person perspectief - en pak je clues op. Die items verdwijnen in je inventaris en door de dialogen die Sherlock en Watson hierbij verzorgen vormt er zich al een globaal beeld van de gebeurtenissen die er moeten hebben plaatsgevonden.

Vervolgens is het zaak om de clues nader te onderzoeken en te combineren. Vaak moet dit gebeuren in de vele puzzels die The Testament of Sherlock Holmes rijk is. De puzzels zijn behoorlijk pittig en dat is precies wat ik zoek in een adventure als deze. Gelukkig is er voor de mindere puzzelaars een hintsysteem of de mogelijk om de breinbrekers zelfs te skippen.

De interessantste puzzel van allemaal is bij elke zaak je 'deductiebord'. Watson houdt in zijn notitieblok keurig alle verzamelde informatie bij en dit vormt bij elkaar een grote puzzel. De gegevens die keurig op een rijtje staan moeten gecombineerd worden. En waar die in andere games vrijwel altijd voor jou wordt gedaan, mag je in dit spel zelf je hersenen er voor laten kraken. Zo krijg je op het deductionboard na elke aanwijzing drie mogelijkheden om uit te kiezen. Door te redeneren en de gevonden clues in acht te nemen kies je het goede antwoord. Dit blijft niet bij een keer, maar er moet toch zeker een keer of tien een goed antwoord worden gegeven. Bij elkaar vormt dit de reconstructie van de misdaad. Het is pittig, maar geeft voldoening wanneer je zo'n heel schema zelf op weet te lossen.

De gevarieerde puzzels zijn dan ook het interessantste onderdeel van de game. Het speuren naar aanwijzingen is namelijk soms simpelweg frustrerend vanwege de technische mankementen van het spel. De omgevingen zijn sfeervol, maar grafisch is het spel duidelijk niet van de bovenste plank. De personages zijn uitdrukkingloos, matig geanimeerd en besturen houterig. Hetgene wat mij nog het meest tegenstond was de voice acting. De stemacteurs hebben gewoon niet al te best werk geleverd. Rare intonatie, in herhaling vallen en veel te letterlijke opmerkingen zijn vervelend. Tel daar dus die matige gezichtsanimaties bij op en je wordt te vaak uit de flow van het verhaal gehaald.