The Witcher 3: Blood and Wine review - Bloederig genot
Bloederig genot.
The Witcher 3: Blood and Wine is een downloadbare uitbreiding zoals het hoort. Dit is geen kant-en-klare maaltijd die amper van de hoofdgame verschilt of een prul dat nog in de lade van een designer lag. Nee, Blood and Wine is een uitbreiding in de meest complete zin van het woord, die een uitgestrekt gebied, belangrijke veranderingen en briljante verhalen toevoegt. De perfecte afsluiter voor de roemrijke carrière van Geralt of Rivia.
Dit mag dan wel het laatste avontuur voor Geralt zijn, het is vooral het zonnige Toussaint dat de volle aandacht opeist. Al vanaf je intrede in deze verre streek valt op dat de sfeer volledig anders is dan in de hoofdgame. Weg met de grauwe slagvelden van Velen of de sombere kustlijn van Skellige: Toussaint ademt kleur, warmte en passie uit. Dit is een fantasy-invulling van Zuid-Frankrijk en Italië, compleet met adembenemende architectuur en smalle straatjes met mozaïeken die een prachtig mierennest vormen. Je hoeft maar één blik op een willekeurige straat te werpen of even in de wijngaarden rond te zwerven om te weten dat je in Toussaint vertoeft. Met het kasteel van Beauclaire dat bijna constant op de achtergrond prijkt, kijk je van elke hoek in Toussaint je ogen uit.
Het is vooral de rust die Toussaint zo memorabel maakt. Rondreizen van dorp tot dorp in Velen betekent dat je steeds opnieuw met miserie wordt geconfronteerd, met opgehangen dorpsinwoners en karren met lijken overal waar je kijkt. Maar in Toussaint zijn de dorpen rustieke pareltjes. Soms zijn er kleine marktjes op de dorpspleinen, waar je dronken dorpelingen tussen de kraampjes met worsten en potten honing ziet rondstruinen. En op bijna elk veld zie je tientallen werkers naarstig de wijnranken verzorgen. Dolce far niente.
Maar het is niet allemaal zo vredig als het lijkt. Toussaint is eveneens het decor voor nieuwe avonturen, die soms bijzonder grimmig zijn. CD Projekt Red is bovenal een studio die weet hoe het een goed verhaal moet vertellen. De vele pareltjes van side quests in de hoofdgame toonden dat al aan en in Toussaint zet de ontwikkelaar die traditie vlotjes verder. Daarbij weet de studio steeds te verrassen. Een ogenschijnlijk banale quest waarin je aan een toernooi deelneemt, mondt snel in een ontroerend verhaal over een tragische vloek uit. Even later vraagt een baron je om hem op zijn natuurexpeditie te vergezellen, waarvoor hij een verrassend motief blijkt te hebben.
Ook de omgeving vertelt op elk moment een verhaal. Een dorpje met uitgemoorde inwoners heeft her en der spiegels opgesteld staan en het mysterie achter de moorden blijkt komischer te zijn dan je zou denken. En zo blijft het maar doorgaan. Blood and Wine barst van de inspiratie.
Het hoofdverhaal scheert eveneens hoge toppen en valt vooral in de positieve zin op door hoe gefocust het is. Zowel de main quests uit de hoofdgame als die uit Hearts of Stone hadden de neiging om de speelduur te verlengen met lange stukken die het verhaal niet dienden, maar daar is in Blood and Wine geen sprake van. Elke opdracht die je voor de bloedmooie hertogin onderneemt en nachtelijke bezoekjes aan kerkhoven doen je naar een duidelijk doel toewerken. Daarbij is ook het spektakel serieus opgedreven. Zo behoort het openingsgevecht in deze uitbreiding tot één van de meest memorabele uit alle Witcher-games.
Ook mechanisch brengt Blood and Wine enkele aangename toevoegingen met zich mee. Er zijn nieuwe wapens en armor sets te vinden, waardoor het beroven van lijken en openen van koffers in stoffige grotten nog altijd spannend blijft. Daarbij zorgt de nieuwe interface na patch 1.20 ervoor dat je inventaris éindelijk min of meer bruikbaar is. Zeker de wereldkaart heeft baat bij deze veranderingen. En ten slotte slaagt het nieuwe Mutations-systeem erin om je opnieuw enthousiast te maken over levellen. Waar je gewone abilities in de hoofdgame na verloop van tijd saai worden, voegen de Mutations net ongelooflijk handige technieken toe om gevechten te winnen. Vijanden zien exploderen door een Sign te gebruiken, word je nooit beu.
En je kunt elk beetje hulp tijdens de gevechten gebruiken. Blood and Wine heeft namelijk een heel hoge moeilijkheidsgraad. Het is geen uitzondering om een locatie te betreden, verrast te worden door een monster en met een tweetal slagen geveld te worden. Zelfs al ben je de kaap van level 40 al een tijdje gepasseerd en ben je uitgerust met krachtige Witcher-gear. Opletten en voorbereiden is hier dus nog steeds de boodschap. Het helpt enerzijds om je steeds scherp te houden, maar anderzijds leidt het tot frustraties. Op consoles zijn de laadtijden namelijk enorm lang. Opnieuw beginnen nadat je gestorven bent, duurt maar liefst anderhalve minuut. Het is onaanvaardbaar lang en ontneemt je al gauw de zin om een moeilijk gevecht nog eens te proberen.
Maar laat die ene vlieg in je glas wijn je er niet van weerhouden om Toussaint te verkennen. Dit is een fantastische uitbreiding met de allermooiste omgeving uit The Witcher 3 en een genereuze portie intelligente quests. Bloed na wijn blijkt geen venijn.
Blood and Wine is vanaf nu verkrijgbaar op de pc, PlayStation 4 en Xbox One. Je hebt The Witcher 3: Wild Hunt nodig om de uitbreiding te kunnen spelen.