The World Ends With You: Final Remix review - In zijn eigen wereldje
Vreemde maar stijlvolle eend in de bijt.
Sander trekt voor de The World Ends With You: Final Remix review zijn meest vette threads aan en flaneert door de straten van Shibuya om met zijn unieke stijl te paraderen. Maar of dat ook aanslaat...
Tien jaar geleden verscheen The World Ends With You op de Nintendo DS. Met zijn excentrieke besturing eiste de game zijn aandacht op, maar vond uiteindelijk alleen weerklank bij een kleine groep toegewijde fans. Om populariteit te stimuleren heeft Square Enix de game ook uitgebracht op smartphones en nieuwe personages geïntroduceerd. Nu is de Nintendo Switch-versie er met HD-graphics en Joy-Con-besturing, in de hoop dat de game zijn cultstatus doorbreekt en zichzelf in de mainstream mag vestigen. Maar net als in de modewereld is het lang zo gemakkelijk niet om de trends om te gooien.
Het begin van The World Ends With You: Final Remix is behoorlijk afzien. Je speelt als de antipathieke Neku, die zonder herinneringen wakker wordt in een alternatieve versie van Shibuya waar de doden dwalen. Daarop volgen een chaotische introductie van een ongewoon vechtsysteem, de vluchtige opzet van de wereld en een warrig menusysteem dat basisfuncties verstopt tot je er een tutorial over gezien hebt. Ondertussen zanikt Neku als een recalcitrante tiener over alles wat los en vast zit, terwijl jij jezelf frustreert over een game die haast alles anders doet dan de traditionele actie-RPG's. De eerste paar uren zijn een gigantisch struikelblok en het is niet verwonderlijk als je het daar al opgeeft.
Als je echter doorzet, dan begint de alternatieve houding van The World Ends With You te wennen en komt de charme van de game naar voren. Personages krijgen diepgang en vertellen een sterk, emotioneel verhaal dat gaat over een ziek spel waarin overledenen strijden voor een tweede kans in het leven. Thema's zoals individualiteit, vriendschap en kuddegedrag staan centraal en worden via verschillende systemen door de gameplay ondersteund. De game speelt zich in kleine hoofdstukken af en is daardoor nog steeds een uitstekende handheldgame, maar het verhaal wordt al snel zo meeslepend dat je maar wat graag het volgende hoofdstuk start.
Het vechtsysteem vergt de meeste gewenning. Neku gebruikt kleurrijke pins op zijn kleding om zijn moves uit te voeren. Elke pin moet je op een aparte manier activeren, zoals slepen over het scherm of op een vijand tikken. Dat werkt het beste op het touchscreen van de Switch, waarop je met je vinger verreweg de meeste nauwkeurigheid hebt. Met de Joy-Con bestuur je via motion controls een cursor op het scherm die constant opnieuw gecentreerd moet worden en bovendien de finesse mist om bijvoorbeeld een cirkel in de arena te tekenen. Beide invoermogelijkheden wennen uiteindelijk goed genoeg om de game uit te spelen, maar je hebt altijd het gevoel dat je niet alleen tegen de vijanden op het scherm, maar ook tegen de game zelf vecht.
De pins zijn zeer flexibel en het systeem komt je strubbelingen tijdens gevechten ietwat tegemoet door je meer dan driehonderd verschillende aan te bieden. Zo kun je een moveset samenstellen die zowel qua schade als uitvoering de lading dekt. Het merk van de pins is ook belangrijk, alsook dat van je kleding. Je krijgt namelijk bonussen als je draagt wat populair is. Maar zelfs als een merk niet doorgebroken is, kun je de trends naar je hand zetten door te blijven vechten, waardoor je gaandeweg de stad overneemt. De systemen passen goed in het verhaal dat The World Ends With You probeert te vertellen en bieden jou de mogelijkheid om te spelen op een manier die jij prettig vindt, ook al houdt dat in dat je soms toegevingen moet doen om de nukkige motion controls in het vechtsysteem te omzeilen.
Stug jouw favoriete pins blijven dragen heeft als bijkomend pluspunt dat je niet vaak het hoofdmenu in moet, wat vooral een hele opluchting is. De muziek wordt namelijk constant door een andere track onderbroken als je een menu, cutscene of gevecht in gaat. Hervat je daarna je wandeltocht door Shibuya, dan speelt er opnieuw een ander nummer. Het is alsof er een hyperactieve persoon het niet kan laten om van de skipknop af te blijven en daarmee een uitstekend gevarieerde en goed geproduceerde soundtrack vergalt, en jou constant uit het ritme van de game trekt.
The World Ends With You: Final Remix bevat ook een multiplayermodus met twee Joy-Cons, hoewel dat als een nagedachte overkomt. De tweede speler speelt Neku's partner, die slechts drie moves tot zijn beschikking heeft. Verder heeft je co-op-partner geen zeggenschap over de game. De camera volgt hem niet tijdens gevechten, hij kan geen menu's gebruiken en evenmin het pinsysteem benutten. Buiten gevechten is het zelfs alsof de tweede speler niet bestaat, aangezien hem de cursor wordt ontnomen. De multiplayer komt daardoor als volstrekt onnodig over en de game profiteert geenszins van de extra functie.
Andere toevoegingen aan de Final Remix-editie zijn wel gepast. De game verliest het tweede scherm van de Nintendo DS maar krijgt daar wel haarscherp, opnieuw getekend artwork voor terug. Vooral tijdens gevechten en cutscenes komen de kleurrijke personages en het excentrieke Shibuya perfect uit de verf, en al gauw vergeet je dat de game van oorsprong een extra scherm gebruikte. Het extra scenario geeft je dan weer een aanzienlijk lange campagne waarin nieuwe en geliefde personages nog verder uitgediept worden. Er valt genoeg te zien en te beleven in The World Ends With You, zelfs voor degenen die de versies op de Nintendo DS en smartphones door en door kennen.
The World Ends With You: Final Remix is een unieke game die zijn tegendraadse stijl niet opgeeft. Blijf je volhouden, dan word je beloond met een ervaring die zijn gelijke niet kent op gameplayvlak en een pakkend verhaal dat tien jaar later nog steeds relevant is. De toevoeging van multiplayer had achterwege mogen blijven, maar de grootste barrière blijft het vechtsysteem dat nooit nauwkeurig genoeg werkt om volledig onder de knie te krijgen. Je kunt tekortkomingen met het pinsysteem omzeilen, maar de game doet nooit water bij de wijn om jou tegemoet te komen. The World Ends With You: Final Remix is daarom nog altijd een prima game voor het nichepubliek dat iets anders zoekt, maar zal nooit in de schijnwerpersvan de mainstream komen te staan.
Voor de The World Ends With You: Final Remix review speelde Sander op de Nintendo Switch.