Theatrhythm Final Fantasy: Curtain Call review
Een kritische noot.
12 juni, 2010. In een stampvol Zweeds theater speelt componist Arnie Roth met zijn Royal Stockholm Philharmonic Orchestra de sterren van de hemel tijdens het Distant Worlds II: More Music From Final Fantasy-concert. Naast me zitten drie vrienden, om me heen allerlei mensen die ik niet ken maar waar ik toch een band mee voel. Ook al zijn sommige verkleed als Cloud of als Moogle.
Voor mijn neus wordt de soundtrack van mijn jeugd live opgevoerd. Ik huil wanneer Melodies of Life wordt ingestart en schiet in de lach wanneer Nobuo Uematsu himself zich bij het koor schaart om One Winged Angel mee te zingen. Een staande ovatie volgt, een dierbare herinnering blijft.
Voor Theatrhythm Final Fantasy: Curtain Call-producent Ichiro Hazama staat de muziek van de Final Fantasy-serie voor herinneringen en de gevoelens die je ermee associeert. Magitek Armor in de sneeuw, een onhandige dans in een balzaal. Platgetrapte bloemen in een kerk, een landing op de maan. Weet je het nog?
Deze ritme-RPG is zowel een eerbetoon aan meer dan 25 jaar aan Final Fantasy- muziek als een dankwoord aan de meest loyale fans. Square Enix begrijpt de rol van de games in het leven van de spelers die ermee zijn opgegroeid, en Curtain Call is daar een ode aan.
Waar de eerste Theatrhythm Final Fantasy een boeket was met zorgvuldig uitgekozen hoogtepunten, is Curtain Call een ware bloemenzee. 221 nummers maken er deel van uit, meer dan een verdriedubbeling van het aantal tracks in het origineel. Het ruime aanbod weerspiegelt de intentie van de makers om van Curtain Call een Best Of-compilatie te maken. Daarom konden alle liedjes uit het origineel niet ontbreken, plus alle reeds uitgebrachte downloadbare nummers.
Nergens is deze overdaad meer duidelijk dan in de nieuwe Quest Medley-modus. Hierin krijg je willekeurig nummers toebedeeld, vergelijkbaar met de Chaos Shrine-modus uit de eerste game. In het origineel was het niet ongehoord om op die manier drie keer achter elkaar hetzelfde lied te spelen, waardoor je er snel moe van werd. Nu zijn er zoveel tracks dat de kans op dergelijke herhaling bijna onmogelijk is. Bij iedere speelsessie krijg je weer iets anders voorgeschoteld, en dat houdt Curtain Call langer fris dan zijn voorganger.
Het Best Of-gevoel wordt versterkt door een goed oog voor detail, waarmee niet alleen de muziek zelf je geheugen prikkelt. Speel je Aerith's Theme, dan vecht je tegen Jenova met de City of the Ancients als achtergrond. Op de klanken van Suteki Da Ne wandel je door Macalania Woods en Swords of Fury beslecht je aan dek van de Prima Vista. Ieder geluidseffectje, elk item, ieder achtergrondmuziekje voor elk afzonderlijk menu en meer dan zestig personages zijn de ingrediënten van dit nostalgische geheel.
Zo is Curtain Call een heel volledig pakket in een tijd waarin het net zo goed een free-to-play iOS-game had kunnen zijn. Het geraamte daarvoor is al zichtbaar, zoals de manier waarop je luchtschiptickets inzet om levels over te slaan en sneller bij eindbazen te raken. Dat doe je nu nog door ze in-game te verdienen, maar het is slechts een kwestie van tijd tot dit omgezet wordt naar microtransacties zoals het origineel werd overgezet naar mobieltjes.
Deze gratis variant wordt aangeboden met twee nummers en de rest moet je bijkopen, waardoor je uiteindelijk voor evenveel content als de Nintendo 3DS-versie het dubbele kwijt bent. Het is goed om daar even bij stil te staan en dankbaar te zijn voor een handheldgame die zo volgepakt zit met content, voor een eerlijke prijs.
Bij het brede aanbod is echter ook een kanttekening te maken. Nog meer dan voorheen is het van belang hoe bekend je bent met de serie. Dit keer zijn niet alleen de hoofddelen meegenomen, maar ook de spin-offs. Heb je Final Fantasy VII: Advent Children gezien? Chrystal Chronicles gespeeld? Ken je Mystic Quest, Dissidia en Tactics genoeg om de muziek ervan mee te neuriën? Van Type-0 zitten maar liefst zes tracks in de game, terwijl deze pas volgend jaar uitkomt buiten Japan. En als je niets hebt met de XIII-trilogie, dan ontkom je er in Curtain Call niet langer aan. Van alle beschikbare tracks komen er niet minder dan 22 uit deze delen.
Je bekendheid met de serie staat in directe verhouding met de tijd die je in Curtain Call stopt, vooral omdat het gameplay-stramien verder zelf weinig om het lijf heeft. Het uitbouwen van je team gaat op de automatische piloot en bij een gebrek aan een noemenswaardig verhaal speel je in principe alleen verder om alle extra karakters vrij te spelen.
De soundtrack draagt de game en het plezier zit hem vooral in de herkenning. Dat de balans tussen gemakkelijke en moeilijke tracks nog steeds kant noch wal slaat draagt daar ook aan bij. Basic en Expert zijn langzaam genoeg om bij weg te sukkelen, terwijl sommige Ultimate-tracks ineens een bovenmenselijke vingervlugheid verwachten. Van een geleidelijk opbouwende moeilijkheidsgraad is geen sprake.
Het tikken en swipen op de maat van de muziek werkt nog hetzelfde, hoewel het fijn is dat je dit keer ook met de fysieke knoppen kan spelen. Dat is wel zo attent naar de mensen die Curtain Call zoveel gaan spelen dat het touchscreen van de Nintendo 3DS er onder kan lijden.
Zo zijn er meer subtiele aanpassingen die de ervaring stroomlijnen ten opzichte van het eerste deel. Je ontgrendelt continu nieuwe personages, in plaats van eentje om de tien uur. Karakters stijgen nu tegelijkertijd in level, waardoor je minder lang blijft rondhangen in het statistiekenscherm. Het zijn kleine correcties, maar ze maken Curtain Call net wat vloeiender.
Theatrhythm Final Fantasy: Curtain Call is op maat gemaakt voor gamers die de muziek van een legendarische serie in hun hart hebben gesloten. Die bij de eerste tonen van een gegeven track teruggevoerd worden naar plaatsen en gebeurtenissen uit het verleden, en bij wie herinneringen aan vervlogen tijden boven komen borrelen. Deze encore verdient daarvoor dan ook zeker een staande ovatie.
Theatrhythm Final Fantasy is exclusief verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS.