This War of Mine: The Little Ones review - The Kids Aren't Alright
The Kids Aren't Alright.
"Is er ook een toetje?" Iskra kijkt op naar haar vader, die slechts glimlacht. Hij weet dat zij zojuist het laatste beetje eten heeft opgegeten. Hij weet ook dat er geen hout meer is voor de kachel en dat de winter voor de deur staat. De hele buurt is ofwel kaalgeplukt door bandieten, ofwel belegerd door militairen. Maar hij moet sterk blijven. Iskra hoeft het niet te weten, zodat ze vanavond vredig slaapt terwijl haar vader op zoek gaat naar levensmiddelen. Nu maar hopen dat de sluipschutters hem niet zien.
Vanaf het moment dat je This War of Mine: The Little Ones start, sta je er alleen voor. Een tutorial kun je op je buik schrijven. De oorlog raakt jou als speler net zo onverwacht als de overlevenden die je bestuurt. Op die momenten is de game ijzersterk in het overbrengen van zijn boodschap: oorlog is hel, maar je moet er het beste van maken. Maar zodra je de systemen onder de knie krijgt, ebt dat gevoel weg en ben je slechts bezig met dezelfde repetitieve taken die je helpen de dag te overleven.
Die conclusie was al te trekken toen This War of Mine in 2014 uitkwam voor de pc. The Little Ones breidt je groep overlevenden uit met een kind. Dat kind ziet de oorlog anders en bekommert zich meer om het feit dat het niet buiten kan spelen dan dat er geen eten op tafel staat. Kinderen kunnen amper voor zichzelf zorgen en hebben voortdurend aandacht nodig van de volwassenen in hun omgeving. Het klinkt als een interessante, genuanceerde toevoeging, maar het zorgt uiteindelijk niet voor een betere spelervaring.
Aanvankelijk kan het kind slechts spelen, maar door lessen van een volwassene kan het uiteindelijk ook kleine huishoudelijke taken uitvoeren, zoals eten koken of de rattenval klaarzetten. Maar doordat ze zich niet kunnen verweren, worstel je elke avond met een schuldgevoel als je hen alleen thuis moet laten terwijl jij op strooptocht gaat. Als je thuiskomt, kan het zomaar zijn dat je beroofd bent en dat je beschermeling ongenadig afgeranseld is. De emotionele band is daardoor al snel gevestigd en je zet er alles op in om het kind gelukkig te houden.
Maar ook dat gevoel zwakt af naarmate het spel vordert. Zodra het kind genoeg taken in huis kan uitvoeren en er meer volwassenen zijn om 's nachts op wacht te staan, valt de game in dezelfde valkuil als het origineel. Je leeft van dag tot dag en bent keer op keer bezig met dezelfde taken om de boel draaiende te houden. Variatie is ver te zoeken en ook de sporadische bezoekjes van hulpverlenende of hulpbehoevende buurtbewoners doorbreken de sleur niet.
De gameplay kent eveneens problemen. 's Avonds ga je op strooptocht naar materialen en levensmiddelen. Waar je dat doet, hangt af van de omschrijving van het gebied. Hoeveel medicijnen zijn er te vinden? Is het gevaarlijk? Zijn er wapens? Die omschrijvingen zijn echter niet altijd betrouwbaar. Het komt voor dat een omgeving levensgevaarlijke bandieten bevat, zonder dat je daar op voorhand voor wordt gewaarschuwd. Je weet daarom nooit volledig waar je aan toe bent, wat het moeilijk maakt om je fatsoenlijk voor te bereiden op een situatie.
Dat is echter de bedoeling van de game. Het sombere gevoel draagt over naar jou als speler, waardoor je haast met tegenzin door blijft spelen. Tijdens strooptochten een gevecht uitlokken leidt ook haast gegarandeerd tot de dood. De controls werken niet goed mee en je personage is te zwak om ook maar de kleinste schermutseling zonder kleerscheuren te overleven.
Dat maakt This War of Mine: The Little Ones vaak frustrerend en komt de speelbaarheid niet ten goede. Maar tegelijk is het een uiterst intrigerende game. Het ideale uitgangspunt is om elk van de dertien scenario's een keer te spelen en het daarbij te laten. Het einde van een hoofdstuk geeft aan de hand van foto's en kindertekeningen een samenvatting van de oorlog. Dat heeft een vergelijkbare impact als de beginmomenten van de game. Het scenario nogmaals spelen om de uitkomst te verbeteren verzwakt die impact. Het toont het conflict dat aan de basis van de game ligt: het spelplezier en de boodschap die het wil overbrengen staan haaks op elkaar. Er zijn argumenten voor beide kanten, maar het is uiteindelijk je persoonlijke smaak die de doorslag geeft.
De kinderen in This War of Mine: The Little Ones versterken de sfeer van de oorspronkelijke game, maar voegen uiteindelijk weinig aan de gameplay toe. Dezelfde frustraties blijven bestaan, maar tegelijk is dat ook het punt van het project. De game is doeltreffend in het overbrengen van zijn boodschap en is niet bang om speelbaarheid daarvoor op te offeren. Dit maakt This War of Mine: The Little Ones een unieke, maar moeilijk aan te raden ervaring.
This War of Mine: The Little Ones is nu verkrijgbaar voor de PlayStation 4 en Xbox One.