Titanfall 2 singleplayer campaign versterkt de band tussen mens en machine
Een eerste blik op de singleplayer-campaign.
Terwijl een groep journalisten in de koele bioscoopzaal plaatsneemt en tevreden even de voeten laat rusten, wacht producent Drew McCoy geduldig af om voor de zoveelste keer tijdens deze Gamescom-editie zijn praatje te houden. De presentatie is compleet ingestudeerd en zonder verrassingen, maar onder de laag vermoeidheid is zijn enthousiasme merkbaar. Het is namelijk voor het eerst dat het publiek een uitgebreide blik op de singleplayer-campaign van Titanfall 2 krijgt.
Het wordt wellicht niet expliciet gezegd, maar daden spreken luider dan woorden. Respawn Entertainment heeft de kritiek rond het gemis van een traditionele campaign ter harte genomen. Hoewel het eerste deel om diens intense multiplayeractie werd geroemd, presenteerde het minimale verhaal zich vaak willekeurig en zonder enige vorm van context. Een offline singleplayermodus was tevens nergens te bekennen. Voor Titanfall 2 ging de ontwikkelaar terug naar de tekentafel om zowel het multiplayer- als het singleplayeraspect van de game in harmonie samen te brengen.
Dat proces ging overigens niet zonder slag of stoot, vertelt McCoy. Zo bleek de gameplay, die rond de mobiliteit van de Pilots en de destructieve kracht van de Titans is gebouwd, niet gemakkelijk te vertalen naar een campaign die zich door het verhaal en een meer lineaire progressie laat leiden. Eveneens mikt de studio op een ambitieuzer gegeven dan wat door McCoy als een 'corridor shooter' wordt benoemd - waarin je van het ene cinematische moment naar het andere loopt. Hetgeen dat de game daadwerkelijk moet onderscheiden, is echter het kernconcept van Titanfall 2: het ontdekken van de band tussen Titan en piloot.
Effectief een connectie tussen mens en machine overbrengen, is echter geen gemakkelijke taak. Er valt door de toevoeging van een dialoog-systeem waarbij je uit twee dialoogopties kunt kiezen zowaar een vleugje 'The Iron Giant' te bespeuren. Tijdens de demo zien we de protagonist Jack Cooper in eerste instantie kort met de metalen gigant BT- 7274 converseren. In een later segment krijgt hun symbiose een vriendelijker karakter en lijken Coopers reacties iets over hun band te verraden: van een militair en zijn oorlogsmachine naar twee partners die op gelijke voet staan.
De twee opmerkelijke metgezellen zijn echter niet vanaf het begin van de game met elkaar bekend. Jack Coopers droom is om later zijn eigen Titan te besturen, maar speelt een onopvallende rol in de infanterie van de Militia die voor de vrijheid van de Frontier strijden. De game opent met een eindeloze regen van drop pods die op een buitenaardse planeet midden in een oorlogsgebied landen. Het objectief 'Escape the crash site' is nog maar enkele momenten in beeld of een explosie dwingt het beeld naar een zwart scherm. Zonder al te veel van de plotelementen te verraden, stuit Cooper op de beschadigde BT en begint hun avontuur achter de vijandelijke linies.
Cooper bevindt zich in een tropisch gebied terwijl hij naar een batterij om BT te herladen zoekt. Tijdens de vijandelijke interacties zijn alle cruciale elementen van de multiplayer te herkennen. Het is een aaneenschakeling van op muren rennen, over de grond glijden, 'boostjumpen' over obstakels en soldaten ongezien met een melee-kill uitschakelen. De spectaculaire mobiliteit waar de game om bekendstaat, is bij de overstap naar de singleplayer duidelijk niet gesneuveld.
Het eerder genoemde 'corridor shooter'-gehalte is desondanks licht aanwezig. Toch neigen de levels eerder naar de openheid van bijvoorbeeld een Killzone: Shadow Fall dan een willekeurige Call of Duty. Denk daarbij aan situaties die je op diverse manieren kunt uitspelen: stealth door ongezien met de cloak-vaardigheid langs tegenstanders te sluipen, methodisch vijanden één voor één van een afstand elimineren óf hyperactief het complete scala aan mobiliteit naar je hand zetten.
De hectiek moet door rustige momenten afgewisseld worden die meer op het narratieve leunen of enkele lichte platformelementen introduceren. Zo moet Cooper zich bijvoorbeeld een weg naar de overkant banen door tegen muren te rennen en te boost-jumpen. In een andere segment gebruikt hij de nieuwe Arc Tool om liften te gebruiken of al springend diverse platformen te activeren die hem een obstakel laten overbruggen. Later spelen diezelfde platformen een rol in vuurgevechten waarbij Cooper tussen het schieten door naar zijn Arc Tool grijpt om zich te verplaatsen.
In een latere missie infiltreert hij samen met BT een basis waar hij naast soldaten ook op vijandelijke Titans stuit. Zij krijgen de naam Ronin of Brute mee, wat aan hun wapentype verbonden lijkt te zijn. Zo zwaait de Ronin bijvoorbeeld met een groot zwaard rond. BT blijkt een breed scala aan wapens voorhanden te hebben en wisselt in hoge vaart een raketwerper met een gigantisch zwaard en een destructieve laserstraal af. Terwijl zijn mechanische vriend de strijd der titanen vecht, springt Cooper uit de cockpit om te voet soldaten te elimineren. Er moet zo altijd een optie zijn om tussen Pilot en Titan te wisselen zonder je te dwingen een keuze te maken.
Het is duidelijk dat Respawn Entertainment geen half werk verricht. De presentatie onthult namelijk dat het singleplayeraspect van Titanfall 2 niet slechts een zoethouder voor de critici is, maar een grondbeginsel is van de nieuwe route die de studio inslaat. Daarbij moeten het verhaal en de emotionele band tussen mens en machine zich veilig naast de al eerder bewezen kracht van de multiplayeractie nestelen. De ambitie is duidelijk merkbaar, maar er moet nog bewezen worden of de beloofde openheid van de levels de game inderdaad van oppervlakkige 'corridor shooters' kan onderscheiden.
Titanfall 2 is vanaf 28 oktober verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.
Meer weten? Lees dan: Titanfall 2 - Release date, trailers, gameplay