Tokyo Jungle Review
Een kangoeroe en een struisvogel lopen een bar binnen…
Met het pluizige keeshondje als mascotte lijkt Tokyo Jungle in eerste instantie een game voor dierenliefhebbers. Maar vergis je niet. Deze game is bruut en hard en zeker niet voor tere zieltjes. Daar kom je snel genoeg achter, wanneer je vanuit het gras je prooi ongemerkt bespringt en je (in slow motion) je tanden in zijn nek zet. Het arme slachtoffer kermt nog een laatste doodskreet, waarna je hem ongegeneerd oppeuzelt tot er alleen een hoopje botten overblijft. Als je wil overleven in de Tokyo Jungle moet je niet bang zijn voor vuile handen- of tanden.
Tokyo Jungle is zo'n typisch rare, overduidelijk Japanse game die alleen uit Sony's eigen stal had kunnen komen. En dan nog had de game in het huidige gamelandschap het daglicht bijna niet gezien. Sony was niet bijzonder enthousiast na de oorspronkelijke pitch, het publiek dat de eerste trailers zag echter wel. Dat gaf het ontwikkelteam de kracht om haar visie door te zetten en de game zelfs buiten Japan op de markt te krijgen. En gelukkig maar, want Tokyo Jungle is een heerlijke frisse wind in deze voorspelbare tijden.
In Tokyo Jungle is het de bedoeling zo lang mogelijk te overleven. Dit doe je in de Survival modus. Hier krijg je telkens een setje doelen, zoals het markeren van je territorium, sterk genoeg worden om indruk te maken op een vrouwtje en vervolgens een nieuwe generatie te stichten en een roedel te vormen. De game is hierin nog het beste te omschrijven als een rogue-like; als je sterft is het afgelopen, krijg je een high-score mee en mag je opnieuw beginnen. Door sterkere dieren vrij te spelen kun je makkelijker langer overleven en dat heb je nodig om bepaalde items te verzamelen die nieuwe missies in de (belachelijke) verhaalmodus vrijspelen.
Toch is het spelverloop niet direct helemaal duidelijk en uiteindelijk nogal klungelig. Uitgebreide tutorials zitten verstopt achter verhaalmissies die je pas vrijspeelt als je al vele uren hebt gespendeerd in de Survival modus. Tegen die tijd heb je alles zelf al ontdekt om überhaupt zo ver te komen. Des te frustrerender als je in de verhaalmodus ineens wél bij het handje wordt gehouden.
Al met al spendeer je de meeste tijd in de Surival modus om nieuwe dieren vrij te spelen. Deze zijn ruwweg opgedeeld in twee speelstijlen: de carnivoor en de herbivoor. Als carnivoor heb je het voordeel dat je sterker bent en je honger kan stillen met het doden en eten van andere wezens. De herbivoor speelt daarentegen aanzienlijk anders. Hij is sneller en kan hoger springen in zijn zoektocht naar planten en moet stealth gebruiken - of de juiste paden vinden - om de carnivoren te omzeilen.
Ondanks die verschillen speelt ieder dier vrijwel gelijk. Je werkt je omhoog in de voedselketen, maar of je nu een schattig klein keeshondje speelt of een zwarte Panter maakt uiteindelijk weinig verschil. De doelen, hoewel willekeurig gegenereerd, komen vaak op hetzelfde neer en doordat je constant dezelfde gebieden ziet valt de game toch snel in herhaling.
Daarbij kan de game behoorlijk frustrerend en oneerlijk zijn; zo worden gebieden willekeurig vergiftigd waardoor al het plantenleven sterft en je als herbivoor ten dode bent opgeschreven. Of is er zo weinig eten te vinden dat je naar andere gebieden moet trekken, waar je vervolgens geen schijn van kans maakt tegen de sterkere dieren aldaar. Voor een rogue-like heb je te vaak te weinig controle over de situatie en zal je vaak niet door je eigen fouten sterven, maar gewoon omdat dat de game nu eenmaal zo uitkomt.
Maar net als je denkt er klaar mee te zijn, zie je bovenin je scherm ineens dat er een kippenfeest is losgebarsten in een van de districten of dat er een reuzenkonijn is aangetroffen in het bos. Dat prikkelt toch de nieuwsgierigheid! Je trekt je dier naar keuze wat stat-verhogende kleding aan (een honkbalpet, een zonnebril en een fluwelen jasje bijvoorbeeld) en trekt er op uit. Onderweg beland je ineens in een wilde worsteling tussen een troep katten en een nijlpaard, terwijl een verschrikt paard voorbij galoppeert. Voordat je je beseft wat er goed en wel gaande is word je zelf aangevallen door een roedel hyena's en moet je vechten voor je leven.
Zo is er een hoop plezier uit Tokyo Jungle te halen, al was het alleen al om zulke bizarre situaties waar je ongetwijfeld in verzeilt raakt. De game is daarbij door zijn opzet uitermate geschikt om even snel op te pikken en het vrijspelen van nieuwe dieren brengt een verslavende factor met zich mee. Het aanbod is, hoewel weinig variërend in gameplay, erg groot. Van een kuiken tot een schaap tot een stekelvarken tot een struisvogel tot een leeuw tot een heuse dinosaurus; als je alles wil vrijspelen ben je heel wat uren zoet. En wie wil het nu niet als een dinosaurus opnemen tegen een bizon, gewoon om te zien wie er wint? Helaas zitten enkele dieren, waaronder de giraffe en de kangoeroe, schaamteloos weggesloten achter betaalde downloadable content. Ondanks de zachte prijs en het brede initiële aanbod zorgt dat toch voor een nare nasmaak.
Tokyo Jungle is een vreemd dier waar moeilijk een cijfer op te plakken is. De game is niet foutloos, verre van zelfs, maar heeft ongetwijfeld een grote kans je hart te stelen. De bizarre en gewaagde opzet maakt deze game echt uniek en is alleen daardoor al de moeite waard om eens te checken; zeker omdat deze hier voor een fractie van de Japanse retail prijs te downloaden is. In een tijd waarin de gamesindustrie behoorlijk voorspelbaar is, is Tokyo Jungle een lichtpunt in de duisternis van copy-and-paste shooters en RPG's. Ongetwijfeld het proberen waard.
De review van Tokyo Jungle doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar op het PlayStation Netwerk!