Top Spin 4

Een sportgame die niet elk jaar uitkomt? Het is even uitzonderlijk als een helder moment bij kolonel Gaddafi. Toch bestaat het, en lijkt het de standaard te zijn in de nichemarkt van de tennisgames. Na bijna drie jaar wachten is er nu Top Spin 4. En laat ons eerlijk zijn: de game slaat aces rond onze oren met de precisie van een Tomahawk kruisraket.

Ik ga meteen met de deur in huis vallen: het grootste probleem uit de franchise is opgelost door 2K Czech. In de eindeloze zoektocht naar diepte, werd het vorige deel namelijk met een steile leercurve opgezadeld. De speler wordt nu niet meer in het diepe gegooid, maar wordt bij de hand genomen. Jij bepaalt wel zelf in welke mate dit gebeurt. Ervaren gamers moeten dus niet vrezen om behandeld te worden als een beginneling.

In de Top Spin Academy wordt je de basis van het moderne tennis bijgebracht. Denk hierbij aan een heel gamma aan slagen, tactieken, wanneer ze te gebruiken en schotplaatsing. Maar het belangrijkste om te leren is timing. Want zonder timing ben je niets. Te vroeg of te laat slaan eindigt gegarandeerd met een gat in de lucht of een bal op het kader van je racket.

Gelukkig zijn er indicatoren om aan te tonen wat je fout doet. Zo krijg je in realtime feedback en weet je duidelijk wat er misloopt. Als je alles wat meer onder de knie hebt, is het mogelijk om de hulpmiddelen uit te zetten. Langzaam maar zeker zal je instinct het overnemen. Iemand met tenniservaring zal ook duidelijk merken hoe realistisch Top Spin 4 is, door de elegantie van de bewegingen.

Datzelfde realisme wordt doorgetrokken naar de graphics. De dertig spelers zien er even realistisch uit als hun tegenhangers in het echte leven. Vooral vloeiende bewegingen en lichaamshouding worden goed weergegeven. Je waant je zo op de court met Rafael Nadal, Roger Federer of Caroline Wozniacki.

Helaas was Kim Clijsters nog niet aan haar comeback bezig tijdens de licentiebesprekingen van 2K. Daarnaast mis ik ook vrouwen bij de legenden. Een Monica Seles of Steffi Graf had niet misstaan naast Björn Borg, Pete Sampras of Andre Agassi. En niet te vergeten: Maria Sharapova zit ook niet in de game. De aanwezigheid van Ana Ivanovic maakt wel veel goed.

Naast de bestaande en oude spelers, is het ook mogelijk om een eigen speler te maken, maar dit voelt vrij beperkt aan. Zo ontvang je geen geld gedurende je carrière, maar enkel uitrusting en accessoires. Deze moet je ontgrendelen door objectieven te behalen. Helaas voelt alles nogal overbodig aan. Er zijn geen blessures, geen persconferenties of trainingen.

Bij het online-gebeuren ligt de echte kracht van de game. Het is mogelijk om met je eigen creatie te spelen in ranked matchen, maar vaak zal je zien dat mensen opteren voor de bekende koppen. Net zoals je in FIFA voor een bekende (en goede) ploeg kiest. Hierbij is er nog de optie om unranked matchen te spelen tegen vrienden. De vele leaderboards en statistieken maken het compleet.

Let wel op, er bestaat niet iets als de creatie van de perfecte speler. Er is een level cap van twintig waardoor niet alle statistieken tot het maximum worden gedreven. Enig aanpassingsvermogen en een goede tactiek zijn dus vereist om van het hele gamma aan stijlen te winnen. Met behulp van coaches zijn er wel tijdelijke boosts om jou speler dat tikkeltje meer te geven.

De game is speelbaar in 3D op de PlayStation 3 en Xbox 360, maar dit kon ik niet testen. Verder is er ook ondersteuning voor Move, maar helaas niet voor Kinect.