Total War Saga: Troy review - Geen achilleshiel
Aanroeping van de Muze.
In de Total War Saga: Troy review onderzoekt Bruce of de game net zo episch is als het bronmateriaal.
De Ilias is waarschijnlijk een van de bekendste verhalen in Westerse literatuur. Iedereen heeft al wel eens van Achilles, Paris die de schone Helena schaakt en natuurlijk het Trojaanse Paard gehoord. Total War Saga: Troy speelt als een ode aan Homeros' heldendicht waarin Creative Assembly en Feral Interactive oog hebben voor het kleinste detail om het epos tot leven te brengen.
In de kern blijft Total War Saga: Troy een rasechte Total War-game. Het grootste deel van je speeltijd breng je door op de wereldkaart. Die omhelst Griekenland, de Egeïsche zee en de kusten van hedendaags Turkije. Kleiner in historisch perspectief dus, maar dicht bezaaid met nederzettingen en facties. Deze dorpen en steden leveren je goederen, die je vervolgens spendeert om legers te bouwen. Die legers zet je vervolgens in realtimegevechten in. Een formule die ondertussen al twintig jaar meegaat maar waarmee doorheen de jaren geëxperimenteerd werd en hier erg verfijnd tot uiting komt.
Total War Saga: Troy blinkt vooral uit dankzij de diversiteit in de speelbare facties. Je speelt als bekende helden aan beide kanten van het conflict tussen de Grieken en Trojanen, die elk hun eigen bekommernissen en doelen hebben. Zo is Achilles vooral met zijn heldenstatus bezig, terwijl Paris zijn geschaakte geliefde Helena uit de klauwen van Menelaos probeert te houden. Die persoonlijke doelstellingen geven de campagne meer flair dan in een traditionele Total War-game, waarin het uiteindelijk steeds om werelddominantie draait (hoewel die optie voor de machtswellustige gamer weliswaar nog steeds aanwezig is).
De gevechten zijn trager dan gebruikelijk voor de reeks, zeker vergeleken met de Warhammer-spin-offs. Dat komt omdat Troy zich tijdens de bronstijd afspeelt, een tijd waarin bijvoorbeeld snelle cavalerie grotendeels ontbreekt. Je beschikt over vrij traditionele troepen met alles van speren tot knotsen, gecombineerd met een schild als ze eerder op de verdediging gericht zijn. Aangevuld met een handvol boogschutters of slingeraars. Toch neemt Total War: Troy geregeld een loopje met de realiteit. De Ilias speelt zich immers in een mythisch tijdperk af. Zo heb je in bepaalde Griekse streken de mogelijkheid om mythologische wezens zoals centaurs, reuzen, sirenes en zelfs de de Minotaurus te rekruteren. Ze brengen wat extra leven in de anders nogal droge gevechten, maar brengen weinig tactische meerwaarde. Hoewel de gevechten tactisch wat minder interessant dan in sommige voorgaande Total War-games zijn, blijven ze door de enorme schaal en het visueel spektakel wel overeind.
Het zijn echter de strategische beslissingen, die je op de wereldkaart maakt, waarin Troy uitblinkt en zich onderscheidt. Omdat goud niet het enige betaalmiddel was in de bronstijd, moet je nu met vijf goederen rekening houden: brons, hout, voedsel, steen en geld. Aangezien je deze alle vijf nodig hebt om een welvarend rijk te onderhouden en uit te breiden, beïnvloeden ze sterk je strategische beslissingen. Een sterke tegenstander met veel brons is bijvoorbeeld in de juiste situatie een geschiktere vijand dan een zwakke belager die weinig zeldzame goederen te bieden heeft. Zo kwam ik als Achilles in een veel groter dan gewenst conflict terecht, simpelweg omdat ik koste wat kost meer voedsel nodig had.
En omdat de schaarste van goederen zo'n grote impact heeft op conflicten, wordt diplomatie ook belangrijker. Diplomatie is traditioneel het zieke broertje in een Total War-game, tot op het punt dat het bijna overbodig wordt. In Troy zijn betrouwbare handelspartners echter onmisbaar om tekorten op te vangen. Daarom is het vaak voordeliger om allianties te bouwen en te respecteren, in plaats van simpelweg alles zelf over te nemen. Diplomatie blijft nog steeds bijzaak, maar is in ieder geval een stap in de goede richting.
De vorige Saga-spin-off Thrones of Britannia voelde nog te veel als een flauw afkooksel aan. Troy bewijst echter het bestaansrecht van dit soort thematisch gefocuste Total War-ervaringen. Dankzij de gedetailleerde trouwheid aan het bronmateriaal, variatie en herspeelbaarheid tussen de facties en interessante strategische beslissingen op de wereldkaart geldt Total War Saga: Troy als een van de beste historische games in de serie.