Total War: Shogun 2

Gelukkig geen loze beloften, zo blijkt, want er is inderdaad heel wat verbetering merkbaar op dit vlak. Zo stuurde de tegenstander regelmatig z'n cavalerie om een flankeermanoeuvre uit te voeren, maar wanneer die daar mijn speren zag opdoemen, maakten ze prompt rechtsomkeer. Het viel tevens ook op dat de AI zelf - en dan vooral als hij in de meerderheid was - het initiatief nam in plaats van passief af te staan wachten. Combineer dat met het feit dat de gevechten sowieso al een stuk sneller plaatsvinden dan voorheen, en je zal regelmatig gebruik maken van de pauzeknop wil je het overzicht niet verliezen.

Ook in de vernieuwde siege-battles (opnieuw: zie preview voor meer info) probeert hij al eens een andere tactiek uit. Op een gegeven moment wist hij me zelfs te verrassen door z'n troepen in vier te splitsen en me van vier verschillende zijden te bestormen. Sinds Rome: Total War zijn de siege-battles een noodzakelijk kwaad geweest en dat lijkt nu eindelijk verholpen te zijn door de nieuwe opbouw van de kastelen en de slimmere AI.

De eerlijkheid gebiedt me wel hier enkele kleine kanttekeningen bij te plaatsen. Wie een uitdaging zoekt in de veldslagen, zal die pas vinden wanneer hij de moeilijkheidsgraad op 'Hard' zet (of je vinkt de 'drop-in'-feature aan waardoor een andere speler de rol van de tegenstander kan vervullen tijdens jouw campagne). Allesbehalve een hekel punt dus; wat daarentegen wel spijtig is, is de eentonigheid van de siege-omgevingen. Ik heb de game een week kunnen spelen en in al die tijd stootte ik vrijwel iedere keer weer op datzelfde fort op diezelfde klif met hetzelfde bruggetje aan de achterkant. Dit is geen spelbreker en zou me zelfs niet opgevallen zijn hadden de normale veldslagen zich niet op perfecte replica's van de omgevingen op de campagnemap afgespeeld hebben, wat dan wel heel indrukwekkend was.

Sinds enkele iteraties is het ook mogelijk de strijd op het water te beslechten en in Shogun 2 is dat niet anders. Goed nieuws is er voor zij die geen grote fan waren van het knoeien met zeilen en de verschillende soorten kanonballen in Empire en Napoleon. De Japanse schuiten worden met roeiriemen aangedreven en de wapens waarmee gestreden wordt zijn watermijnen en pijl en boog - al dan niet gecombineerd met een vuurtje. Daar komt uiteraard nog eens de mogelijkheid bij om schepen te enteren.

Alles samen levert dat een heel andere manier van vechten op in vergelijking met de voorgaande games. Enerzijds bewegen schepen veel sneller, anderzijds maakt de toevoeging van eilandjes en rotsen voor de kust dat je voorzichtig dient te manoeuvreren met je vloot. Het vechten zelf is ook iets meer rechttoe rechtaan wat voor sommigen nefast zal zijn omdat het te veel aan de landgevechten doet denken. Het zal dan ook van je persoonlijke voorkeur afhangen of je dit een goede omschakeling vindt. Ik vond de gevechten te water tactisch minder uitdagend dan de landelijke variant, maar het snellere verloop maakte dat ruimschoots goed en uiteindelijk waren ze vooral een welkome afwisseling.

Een laatste nieuwigheid waarover we het nog niet gehad hebben is de multiplayer campagne. In Napoleon: Total War kon je reeds tegen één andere persoon een campagne spelen, in Shogun 2 kunnen dat heel wat meer mensen zijn. Hiervoor maak je een eigen avatar aan, kies je een startpositie op de map en doe je ongeveer net hetzelfde als in singleplayer, maar dan tegen andere spelers. Het wordt nog interessanter wanneer je leert dat jouw avatar slechts een generaal van de clan voorstelt en je met een echte gameclan kan spelen. De leider kan vragen om een zekere provincie te veroveren, waarop bij jou op het scherm een aanduiding verschijnt. Wanneer je vervolgens die provincie tracht in te palmen, zoekt het matchmaking systeem een geschikte tegenstander en indien je als overwinnaar uit de bus komt, zal deze provincie voortaan aan jouw clan toebehoren.

Je hoeft uiteraard niet naar je daimyo (leider van de clan) te luisteren en kan enkel voor eigen glorie strijden, maar weet dat de daimyo militaire bonussen kan uitdelen. Wat ons brengt bij het personalisatie-aspect. Het veroveren van provincies levert nieuwe eenheden, bonussen, gebouwen of personeelsleden (veredelde bonussen) op. Alsof dat nog niet voldoende was, kan je nog een volledige skill-tree doorlopen en via achievements exclusieve uitrustingen voor je avatar vrijspelen. Bij gebrek aan tegenstanders was het niet mogelijk dit gedeelte van de game aan een test te onderwerpen, maar als The Creative Assembly evenveel zorg aan deze feature heeft besteed als aan de rest van de game, beloven deze unieke en dynamische multiplayer campagnes meer dan een simpel doorslagje van de singleplayer te worden.

De gameplay van de Total Warreeks heeft altijd gestaan als een huis, maar de games zijn eveneens altijd grafische hoogstandjes geweest. Het wordt eentonig, maar ook op dit vlak stelt Shogun 2 niet teleur. Voor het eerst krijgen we een campagnemap te zien met tal van kleine details en prachtige landschappen. Als vanouds zijn de details van de eenheden en omgevingen tijdens de veldslagen van enorm hoge kwaliteit en is het een waar feest voor het oog om duizenden soldaten niet stroef, maar vloeiend met elkaar de strijd te zien aangaan. De zeeslagen zijn evenzeer een vermelding waard; het prachtige water en de deinende schepen zijn zonder meer indrukwekkend. Om het geheel af te maken is ook de interface op een goede manier ondersteboven gekeerd. Alles voelt veel intuïtiever aan en je hoeft niet langer een zee van menu's te doorwaden om dat ene stukje informatie te vinden.