Triangle Strategy review - Briljant verhaal met tactische combat
Driehoeksverhouding
Voor de Triangle Strategy review roept Sander zijn innerlijke Sun Tzu op om een ontluikende oorlog te voorkomen.
Dertig jaar na de Saltiron War heerst er eindelijk vrede tussen de koninkrijken Glenbrook, Aesfrost en Hyzante. Maar ontdekkingen in een gezamenlijk beheerde mijn doen de vlammen van conflict weer aanwakkeren. In Triangle Strategy speel je als Serenoa Wolfort, die met zijn vrienden in een nieuwe oorlog verzeild raakt. Je tactisch vernuft wordt op de proef gesteld, allianties worden gesmeed en verbroken, en elke keuze wordt weloverwogen gemaakt. Dat alles blijkt een zeer smakelijk recept te zijn voor een tactische JRPG die net als een goed boek moeilijk weg te leggen is.
Triangle Strategy maakt gebruik van de 2D-HD-technologie van Square Enix, waarin een combinatie van 2D 'sprites' en 3D-modellen voor een moderne retrolook zorgen. Hoewel die artstijl charmant en dankzij de draaibare camera uiterst leesbaar is, is ze niet perfect. Sommige textures zijn namelijk te agressief gefilterd, waardoor ze modderig overkomen. In sommige scènes hebben personages bijvoorbeeld een zwarte gloed om zich heen waardoor ze afsteken van de rest van het decor. Als de camera draait kunnen sprites daarna lichtelijk verwrongen raken. Het is zeker een geslaagde artsstijl, maar Square Enix moet nog wat oneffenheden verfijnen.
De gehele game is voorzien van stemacteerwerk, en over het algemeen komt dat Triangle Strategy ten goede. Serenoa en zijn kornuiten spreken met gevoel, het script vloeit fatsoenlijk en verzandt niet in slechte imitaties van shakespeariaanse dialogen. Het verhaal is enorm interessant, vol politieke intrige, plotwendingen en dramatische gebeurtenissen. Voor elk paar goede acteerprestaties is er echter ook een slechte te vinden. Met name Benedict, die met zijn vlakke stem meer als een verteller klinkt, gooit door zijn grote rol in het verhaal roet in het eten. Het totaalbeeld neigt echter naar het positieve, en daarnaast kun je Japanse stemmen activeren moest het je teveel tegenstaan. De paar vieze vlekken staan de anderzijds smetteloze ervaring dus niet in de weg.
Dat alles neemt niet weg dat het verhaal erg traag op gang komt. Elk hoofdstuk is in verplichte en optionele segmenten van verhaal, exploratie en gevechten opgedeeld. Vooral in het begin is die driehoeksverhouding ongelijk: het verhaal neemt het voortouw en de gevechten zijn relatief snel voorbij. Eer dat de game op stoom is, neemt de frequentie van verhaalsegmenten niet zozeer af, maar zijn ze beknopter en de gevechten juist uitgebreider. De driehoek start dus verre van gelijkbenig, maar de balans wordt uiteindelijk rechtgetrokken.
De balans wordt ook in het verhaal vrij letterlijk afgewogen. Zo maakt Serenoa gebruik van de Scales of Conviction. Daarop wegen hij en zijn metgezellen belangrijke keuzes af. Die keuzes zijn vaak zwaarbeladen en hebben impact op het verhaal. Jij hebt de kans om met iedereen in de verdeelde vriendengroep te praten en ze van jouw gelijk te overtuigen. Tijdens de eerder genoemde exploratiesegmenten verzamel je dan ook informatie die op die momenten cruciaal is. Het interessante aan dit systeem is dat het ondanks onderhandelen toch mogelijk is dat de meerderheid tegen jouw plannen stemt als je ze niet weet te overtuigen. Leren leven met het democratische proces levert niet altijd de gewenste uitkomst op, maar biedt wel kansen om het in een volgende playthrough helemaal anders te doen. Het systeem is impactvol, interessant en biedt herspeelwaarde.
Tijdens gevechten verdien je Kudos door tactische zetten te maken. Rugaanvallen en aanvallen van een hoogte, maar ook het beschadigen van meerdere vijanden, elementaire zwaktes uitbuiten en follow-upaanvallen worden allemaal beloond. Dat alleen al zorgt ervoor dat je elke zet zorgvuldig overdenkt. Bovendien zijn alle bondgenoten van Serenoa uniek in hun vaardigheden, waardoor je diverse en belonende tactieken kunt uitvoeren. Jens de smid kan bijvoorbeeld valstrikken zetten, terwijl Corentin de magiër met zijn ijsbarrières een naderend leger tegenhoudt. Triangle Strategy hecht veel waarde aan strategie en geeft je alle middelen om het tij te keren.
Gevechten in Triangle Strategy zijn eveneens imposant en nauw verbonden met het verhaal. Ze stellen je tactisch vernuft op de proef. In sommige gevallen moet je dramatische keuzes maken, die impact op het verhaal hebben. Zo word je al snel voor het blok gezet tijdens het beschermen van een dorp: hoe ver ga je om de veiligheid van je domein te garanderen? Het tactische JRPG-systeem is eenvoudig te begrijpen en alle benodigde informatie wordt duidelijk gepresenteerd. Triangle Strategy staat jouw tactisch inzicht geenszins in de weg.
Serenoa's persoonlijkheid bepaalt welke personages zich uiteindelijk bij jouw genootschap voegen. Doorheen de game worden de drie aspecten van zijn karakter, Utility, Morality en Liberty, versterkt door jouw acties. Die verandering wordt echter met een generiek bericht aangekondigd, waaraan je niet ziet wat voor impact jouw acties hebben. Bovendien kun je aan je nieuwe bondgenoten niet zien waarom ze zich tot Serenoa aangetrokken voelen. Omdat dat tijdens Scales of Conviction-segmenten waardevolle informatie is - zeker voor meerdere playthroughs - is het gebrek aan transparantie een gemis.
Uiteindelijk is Triangle Strategy een uiterst geslaagde tactische JRPG die naast wat oneffenheden in de presentatie hoge ogen gooit. Het intrigerende verhaal boeit zelfs tijdens de langzame openingsuren en de tactische gevechten zijn diepgaand en meeslepend. Je bondgenoten voegen unieke elementen aan het verhaal en de gevechten toe, terwijl de Scales of Conviction en Serenoa's aanpasbare persoonlijkheid een grote herspeelbaarheid omhelzen. Triangle Strategy voert zijn stratagem met verve uit.
Voor de Triangle Strategy review speelde Sander op de Nintendo Switch.