Tropico 6 review - Brengt geen revolutie teweeg
Eén banaan stilt je honger niet.
In de Tropico 6 review trekt Nathan zijn hawaïhemd en flipflops aan om enkele archipels te bezoeken. Ontdekt hij een waar tropisch paradijs dat sterk in zijn schoenen staat, of komt hij van een kale reis thuis?
"Verandering van spijs doet eten": dat moet uitgever Kalypso gedacht hebben toen hij ontwikkelaar Haemimont Games inruilde voor Limbic Entertainment om Tropico 6 te maken. De spijzen op je bord zijn echter niet ingrijpend veranderd, alleen de kruiding is van een andere slag. Voor het eerst in de reeks krijg je namelijk meerdere eilanden op een map voorgeschoteld en moet je aan de hand van nieuwe features je ruimtelijke flexibiliteit verkennen. Daarnaast kun je de looks van je paleis bepalen, uit een hele resem nieuwe gebouwen kiezen en piraten op pad sturen. Fijn, maar al snel blijkt dat Tropico 6 je op je honger laat zitten.
De maps in Tropico 6 zijn ware archipels, met veelal één groot, centraal eiland omringd door meerdere kleintjes. Dat brengt nieuwe uitdagingen wat betreft mobiliteit met zich mee. Dankzij bruggen kun je twee eilanden eenvoudigweg met elkaar verbinden, hoewel die feature pas vanaf het tweede tijdperk beschikbaar is. Hetzelfde geldt voor de tunnels, waarvan je trouwens alleen maar de beide uiteinden bepaalt. De game legt zelf de denkbeeldige weg binnen de bergformatie aan. De mobiliteitsfuncties binnen Tropico 6 schieten dus tekort wat betreft vrije customisation, en dat trekt zich nog even door. Zo kun je met de busdienst evenmin complexe lijnen uitstippelen: je kiest slechts de eerste en tweede (tevens laatste) halte. Voor een nieuwe lijn bouw je een nieuwe garage, maar zo'n groot gebouw neemt meteen veel plaats in. De archipels zorgen ervoor dat de maps zowel mooi als uitdagend zijn en die features zijn broodnodig om ermee om te gaan, maar ze zorgen niet voor een dikke laag complexiteit. Het is tekenend voor de inhoud van Tropico 6 dat dat de belangrijkste toevoeging is.
Bijna even belangrijk echter is de piratenbaai, die je recht geeft op het houden van Raids. Dat zijn opdrachten waarbij je piraten op zoek gaan naar goud, bepaalde grondstoffen of al dan niet gewillige migranten. Elke missie kost je Raid Points die je gewoon over verloop van tijd opspaart. De kers op de taart is de diefstal van één of ander bekend monument, met elk een specifieke invloed op je hele stad, zoals een rechtstreekse middelbareschoolopleiding voor iedereen of het verdwijnen van extreme politieke overtuigingen. De piratenbaai is dus een handig middel om toeristen of nieuwe werkers binnen te halen of je economie even een boost te geven. Dat is ook nodig, want soms zit je krap bij kas of heb je te weinig grondstoffen om uit te voeren, waardoor de piratenbaai tijdelijk een last van je schouders haalt. Een geslaagde toevoeging, die bovendien helemaal in lijn ligt met de satirische stijl van Tropico.
Ook de Broker kan een zegen voor je spaarpot zijn, want hij biedt je goedkope blauwdrukken voor nieuwe gebouwen, invloed op bepaalde facties of gewoonweg geld voor de staatskas, allemaal in ruil voor centen uit je Zwitserse bankrekening. Met wat geluk maak je een mooie deal voor die dure universiteit of om net voor de verkiezingen je populariteit bij de kapitalisten te verhogen. Er zijn echter zodanig veel mogelijke gebouwen, edicten en facties dat de kans klein is dat je vaak vindt wat je zoekt. Bovendien vult je Zwitserse bankrekening zich niet zo snel weer op. De Broker kan op sommige momenten zeker van pas komen, maar vormt uiteindelijk geen grote meerwaarde voor deel zes.
Het welzijn van je bananenrepubliek valt of staat nog altijd door een gezonde economie, en met name door een vlotte export. Net daarin laat Tropico 6 steken vallen. Het duurt vaak lang voor een handelsstroom op gang komt, en soms gebeurt dat gewoonweg niet. Mogelijk worden er zelfs met drie houthakkerskampen geen boomstammen geëxporteerd, terwijl één rumstokerij vloeiend de rumflessen naar de Verenigde Staten stuurt. Daarnaast zijn handelsverdragen lastig in te plannen, want ze vernieuwen om de zoveel maanden. Zo kies je ervoor om bananen te verkopen, maar moet je eerst nog snel plantages bouwen en wachten tot ze volledig operatief zijn. Voorts heb je geen overzicht van wat je nu allemaal produceert, en wat er al dan niet bestemd is voor je eigen burgers. Het enige wat je kunt doen is elke producent checken en de optie voor de lokale markt uitzetten. Tropico dwingt je om geld te halen uit export maar biedt geen handvatten om je 'harde' economie te managen.
Je kunt deze keer wel naar hartenlust het uitzicht van je paleis wijzigen. Je bepaalt onder meer de indeling, tuin, decoraties, kleuren en het dakterras. Indien nodig kun je dit keer ook het paleis ergens anders neerpoten. Die opties hebben echter geen enkele invloed op de gameplay en zijn dus puur cosmetisch van aard. Het is wel leuk om voor één keer het paleis naar wens aan te passen, maar het feit dat de ontwikkelaar koketteert met die feature is extra frustrerend als je geen vat krijgt op de belangrijke aspecten van je economie. Hoe sympathiek ook, het is tekenend voor de karige hoeveelheid inhoud die Tropico 6 erbij gekregen heeft ten opzichte van zijn voorgangers.
Op lange termijn wordt de game namelijk een rommeltje, want je moet echt met van alles rekening houden: er zijn nieuwe handelsverdragen, nieuwe voorstellen van de Broker, Raids die afgelopen zijn en Raid-punten die je opnieuw kunt inzetten, onderzoek om te voltooien en edicten om uit te vaardigen. Tussendoor let je op de relatie met de facties en op het geluk van je burgers, de werkloosheid, de daklozen en de voedselbedeling. Dat is veel te veel voor de beknopte overzichten die Tropico 6 je maar voorschotelt. Daarnaast blijven er designfouten in de reeks zitten: de daklozen gaan bijvoorbeeld niet vanzelf naar leegstaande huizen, maar jij moet eerst hun hutjes afbreken. Kortom, Tropico 6 ontbeert nog steeds de essentiële mechanieken om een ernstige citybuilder te zijn.
De nieuwste Tropico heeft van alles wat: mooie, grote archipels zijn een gegrond excuus om bruggen, tunnels en bussen toe te voegen, maar doorslaggevend voor de gameplay zijn ze niet. De piratenbaai daarentegen wel, want die levert simpel en snel grondstoffen, goud, nieuwe inwoners of een wereldberoemd monument. Ook de Broker kan geregeld van pas komen om je centen te sparen. De game wordt echter snel rommelig, want soms komt de export van een bepaald product niet van de grond, terwijl je met veel te veel aspecten rekening moet houden. Dat het uitzicht van je paleis belangrijker is dan de controle over de economie is frustrerend. In z'n geheel voegt Tropico 6 dus weinig essentieels toe ten opzichte van zijn voorgangers. Al draagt de aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding - en in een bananenrepubliek geldt dat meer dan elders.
Voor deze Tropico 6 review speelde Nathan de bètaversie op de pc.