UFC Undisputed 2010
Sla de handschoenen tegen elkaar.
Er wordt vaak gezegd dat voetbal oorlog is, maar buiten enkele gruwelijke tackles of de occasionele elleboogstoot zal je niet veel bloed zien. Gelukkig spat er al sneller wat bloed in het rond bij gevechtsporten. Het wordt weer tijd om zelf in de actie te springen met UFC Undisputed 2010. THQ en YUKE's brengen dit jaar weer onze nodige dosis mixed martial arts (MMA) naar onze consoles.
De vorige editie was een onverwacht succes en er is alles aan gedaan om de ervaring nog te verbeteren. Iets wat je direct merkt wanneer je rechtopstaand vecht. Het is niet meer zo makkelijk dat elke klap moeiteloos raakt. Vooral omdat je niet alleen afweert, maar ook ontwijkt. Zo komt er meer balans in het spel en eindigt niet elk gevecht op een KO. Bijkomend is het feit dat je na het ontwijken ook onder de dekking kan doorslaan.
Het gevecht in het moderne MMA - en dus ook in UFC Undisputed 2010 - gaat tegenwoordig steeds meer naar de grond en wordt daar ook vaker beslist. Op zulke momenten is het de bedoeling dat je de tegenstander bij de lurven pakt en op de grond gooit of laat vallen. Eens daar worstel je voor de beste positie en is het mogelijk om enkele rake klappen uit te delen. Veel effectiever is echter het toepassen van een arm-, been- of hoofdklem. Dit gaat trouwens iets makkelijker dan voordien. Voor wie eerst staande nog wat klappen wil uitdelen speelt de kooi nu ook een rol. Wees er klaar voor om zware klappen te incasseren als je met je rug tegen de zogenaamde Octagon staat.
Al deze gevechten worden met het nodige realisme weergegeven en haperen opvallend minder dan vorig jaar. Zo voelt alles meer vloeiend aan en blijft de actie snel voorbij razen. Voorafgaand aan de gevechten krijg je een snelle introductie van de twee vechters om de sfeer te zetten. Dit alles wordt bijgestaan door de commentators die de nodige weetjes naar voren brengen. Bloed ziet er ook echt uit als bloed en blijft in de ring liggen tijdens de rondes. Een mooie touch is dat de camera inzoomt wanneer je iemand bijna tot overgave dwingt.
Uiteraard zijn echte en realistische vechters belangrijker dan ooit bij sportgames. Daarom zijn er dan ook rond de honderd vechters, allemaal het digitale evenbeeld van de echte UFC-atleten. Exclusief voor de PS3 komen hier nog Royce Gracie, Jens Pulver en Dan Severn bij. Het gaat zelfs zo ver dat de scheidsrechters volledig waarheidsgetrouw zijn nagemaakt. Gooi daar nog enkele bestaande arena's bij en je komt totaal in de sfeer van een UFC-uitzending terecht.
Voor de echte liefhebbers zijn er de Ultimate Fights voorzien. Hierbij speel je echte gevechten na en moet je ze op precies dezelfde manier doen eindigen. Als je dit goed doet krijg je het volledige gevecht te zien. Opvallend bij deze mode is de prachtige intro en echte beelden die gebruikt worden. Voor de PS3-bezitters is hier weer goed nieuws; zij krijgen vijf extra gevechten.
Aan gamemodes trouwens geen gebrek. Er zijn Title, Title Defense, Event, Tournament en online mogelijkheden. Het belangrijkste is echter de Career Mode. Deze neemt ditmaal twaalf jaar in beslag en je moet eerst je eigen vechter creëren uit een zeer uitgebreid aantal opties. Door de verlengde periode van je carrière moet je nu wel 50 tot 60 gevechten aangaan.
Belangrijk tijdens je carrière is het in de gaten houden van je statistieken. Deze verminderen met de ouderdom of bij een gebrek aan training. Gedurende de weken tussen verschillenden kampen kan je dus niet op je lauweren rusten. Er zijn basistrainingen, sparringsessies, een specifiek plan voor je volgende kamp en trainingskampen. Deze laatste optie bestaat zowel uit trainen in de gym van enkele bekende gezichten, of via Online Fight Camps. Zo krijgt de community rond het spel ook meteen wat meer aandacht, wat leuk is.
De Career Mode staat ook meer in het teken van jou uitstraling als vechter. Nu heb je de kans om vrienden en vijanden te maken door je gedrag binnen en buiten de ring. Alles speelt mee voor je populariteit en dit bepaalt welke sponsors er zich aanmelden. Dit wordt omschreven als “the game is watching you” en gaat verder dan je denkt. De commentatoren onthouden jou stijl en hoe vaak je wint, maar ook je tegenstanders. Beide partijen zullen dan hier ook gebruik van maken.
Helaas wordt de commentaar voorspelbaar als je steeds dezelfde tactiek gebruikt of op dezelfde manier reageert. Dit lijkt helaas onvermijdbaar bij sportgames. De leercurve blijft ook nog steeds een beetje steil, alhoewel het anno 2010 al beter is dan in de voorgaande editie van UFC Undisputed.
Deze franchise is kwalitatief evenwaardig aan die van FIFA en gaat dezelfde mythische proporties aannemen wanneer men deze evolutie kan blijven doortrekken. Je voelt je gewoon aangetrokken door de vloeiende bewegingen, het realisme en de hernieuwde besturing. Er zijn enkele kleine foutjes, maar die doen niets af aan de fun.