Uncharted: Golden Abyss Review
De jungle in je broek.
De Uncharted-reeks is een relatief jonge reeks maar is na vijf korte jaren toch al uitgegroeid tot één van dé iconen van consolegaming. Met z'n vlotte gameplay, filmische verhaallijnen, menselijke personages, geloofwaardige dialogen en uitzonderlijk mooie graphics staat de serie symbool voor wat de laatste generatie consoles kan doen en toont het de richting waarin cinematische games evolueren. Met Uncharted: Golden Abyss heeft Sony dan ook meteen een launchgame voor de PlayStation Vita die hun bewering moet waarmaken. Namelijk dat PS Vita probleemloos en zonder toegevingen consolegames naar je broekzak brengt.
Het valt niet te ontkennen. Uncharted: Golden Abyss is pure Uncharted zoals we het kennen van op de PS3. Van zodra de game start worden we begroet door het themesong en de typische, langdurige (maar enige!) laadtijd vooraleer we in een jungle gedropt worden waar ruïnes beklommen moeten worden en talloze slechteriken zich schuil houden achter muurtjes ter hoogte van onze navel. Wat volgt is een verhaal dat zich afspeelt voor de gebeurtenissen van de eerste Uncharted. Drake wordt door oude 'vriend' Dante naar Midden-Amerika gebracht om een paar ruïnes te inspecteren maar raakt al snel verwikkeld in een conflict tussen een ex-generiaal die goud ruikt, de kleindochter van een archeoloog en een klein legertje huurlingen.
Uncharted: Golden Abyss werd niet door Naughty Dog zelf ontwikkeld maar werd uitbesteed aan Bend Studio, dat eerder vooral Syphon Filter-games maakte en ook verantwoordelijk was voor Resistance: Retribution voor de PSP. Naughty Dog hield echter een oogje in het zeil tijdens de ontwikkeling van de game en hierdoor merk je zelden dat er een andere developer achter de game zit. De keren dat je het wel merkt is wanneer de game een steekje laat vallen zoals een vijand die dood in de lucht blijft zweven of een oneliner die opvallend kort na elkaar en niet helemaal toepasselijk herhaald wordt. Dit kwam bij ons zeer zelden voor maar het blijven steekjes die de perfectionisten bij Naughty Dog niet zouden hebben laten vallen. Ook merk je bij momenten wel dat de verhaallijn en dialogen niet geschreven werden door de gebruikelijke Naughty Dog-schrijvers maar door de creative director van Bend Studio, John Garvin. Dan zijn de personages even niet helemaal zichzelf of voelt de verhaallijn wat geforceerd. Dit valt echter enkel op omdat het normaal gezien zo perfect is in Uncharted-games.
"Het valt niet te ontkennen: Golden Abyss is helemaal Uncharted zoals we het kennen vanop PS3."
Drake laat zich dankzij de twee analog sticks van de Vita helemaal besturen zoals we dat gewend zijn van op de PS3 maar de Vita heeft natuurlijk nog een aantal extra besturingsmogelijkheden. Daar wordt met wisselend succes gebruik van gemaakt. Zo kun je Drake doen klimmen door op het touchscreen een parcours te tekenen langs alle houvasten die voor het gemak een klein grafisch effectje gekregen hebben. Het is leuk en het werkt prima, maar er wordt toch vooral gebruik van gemaakt wanneer je even aan je neus moet krabben of gewoon even wil genieten van de grafische pracht van de game.
Ook tijdens handgevechten heb je het touchscreen af en toe nodig om takedowns uit te voeren of slagen te ontwijken. In die gevallen verschijnt er een pijl op het scherm die je met je vinger moet volgen. Ook moet je het touchscreen gebruiken om houtskoolafdrukken van muursculpturen te maken en gescheurde stukken van kaarten weer aan elkaar te plakken. Niet de meest geïnspireerde manieren om het touchscreen te gebruiken maar het werkt en irriteert niet zolang het niet te kort op elkaar volgt.
Vervelender is het gebruik van de gyrometer. Zo krijg je wanneer je over een plank of andere smalle overweg loopt haast altijd een minigame voor je kiezen waarin je je evenwicht moet balanceren door je Vita links of rechts te kantelen. Het is ongeloofwaardig (Drake is een acrobaat die in de game veel wildere toeren uithaalt zonder zijn evenwicht te verliezen) en daarbij verstoort het het ritme van de game. De gyrometer kan ook gebruikt worden wanneer je aan het klimmen bent. Dan kantel je de Vita in de richting die Nathan moet hangen om de juiste sprong te maken. Op zich geen probleem aangezien het volledig optioneel is maar deze feature kan niet uitgezet worden. Als je dus, net zoals ik, het soort gamer bent dat met z'n portable gaat neerliggen in de meest vreemde posities, dan activeer je de gyrometer vaak op plekken waarop je die niet wil gebruiken en gaat Nathan hangen op momenten dat vreselijke klimongelukken kunnen gebeuren.
"De extra besturingsmogelijkheden van de Vita werden met wisselend succes geïmplementeerd."
Leukste gimmick die in de game zit is dan weer ongetwijfeld het moment waarop je een perkament tegenkomt dat je tegen het licht moet houden om te kunnen lezen. Dan moet je werkelijk je Vita tegen een felle lichtbron houden om de inkt te zien verschijnen. Misschien een beetje een vreemd zicht als je toevallig net dan op de trein zat maar het voelde op dat moment ontzettend natuurlijk aan en past geheel bij de stijl van Uncharted.
Grafisch is de game indrukwekkend. Het is fair om te zeggen dat we nooit eerder zo'n grafische pracht op een dergelijke schaal zagen en Uncharted: Golden Abyss zet meteen een maatstaf voor wat moet volgen. Op vlak van filmpjes heeft dit deel niets moeten inleveren tegenover zijn consolebroers. Hetzelfde geldt voor de productiekwaliteit van het geluid. De game kan zich gemakkelijk meten met Uncharted: Drake's Fortune maar levert niet de visuele hoogstandjes die we zagen in Among Thieves of Drake's Deception.
"Nooit eerder zagen we zo'n grafische pracht op een dergelijke schaal op een portable."
Wat spijtig is dat Golden Abyss zich volledig afspeelt op dezelfde locatie en dus niet de globetrottende karakteristieken heeft van Drake's vorige avonturen. De gehele game speelt zich af in een jungle met ruïnes om te verkennen en voelt hierdoor wat eentonig aan bij momenten. Het tempo van het verhaal ligt in grote lijnen gevoelig lager dan deel twee en drie van de Uncharted-reeks en voelt hierdoor langer dan dan de zes à acht uur speeltijd die Golden Abyss biedt.
Dat allemaal neemt echter niet weg dat Uncharted: Golden Abyss een zeer goede game is en een cinematische ervaring biedt die tot nu ongezien was op een portable. Ondanks een paar minpuntjes is de gehele ervaring onmiskenbaar een game die de naam Uncharted waardig is. Sony bewijst met deze game dat de Vita wel degelijk de console-ervaring in je handpalm kan emuleren. Het is geen perfecte game maar wel zonder twijfel de grootste aanrader uit de Vita launchgames en een prachtvoorbeeld van wat we in de toekomst van het apparaat mogen verwachten.
De review van Uncharted: Golden Abyss doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan vanaf 22 februari, want dan verschijnt de game exclusief op PlayStation Vita!