Uncharted: The Nathan Drake Collection review
Un-geëvenaard.
Uncharted: The Nathan Drake Collection is geen gewone remaster, maar een renovatie. "Uncharted: Drake's Fortune miste bijvoorbeeld een aantal essentiële mechanics en was grafisch gedateerd. We zijn daarom trots dat we de game zo goed hebben herwerkt," zo vertelt Bluepoint Games. De toon is daarmee direct gezet. Dit is een doordachte remaster die een nog breder publiek met het epos van Nathan Drake wil laten kennismaken. De collectie komt dan ook net op tijd, aangezien slotavontuur A Thief's End eind maart een einde aan deze iconische avonturenserie lijkt te maken.
De Uncharted-games vertellen het verhaal van schatzoeker Nathan Drake en zijn mentor Sully. The Nathan Drake Collection bevat de drie delen uit de serie, maar zijn allen in een nieuw jasje gestoken. De games draaien nu volledig op 1080p aan 60 frames per seconde en zijn grafisch een heel stuk aangepast. Naast het verkennen van de prachtige spelwereld ga je aan de slag met tal van nieuwe modi en een aantal speltechnische verbeteringen.
Bluepoint Games was voorheen verantwoordelijk voor de God of War en Metal Gear Solid-remasters en heeft met The Nathan Drake Collection wederom veel werk verzet. In alle drie de delen zijn onder andere de belichtingseffecten, textures en character models onder handen genomen. Met name deel twee en drie zijn grafisch dusdanig goed bewerkt dat ze niet onderdoen voor de games die tegenwoordig uitkomen. Ook het eerste deel is een stuk mooier geworden, maar weet grafisch slechts met moeite de tand des tijds te doorstaan.
Zo maakt het nog steeds gebruik van een paar verouderde elementen. De kleine grafische details zijn daarbij een doorn in het oog. Het haar van Sully en het gezicht van Elena zijn bijvoorbeeld niet even gedetailleerd als bij Nathan Drake en hier en daar laat de vijandelijke AI te wensen over.
Toch is het bewonderenswaardig hoe de ontwikkelaar de games en dan vooral Drake's Fortune op zowel grafisch als speltechnisch vlak heeft gemoderniseerd. Tijdens een speelsessie heb je nooit het idee dat je een game doorloopt die bijna 10 jaar geleden het levenslicht zag. Enerzijds draaien de drie games namelijk op 60 frames per seconde, wat de gameplay en de ervaring veel rijker maakt. Een vloeiende shoot-out of dynamische ontsnapping maakt de ervaring veel intenser. Anderzijds heeft Bluepoint ook de scherpe randjes van de oorspronkelijke games weggewerkt. Zo heeft de studio het richtsysteem op de schop genomen en is het klimmen en klauteren een stuk gemakkelijker geworden.
Een mooi voorbeeld van een speltechnische verbetering is dat de games "gelijkgeschakeld" zijn. Daarmee bedoelt de ontwikkelaar dat hij de goed uitgewerkte elementen uit de verschillende games heeft geïdentificeerd en vervolgens in alle delen heeft verwerkt. De controls bijvoorbeeld zijn in alle delen hetzelfde. Uit die subtiele aanpassing blijkt dat er wel degelijk over de inhoud en functie van deze collectie is nagedacht.
Bluepoint heeft aan de hand van verschillende nieuwe modi getracht om de collectie waardevol te maken voor de oudgedienden. Dat is in zekere zin gelukt. Er zijn twee verschillende moeilijkheidsgraden aan de game toegevoegd. De Brutality-modus is nog veel moeilijker dan de Crushing-modus en vormt een behoorlijke uitdaging. De tegenstander hoeft je slechts tweemaal achter elkaar te verwonden om je te doden. In de Explorer-modus zijn de vijanden dan weer op een aantal punten verwijderd. Ideaal voor minder ervaren gamers die de games willen uitproberen en de trophyhunters die in alle rust een level kunnen uitkammen om net die ene schat te vinden.
Er zijn echter ook nieuwe elementen die niet van toegevoegde waarde blijken te zijn. Met de speed-run-modus probeer je bijvoorbeeld de snelste tijd neer te zetten en je zodoende te meten met de prestaties van je vrienden. Deze modus druist echter tegen de aard van de Uncharted-serie in. De games zijn bedoeld als een cinematische ervaring, die gameplay en verhaal naadloos aan elkaar koppelen. Door dit volledig achterwege te laten, probeert de speed-run je te laten spelen op een manier die niet bij de Uncharted-games past.
Tijdens je run word je ook constant afgeremd door puzzels of cutscenes. Een speed-run is bovenal een skillgame. Het gaat om het manipuleren van de gameplay. Maar in dit geval moet je eerder alle puzzels uit je hoofd leren én zo snel mogelijk door alle filmpjes weten te klikken. Het gegeven sluit niet aan op het format.
Ook de Photo-modus is een vreemde eend in de bijt. Je kunt op elk moment het spel stilzetten en bezit nemen van de camera. De Photo-modus stelt je vervolgens in staat om op Nathan in te zoomen, de camerahoek te veranderen en nog vele andere grafische effecten toe te passen. Nadat je het juiste plaatje hebt gecreëerd, maak je met een druk op de knop een foto. Vervolgens gaat de modus moeiteloos weer over in de in-game spelwereld. De Photo-modus werkt prima, maar is niet direct een meerwaarde voor de bundel en doet weinig om zich van andere Photo-modi te onderscheiden.
Uiteindelijk is er te weinig relevante nieuwe content toegevoegd om deze collectie een must-have te maken voor wie al met de serie bekend is. Niettemin is dit een grondige remaster van drie briljante games, die dankzij de uitvoerige modernisering van zowel de grafische als speltechnische elementen weer helemaal up-to-date zijn. Dit is een ideaal ticket richting de Caraïben, Tibet en de Saraha.