Unit 13 Review

De twee analoge sticks op de PS Vita beloven een stroom aan actiegames die we comfortabeler dan ooit op een handheld kunnen spelen. Bij Shinobido en Uncharted: Golden Abyss voel je direct hoe de controle over de camera alles zoveel makkelijker maakt. Weg zijn de dagen van gefrustreerd console-werpen, hallo volwaardige games!

Unit 13 is de eerste shooter die we op de Vita zien, en daarmee ook een ijsbreker. De game belooft rasechte schietactie, een beetje sluipactie voor de fans en zelfs een rpg-element of twee. Maar we beginnen bij het begin. Qua besturing en feel is dit een standaard third-person shooter. Lopen, mikken, schieten, dekking zoeken, alle ingrediënten zijn aanwezig. Ook blind schieten, sluipen en sluipaanvallen zitten in je broekzak. Centraal staat een geheime eenheid die de overheid sturt als alles misgaat, en ze er eigenlijk niets mee te maken mogen hebben. Ik weet het, ik weet het, het is zo origineel dat je er even over moet nadenken, dus bij deze heb je een alinea-wissel de tijd.

Terug bij? Ok. De missies doen wat denken aan iPhone games. Ze staan netjes in een rooster, met je topscore eronder. Je kan dus zonder moeite teruggaan en een missie opnieuw proberen om ook die laatste wachter neer te halen zonder gezien te worden, of om een headshot extra te voorzien op je palmares. Het komt wat vreemd over, maar het geeft wel wat herspeelbaarheid. Als je een veld van goud ziet staan, en die ene bronzen medaille staat er nog tussen, dat steekt echt je ego lek. De missies zelf zijn hapklare brokken actie, die telkens van een andere barriere voorzien zijn. Je mag niet gezien worden, er is een tijdslimiet, dat soort dingen. Dat er geen geweldige verhaallijn onder zit, of een traantrekkende moraal doet eigenlijk misschien alleen maar goed. Stiekem ben ik intussen allergisch aan geforceerde verhalen.

Van geforceerd gesproken... De sluipactie voelt met momenten wel heel stug aan. Op de missies waar het niet expliciet de bedoeling is, worden de ninja's onder ons zwaar genegeerd. Noem het een extra uitdaging, maar het is duidelijk niet altijd de bedoeling. Ondanks de hogere score die je krijgt voor stiekem werk. Vreemd. Je zou denken dat ze het dan minder zenuwtergend maken.

Last but not least, de besturing! Die is verrassend goed. Hier komt de Vita, met al zijn hardware en gimmicks, pas echt tot zijn recht. Al heb ik het vooral over de analoge sticks. Ook de mogelijkheid om bij een aantal acties even op het scherm te tikken is geen slecht idee. Een gesloten deur, cover om over te springen,... Hier duidt een icoon aan dat je geen knoppen moet zoeken, en meestak komt dat effectief handig uit. Een lifesaver is het niet, maar het stoort zeker niet, en eens je het gewend bent, is het zelfs heel vlot.