Valkyria Chronicles 4 review - Net zo creatief als bizar
Gallia wants you!
In deze Valkyria Chronicles 4 review voelt Bruce de tactische capaciteit van het bizarre legerkorps Squad E aan de tand.
Er zijn weinig gamereeksen die zo sterk aan een geijkte formule vasthouden als de Valkyria Chronicles-games. De mix tussen turn-based en real-time strategy, de vreemde Japanse versie van het Europese strijdtoneel uit WW2 en de focus op het melodrama tussen de soldaten... samen vormen ze al jarenlang een herkenbaar en betrouwbaar merk. Valkyria Chronicles 4 is het eerste deel sinds het origineel dat (na de PSP-uitstapjes van twee en drie) op de traditionele consoles en de pc verschijnt. Het resultaat is weinig verrassend, maar biedt nog steeds een unieke en solide ervaring.
Valkyria Chronicles 4 speelt zich af in de tijd van de eerste game. Claude Wallace en zijn Squad E vormen het speerpunt van Operation Northern Cross, een wanhoopspoging om de hoofdstad van de Imperials te veroveren. Het verloop van de oorlog fungeert echter voornamelijk als achtergrond voor de persoonlijke relaties tussen de vele personages. Cutscenes en dialogen maken net zo'n belangrijk deel uit van de game als de tactische gevechten.
En die persoonlijke verhaallijnen zijn vaak hilarisch bizar. De game wisselt moeiteloos tussen de bittere ernst van de oorlogsgruwel en flauwe tienerhumor. Het is fascinerend om te zien hoe een gesprek start met het ophalen van gênante jeugdherinneringen, overschakelt naar existentiële overpeinzingen en uiteindelijk eindigt in strijdkreten om de vijand te vermoorden. Wees ook niet verbaasd als er in het midden van de strijd drama ontstaat omdat een soldaat per ongeluk onder het rokje van een medestrijdster kijkt. De toon van Valkyria Chronicles 4 gaat werkelijk alle kanten uit en hoewel dat fascinerend is, wordt het na een tijdje ook onmogelijk om de game nog ernstig te nemen.
De relaties tussen de personages zijn echter ook buiten de verhaallijn belangrijk. Bepaalde personages presteren beter als hun vriend in de buurt is en elke strijder heeft zijn eigen eigenaardigheden. Zo duldt einzelgänger Godwin niemand in zijn buurt, maar presteert de barmhartige Nico enkel goed in het gezelschap van haar vriendin. Maar gooi je beide tegenstrijdige personages samen in de strijd, dan speel je nieuwe karaktertrekken vrij en een bonusmissie die hun relatie verder uitdiept . Die missie eindigt trouwens met Godwin die zweert geen kostbaarheden meer van lijken te stelen en Nico die hem tot God probeert te bekeren. Opnieuw, vrij bizar.
De eigenlijk gameplay van Valkyria Chronicles staat echter nog steeds als een huis. Aan het begin van je missie kies je welke personages je de strijd instuurt. Hierbij hou je rekening met de onderlinge relaties en welke soort strijdkracht de situatie vereist. Je krijgt alle vrijheid om je eigen strategie te bedenken. Hou je van snelle en flexibele strijders, rust je team dan met scouts uit. Hou je liever voldoende afstand? Gebruik dan de nieuwe grenadiers, die de vijand met mortieren bestoken. In totaal zijn er zes classes om te combineren. Genoeg om je keuzevrijheid te garanderen, zonder je met keuzestress te overweldigen.
De strijd zelf beslis je met een mix van turn-based- en realtimegevechten. Je krijgt aan het begin van elke ronde een aantal punten die je via een overzichtsmap aan je troepen besteedt. Na de selectie schakelt de game over naar een third-personzicht, waarin je vrij met de soldaat of tank beweegt, zolang die over genoeg actiepunten beschikt. Richten en vuren doe je vervolgens ook manueel, net als in een traditionele shooter. Dat systeem zorgt ervoor dat je in Valkyria Chronicles 4 meer directe controle hebt over hoe je troepen zich gedragen en dus ook meer voldoening haalt uit een succesvol uitgevoerde strategie.
Belangrijk bij het bedenken van zo'n strijdplan is dat vijanden hun beurt niet afwachten als je binnen het bereik van hun wapens komt, wat in vele andere turn-based games niet zo is,. Waar je in andere games bijvoorbeeld recht naar een vijand loopt, omdat het toch niet zijn beurt is, krijg je in Valkyria Chronicles 4 gegarandeerd een lading vol kogels in je bek. De oplossing? De vijand langs achter besluipen via een grasperkje dat je verhult. Dezelfde regels gelden echter ook voor je vijanden, dus een slim opgestelde hinderlaag of goed gepositioneerde artillerie wordt des te belangrijker.
De missies en mappen die je voorgeschoteld krijgt zijn ook divers. De ene keer moet je een kasteel stap voor stap veroveren, dan weer sluip je door een vallei vol mist en nog een andere keer bestorm je een reeks vestigingen in ware D-Day-style. Een gezonde dosis actie staat echter voortdurend centraal en wordt door het actieve gevechtssysteem alleen maar versterkt. Kortom, hoe langdradig en bizar de verhaallijnen soms ook zijn, zo spannend en creatief zijn de de eigenlijke tactische gevechten.
Uiteindelijk is Valkyria Chronicles 4 dus een game van uitersten. Enerzijds wordt er ontzettend veel nadruk gelegd op persoonlijke relaties tussen bizarre personages tegen een vreemde persiflage van een gruwelijk conflict. Neem je de game echter niet te au sérieux, dan vind je een solide en actievolle strategiegame die creatief met de conventies van het genre speelt.
Valkyria Chronicles 4 is vanaf 25 september beschikbaar voor PC, PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Deze Valkyria Chronicles 4 review is op de Nintendo Switch-versie gebaseerd.