Een geschiedenis van Disney games

Op naar de vierde generatie! De volgende titel is Magical Quest Starring Mickey Mouse uit 1992 voor de SNES. Meteen ook de eerste titel in deze lijst met 's werelds meest geliefde muis in de hoofdrol. We mogen de NES dan wel achter ons gelaten hebben, wederom loert Capcom om de hoek. Dat kan natuurlijk maar één ding betekenen: tijd voor een platformer. Het grote verkooppunt van deze game was het feit dat Mickey ten allen tijde tussen van kostuum kon wisselen. Je had de keuze tussen Mickey de magiër, Mickey de brandweerman en Mickey de bergbeklimmer. Dat klinkt redelijk willekeurig allemaal... En dat is het ook. Dat is nu eenmaal de charme van het 8- en 16-bit tijdperk: het mag zo ver gezocht zijn als het maar kan, zolang het maar een amusante ervaring kan creëren. En dat is ook meteen de Magical Quest in een notendop. De platform mechaniek krijgt een leuke hoeveelheid afwisseling omdat de kostuums in capaciteiten verschillen.

Het origineel kreeg nog twee vervolgen die origineel genoeg onder de titels Magical Quest 2 en 3 gingen. Alle drie de games kregen trouwens een remake op de Game Boy Advance.

Dan zijn we nu gekomen aan Aladdin uit 1993 - opnieuw een Capcom titel! Nee, serieus, we zitten nu al vijf games verder en tot nu toe is dit de enige ontwikkelaar die we aangehaald hebben. Ongelooflijk. Maar goed, net zoals Ducktales is dit een titel waar je onmiddellijk aan denkt bij de term 'Disney games'. Uniek aan deze titel is dat er vijf volledig verschillende versies werden gemaakt: Sega Genesis/Mega Drive, Sega Master System/Game Gear, Game Boy, NES en SNES. Welnu, in onze generatie zien we de grootste games ook soms uitkomen in twee of soms zelf drie versies, maar toch geen vijf? En al zeker niet bij twee consoles van hetzelfde kaliber, stel je voor dat Final Fantasy XIII voor PS3 een compleet andere game was dan voor de X360! Compleet ondenkbaar in deze tijden. We moeten een keuze maken en de titels waar ik vooral op zal focussen, zijn de SNES en Genesis versies.

De SNES versie van Aladdin is waarschijnlijk de meest bekende. Dit was een sfeervolle action/adventure/platform game waarin je het verhaal uit de gelijknamige animatiefilm herbeleeft. Wapens heeft Aladdin niet - buiten een berg appels die hij naar de kop van de vijanden kan kegelen om ze tijdelijk te verlammen. De grootste troef van de sympathieke straatrat is zijn lenigheid. Aladdin mag dan geen wapentuig hebben, hij kan wel op vijanden springen om ze uit te schakelen - de klassieke Mario stunt dus. Verder slingert en hupt hij als een ware parkourmeester doorheen settings uit de film. Hmm, free running in oude grootsteden, merken we daar wat inspiratie voor Assassin's Creed?

Waar Nintendo - zoals altijd - zijn kindvriendelijkheid veilig wou stellen, tracht Sega weer eens de bad boy uit te hangen. Tot groot succes, blijkt zo. In de Genesis-versie krijgt Aladdin een scimitar in zijn handen geduwd. Dit resulteert in een gameplay die de het platform-element wat naar de achtergrond duwt ten voordele van de actie. Niet per se beter, maar ook niet per se slechter dan de SNES variant. Gewoon anders. Waar de Genesis-versie wel de SNES-versie keihard in verslaat, is het grafische aspect. De animatie werd verzorgd in samenwerking met professionele Disney animatoren - en dat zul je geweten hebben!

We gaan een jaar vooruit en belanden bij een andere Dinseyfilm licentiegame: The Lion King uit 1994. Ontwikkeld door... Westwood Studios Inc en Virgin Interactive. Bizar, geen Capcom deze keer. The Lion King is de tweede filmlicentie game uit deze lijst. We zitten dan ook nog steeds in de vierde generatie: een tijd toen licentiegames niet onmiddellijk met vooroordelen besmeurd werden. Zoals we op dit moment reeds gewend zijn van Disney titels, is het visueel gezien één en al eyecandy. Vloeiende animaties, een verrassend levendig kleurenpalet en gedetailleerde achtergronden trouw aan het bronmateriaal. Ook de muziek en zelfs de voice-overs waren van een meer dan adequaat niveau. De aanwezigheid van voice-overs alleen al is een vermelding waard.

De titel is ook enorm trouw aan het verhaal van de film. Dit zorgt er ook voor dat halverwege de game je personage veranderd van een speelse welp naar een echte leeuw. Een wissel die ook zijn invloed heeft op de gameplay. De jonge Simba kan enkel springen en grommen, eenmaal volwassen veranderd dat grommen in een uithaal met je klauwen. Een actie-injectie volledig parallel met de verhaallijn. Mooi is dat. Er kwamen nog titels uit die het franchise van The Lion King gebruikten, maar geen zo sterk als deze klassieker.

Na twee filmlicenties keren we terug naar de muis met Mickey Mania: The Timeless Adventures of Mickey Mouse uit 1994. De titel verscheen voor zowel de SNES als de Genesis. Mickey Mania is een eerbetoon aan de geschiedenis van meneer Mouse. In deze game reis je doorheen verschillende werelden - van Steamboat Willy tot The Prince and the Pauper ('De Prins En De Bedelknaap' in onze regio). De gameplay zelf was - je raad het al - een platformer pur sang met een geslaagde uitwerking. Deze ligt qua concept misschien nog het dichtst bij wat we van Epic Mickey mogen verwachten. Zij het dan zonder magische toverborstel. Of omgevingsmanipulerende krachten. Of compleet verstoorde werelden... Hoe dan ook, Mickey Mania: The Timeless Adventures of Mickey Mouse (God, wat een titel) doet zijn naam de eer aan en is toch min of meer een tijdloze klassieker geworden. Voorlopig het grootste eerbetoon aan Mickey's carrière, zal Epic Mickey er in slagen deze van de troon te stoten?

Leuk weetje: dit is ook de eerste game waarvan bekend is dat game designer David Jaffe er heeft aan gewerkt. Jawel, de man die tegenwoordig bekend staat als de geestelijke vader van Twisted Metal: Black en God of War. Ik zou hier een opmerking kunnen maken over hoe fout dit wel niet is... Maar aan de andere kant, de makers van GTA zijn ook begonnen met Lemmings.

Onze trip doorheen het 2D-tijdperk loopt ten einde, maar voor we overgaan naar de generatie der polygonen, nog even dit: Maui Mallard in Cold Shadow. Dit was een titel die in 1996 voor de Genesis, SNES en PC. Wat deze game te bieden heeft? Donald Duck als een fucking ninja! In de game speel je met Maui Mallard (een alter ego van Donald Duck) die in een ninja kan veranderen onder de naam Cold Shadow. Grafisch gezien ziet alles er subliem uit, van het kleurenpalet, over de detaillering, tot de cartooneske animaties. Vooral de animaties! Een goede rivaal voor de visuele stijl waar Aladdin en The Lion King mee stonden te pronken. Net zoals deze twee titels, is ook de muziek weer van topniveau - geen bekende deuntjes weliswaar, maar dan nog.

Qua gameplay ligt de titel ergens tussenin platformer en shooter. Denk 'Earthworm Jim', maar dan met een typisch Disney sfeertje en net iets meer platforming. Het wapen van Maui Mallard is een pistool dat insecten afschiet. Waarom insecten? Geen idee, dit is het 16-bit tijdperk, weet je nog? Hoe het ook zij, Maui kan ook speciale insecten verzamelen die hij kan gebruiken of zelfs combineren om krachtigere munitie te verkrijgen. Verdorie, dat klinkt zowaar als Oddworld: Stranger's Wrath! Zou ook deze Disney titel een verborgen inspiratiebron geweest zijn? Ik zou het alvast niet weten. Wat ik wel weet, is dat deze titel laat in het leven van het 16-bit tijdperk verscheen en daarom zwaar over het hoofd gezien werd. Onterecht lijkt zo.