Wargame: European Escalation Review

Wargame: European Escalation is de spirituele opvolger van R.U.S.E, een strategiegame die in 2010 op de markt kwam en ons in staat stelde de vijand met sluwe listen te verschalken. Helaas bleven de meningen over R.U.S.E eerder verdeeld. Toch begon ontwikkelaar Eugen Systems zonder verpozen aan een nieuwe game, waarmee ze zich nu, anderhalf jaar later, opnieuw op het RTS-slagveld begeven.

Wargame: European Escalation speelt zich af in een "What if"-versie van de vroege jaren van de koude oorlog. De bomkraters in Europa zijn nog maar net gevuld wanneer het Rode Gevaar zijn naam waar maakt en West-Duitsland binnenvalt. Meteen schiet de NAVO in actie en een nieuwe oorlog wordt ontketend langs het ijzeren gordijn. De reden voor de agressieve aanval van de commies wordt weliswaar nooit echt toegelicht. Ook de rest van het verhaal (lees: opsomming van de vorderingen in de oorlog) blijkt flinterdun. Het is duidelijk dat Eugen Systems vooral een manier nodig had om de verschillende singleplayer missies aan elkaar te praten. Een gemiste kans volgens mij, want een goed team scenaristen had met de vrijheid die een alternatieve geschiedenis biedt heel wat meer kunnen doen.

Maar het is misschien niet fair om het spel op zijn plot af te rekenen, want het is overduidelijk dat daar de focus niet ligt. Wat wél van tel is, is het slagveld en al wat zich daarop afspeelt. De in de gameswereld relatief onverkende koude oorlog (Red Alert 2 en World in Conflict gingen al voor) biedt immers heel wat variatie aan wapentuig. De tijd van de eenzame soldaat met zijn geweer is voorbij. Tanks en gepantserde voertuigen zijn volledig ingeburgerd en ook de helikopter heeft zijn opwachting gemaakt. Verwacht je dus aan een hele rist eenheden, die nog eens vermenigvuldigd mogen worden met acht. Er zijn immers acht speelbare facties (West-Duitsland, Frankrijk, UK en US in de NAVO en Oost-Duitsland, Rusland, Polen en Tsjechoslovakije verenigd door het Warschaupact) die elk hun eigen eenheden in het veld kunnen brengen.

"Het doet me vermoeden dat enkel wie zich echt verdiept in de verschillende eigenschappen van de verschillende eenheden een kans maakt in de multiplayer."

Aan oorlogstuig dus geen gebrek in Wargame: European Escalation. Weliswaar begin je met slechts een handvol units aan je carrière. Pas na het voltooien van singleplayer en multiplayermissies krijg je zogenaamde "command stars" die je dan kan gebruiken om nieuwe eenheden uit een steeds groeiende lijst te unlocken. Daarvoor mag de niet-hardcore RTS'er de oorlogsgoden trouwens op zijn blote knietjes danken, want zonder dit unlocksysteem zou de eenhedenlijst al snel één grote soep zijn waar we onze favorieten niet meer in terugvinden. Nu gebeurt dat gewoon enkele missies later... De ontwikkelaar is er inderdaad niet in geslaagd om al die eenheden (maar liefst 361!) overzichtelijk weer te geven. In de eerste plaats omdat we per eenheid moeten doorklikken naar een ander venster om hun stats te zien. Zo wordt het dus zeer moeilijk om eenheden snel te vergelijken met elkaar. Bovendien worden alle eenheden benoemd in hun moedertaal en valt er na een tijd moeilijk wijs te raken uit alle letter- en cijfercodes waarmee de voertuigen worden aangeduid. Het doet me vermoeden dat enkel wie zich echt verdiept in de verschillende eigenschappen van de verschillende eenheden een kans maakt in de multiplayer. En laat die multiplayer nu juist het belangrijkste luik zijn van het spel...

Toch biedt Wargame: European Escalation een heel leuke gameplay. Wie eenmaal zijn leger heeft uitgebalanceerd kan immers stukje bij beetje de map beginnen verkennen en veroveren. Het aantal manschappen dat je op het slagveld kan brengen is beperkt, maar kan naderhand verhoogd worden door bepaalde regio's te veroveren met een mobiele commandopost. De map's , die tot 150 km² (!) groot kunnen zijn, bieden veel terreinvariatie. Bossen (waar tanks vastraken in de modder), dorpen (waar vijandelijke infanterie zich kan verschansen), velden (waar geen dekking is te vinden) en wegen (waar je voertuigen sneller kunnen rijden), elke verandering van terrein heeft zijn voor- en nadelen. Afhankelijk van welke eenheden je in het veld brengt kun je dan ook de beste route kiezen om bijvoorbeeld een dorp te bereiken. Wees echter wel op je hoede, want in elk bosje kunnen vijanden verstopt zitten. Het is dus zeer belangrijk dat je verkenners voorop stuurt en zeker je tijd neemt om langzaam vooruit te gaan. Elke eenheid heb je dan ook broodnodig en als ze uitgeschakeld worden verliezen ze al hun opgedane ervaring. Bovendien heeft elke unit een beperkte hoeveelheid brandstof en munitie. Voer je niet op tijd verse voorraden aan per truck of helikopter, dan vallen je voertuigen zonder pardon stil of kan er niet meer geschoten worden. Alsof dat niet genoeg is, zijn ook je extra voorraden beperkt. Strategisch en vooruitziend denken zijn dus cruciaal.

"Het grootste struikelblok voor de game is meteen ook de grootste troef: de meer dan 300 verschillende eenheden zijn een waar kluwen voor wie zich er niet in wil verdiepen, maar voor de hardcore strategy gamer levert dit stof voor eindeloos gevarieerde gevechten."

Helaas loopt de besturing af en toe wat stroef. Om een eenheid zich inn een hagenrij te laten verbergen moet je heel precies klikken op die haag. Klik je enkele pixels verder, dan staan je manschappen in vol zicht schietschijf te wezen voor de vijand. Ook het selecteren van units kon wat beter. Want als je eenheden dicht bij elkaar staan is het vaak moeilijk om er bijvoorbeeld maar twee van te selecteren. Daarvoor moet je dan sterk inzoomen waardoor je natuurlijk voor even het overzicht verliest. Ten slotte kunnen hier en daar nog enkele eenheden wat meer uitgebalanceerd worden. Zo zijn aanvallen vanuit de lucht in mijn ervaring nooit een goed idee, gezien helikopters door heel wat verschillende eenheden gemakkelijk uit de lucht kunnen geschoten worden.

Grafisch staat Wargame sterk in zijn schoenen. De IRISZOOM engine kreeg een update sinds R.U.S.E. en levert prima werk, wat eigenlijk pas duidelijk wordt eenmaal we gaan inzoomen op onze units of op het terrein. Zoomen we daarentegen uit, dan gaat het gedetailleerde beeld over in een meer gestileerde versie van het landschap en bij volledig uitzoomen zelfs in een kaart waarop we enkel nog de symbolen van de eenheden zien.

Zoals gezegd is de multiplayer de beste manier om te genieten van Wargame. De multiplayer verschilt niet wezenlijk van de singleplayer, maar je speelt uiteraard tegen een menselijke tegenstander. En dat zorgt voor heel wat meer variatie en uitdaging dan spelen tegen een voorgeprogrammeerde AI. Ook in de multiplayer verdien je de zogenaamde "command stars" om nieuwe units vrij te spelen. Anders dan in de singleplayermissies zijn ze echter veel moeilijker te krijgen. Maar omdat in de singleplayer lang niet genoeg command stars te winnen zijn om alle 361 eenheden vrij te spelen, zal je uiteindelijk toch de overwinningen in de multiplayer aaneen moeten rijgen. De multiplayermodus biedt trouwens uitgebreide mogelijkheden. Zo is het niet alleen mogelijk om de gebruikelijke 1v1 of 2v2 matches te spelen, maar kun je jezelf ook meten met anderen in exotische formats als 1v7. Zolang er maximaal 8 verschillende spelers op het slagveld worden toegelaten laat Wargame je doen wat je wil. Helaas is de interface nogal rommelig en onduidelijk, waardoor je soms even moet zoeken om alles naar wens in te stellen.