Week-eindbazen #06

Johnny is eindelijk weer terecht, maar mompelt nu iets over zwaarden en vuistgevechten. Helaas hebben we niet heel veel tijd om op hem te letten, want onze backlog begint weer te groeien. Hieronder lees je welke games er op onze agenda staan. Laat in de comments gerust weten welke games jij gaat spelen!

Michiel - Addertje onder het gras

Ik was zo goed op weg om mijn eindeloze backlog terug te dringen, echt waar. De meest recente Humble Monthly Bundle heeft echter roet in het eten gegooid. Met toppers als Owlboy, Civilization 6 en en Tacoma ben ik weer enkele weken zoet. Dit weekend kies ik echter voor Snake Pass: een platformer waarin je als Noodle de slang in, tussen en rond allerhande obstakels kruipt. Die game slaagt er momenteel als geen ander in om mijn nostalgische honger naar collectathons zoals Banjo-Kazooie te stillen. Maar eveneens brengt de game innovatie in dat genre met een bewegingssysteem dat uitnodigt om het tot in de puntjes in de vingers te krijgen. Sssssss-sensationeel!

Carl - Modder op de laarzen

Liefste, ik schrijf je vanuit de frontlinie in Hürtgenwald, waar we het laatste offensief tegen de Duitsers inzetten. Na enkele maanden in Washington D.C. te vertoeven, ben ik bij mijn terugkeer namelijk in de Tweede Wereldoorlog gesukkeld. Ik knal er horden Nazis af met M1 Garands en SVT40s terwijl mijn squad me van setpiece naar setpiece voert. Klinkt bekend? Call of Duty WW2 spelen voelt alsof we weer naar af zijn, naar tien jaar geleden toen er elke week een WWII-shooter uitkwam. Maar weet je, na al die tijd zonder console of pc om op te gamen smaakt zelfs dit heropgewarmde popcornentertainment erg lekker.

Maarten - Heeft spurs that jingle jangle jingle

Fallout: New Vegas is geen game die je op een week tijd doorploetert en dus waag ik me ook dit weekend in de branderige hitte van de Mojave. Met de schreeuwerige reclamecampagnes van langverwachte blockbusters in het vooruitzicht voelt het goed even terug te keren naar een van m'n all-time favorieten. Hoewel het muziekrepertoire van de radiostations geen geheimen meer heeft voor me, is niets zeker in New Vegas. Behalve dan 100 in Speech, de moord op Caesar en dat je na Goodsprings rechtsaf slaat richting Primm. Sommige dingen veranderen ook nooit.

Marcel - Wanhoop, facepalms en double kills

Afgelopen week ben ik wanhopig op zoek geweest naar een game die ik samen met een kameraad kan spelen, aangezien hij de meeste games die ik bezit niet heeft. Dus kochten we in goede hoop Mother Russia Bleeds om er vervolgens achter te komen dat die game enkel local co-op bezit. Eigen schuld, dikke bult. Na wat gevloek, getier en een paar facepalms besloten we om de Free to Play-sectie van het PlayStation Network te verkennen. Eerste halte? Brawlhalla! Die game ziet er leuk uit, maar mist toch enigszins diepgang als je wel wat vaker een controller oppakt. Dus kwamen we uit bij Paladins, een Overwatch-kloon met twist. Die game speelt tot onze grote verbazing toch een partij lekker weg voor iets wat gratis aangeboden wordt. Ja, ja. Ik weet dat games zoals League of Legends, Hearthstone en Dota2 echt top-notch zijn, maar dit was toch echt een verrassing. Dus dit weekend speel ik waarschijnlijk weer voor schietschijf.

Sander - Gaat zijn grenzen voorbij

De laatste tijd ben ik mezelf aan het uitdagen om nieuwe dingen te proberen, buiten m'n comfortzone en vooral buiten wat ik denk dat mijn skill level is. Ik ben aan Dark Souls 3 begonnen, mijn allereerste Dark Souls. Vloekend, tierend, stressend en jammerend ploeter ik me een weg door de Cemetary of Ash en de High Wall of Lothric. En ergens denk ik nog dat het leuk is ook. Als tussendoortje heb ik m'n tanden in Fortnite gezet, nog zo'n genre waar ik voorheen VER weg van bleef. Momenteel ben ik al blij als ik één kill maak, maar nogmaals, gek genoeg vermaak ik me. Ondertussen gaat Monster Hunter World ook nog op de achtergrond door. Die Anjanath villen zichzelf niet.

Johnny - Eindelijk alleen

Jaja, ik ben wedergekeerd en heb de rest van de redactie plechtig beloofd om weer normaal te doen, voor zover ik dat kan tenminste. Want zoals mijn vader altijd tegen mij zei: “Johnny, doe jij nou maar normaal, dan doe je al gek genoeg.” Een wijze les die hij schaamteloos uit een tv-reclame heeft gejat. Afijn, dit weekend ben ik dus eindelijk alleen. Nee, mijn vrouw heeft mij niet verlaten omdat ik op Vegeta wil lijken en daarom probeerde ons spaargeld aan een haartransplantatie op te maken. Ik ben gewoon voor het eerst in een hele lange tijd echt een dagje alleen thuis. Dat betekent maar één ding; multiplayer games! Er is namelijk niets zo vervelend als je online ranking zien kelderen omdat je om de vijf seconden door je kinderen wordt onderbroken. Nu kan ik ongestoord Battlefield 1 spelen en van Quake Champions genieten. Plus nog wat uurtjes in Destiny 2 op de PlayStation 4 pompen.

Bert - DoodJack Pokéman

Net zoals Sander heb ik me tot Dark Souls 3 laten verleiden. Ik heb het ooit al eens een paar uur gespeeld, maar at uit pure frustratie al gauw m'n controller op. De persoon die het een goed idee vond om Iudex Gundyr de eerste bossfight te maken, mag van mijn part altijd telefoon krijgen als-ie net in bad zit. Maar goed, ik ben alweer een paar jaar ouder en wijzer, dus het komt dit keer wel goed. Heus. Daarnaast ben ik in Pokémon Ultra Sun overnieuw gestart, en bouw ik een heel team op rond BoJack Horseman (de beste Netflix-show ooit). Samen met mijn Popplio Neal McBeal ben ik klaar om alweer Champion van Alola te worden. Met het meest hilarisch-deprimerende team ooit. Hooray!