Week-eindbazen #16
Wat spelen we dit weekend?
Een kleurtje krijgen of toch maar God of War opstarten? Dit weekend worden er moeilijke keuzes gemaakt. Hieronder lees je welke games er op onze agenda staan. Laat in de comments gerust weten welke games jij gaat spelen!
Johnny - Zon, vlees en geweld
Eindelijk lekker weer. Weg met de kou, want het zonnetje schijnt. Vlees inslaan, de barbecue afstoffen en het bier koud zetten. Oh, en als het te warm wordt of ik teveel gedronken heb, plof ik mijn dikke kont nog even in het zwembad van mijn kinderen. Ik kijk er ontzettend naar uit. Zodra iedereen echter naar bed is en mijn vrouw haar avonddiensten gaat draaien, is het tijd voor God of War. Heerlijk ongestoord gamen en na al die jaren weer eens met mijn favoriete Griek op stap. Naar alle waarschijnlijkheid zit ik als een rode kreeft op de bank, dus hopelijk helpt zijn nieuwe ijzige omgeving mij af te laten koelen. Volgens Carl is de game gigantisch, dus ik wens u allen voorlopig vaarwel!
Carl - De tocht gaat verder
Niet zoveel zon en vlees bij mij, maar wel ook God of War. Ondertussen heb ik al meer dan twintig uur met Kratos en Atreus doorgebracht, en blijft het avontuur maar nieuwe verrassingen brengen. Van briljante sidequests in volledig optionele gebieden tot de epische set pieces binnenin de berg; wat een game. De Essentieel-badge in de God of War review is niet zomaar uitgereikt. Ik kijk er dan ook naar uit om de gordijnen toe te trekken, enkele marathonsessies te houden, en te zien hoe dit avontuur eindigt.
Randolf - Tunnelvisie
Het plan was om Ni No Kuni 2 uit te spelen voordat God of War uitkwam. Dat lukte, maar eigenlijk een week te vroeg. Met dat sprookjesboek gesloten, zocht ik naar iets korts en krachtigs om de afstand te overbruggen. Zin in een shooter. Ineens schiet (ha!) het me te binnen: ik heb Metro: Last Light nog liggen. Ik vertoef dus al een paar dagen als Artyom in de donkere krochten van dit ondergrondse gangenstelsel, waar niets is opgewassen tegen mijn aangepaste shotgun die er vier hulzen tegelijk uit pompt. Ook al is het buiten honderdtachtigduizend graden en zie ik de helft van de tijd niks door de zon in m'n scherm. Kratos moet nog heel even geduld hebben, want dit metrostation is nog niet gepasseerd.
Maarten - Stelt zijn prioriteiten
De langverwachte lentezon ten spijt duik ik dit weekend de ijzige natuur in met de gloednieuwe God of War. Hoewel ik nog m'n twijfels heb over de richting die de reeks neemt, kan ik natuurlijk niet anders dan deze zelf grondig en langdurig te onderzoeken. Volgens Carls review is het in ieder geval een ware triomftocht. Maandagmorgen ben ik waarschijnlijk een even spierwitte, zij het minder afgetrainde kopie van Kratos. Of ik mee ga kamperen? Zie je dan niet alle Draugr die ik nog moet afslachten!?
Ramadan - Post-apocalyptisch
The Last of Us blijft een mooie ervaring om opnieuw te spelen. Ik ga dit weekend verder met de befaamde Grounded Difficulty aan de slag. Het fijne aan deze moeilijkheidsgraad is dat de wanhoop en verlatenheid beter tot hun recht komen. Items zijn schaarser, vijanden zijn waakzamer en gaan moeilijker dood, en een kogel door je harses betekent einde spel. Ik verspil geen kogel, ik verwacht veel pijn, en ik heb veel geduld.
Sander - Tussen twee vuren
Oh man, iedereen heeft het over God of War en daar ligt 'ie hoor. Op m'n salontafel, in de folie. Ik kan het bijna niet weerstaan, maar ik zal wel moeten, want Kiryu en Majima zijn nog lang niet klaar met me. Het verhaal van Yakuza 0 heeft me volledig in z'n greep, om maar te zwijgen over de hilarische sidequests en de verslavende real estate minigame. Ach, de eerste twee uur van God of War heb ik al eens eerder gespeeld, dus Kratos kan nog wel even wachten. Ik kan het nog wel even weerstaan, zeg ik terwijl ik de woest afgescheurde folie in de prullenbak mik en het schijfje van niet Yakuza 0 in m'n PS4 zie glijden.
Bert - God of wat?
Als een van de vijf mensen op deze aardkloot zonder PlayStation 4 moet ik Kratos' moordpartijen aan me voorbij laten gaan. Dat neemt echter niet weg dat ik op zaterdagmiddag een DualShock 4-controller in mijn knuisten neem, want dan ga ik bij Michiel Bloodborne spelen. En zijn frigo leegeten en -drinken. Ik mocht trouwens van Marcel niks meer over Dark Souls 3 schrijven (“te veel herhaling”, klinkt het), maar over andere From Software-games heeft hij niks gezegd. Lekker puh!