White Knight Chronicles: Origins
Geen witte ridder aanwezig om deze te redden
Ik hou van goede games, weet je. Games dagen me uit, ze belonen me, ze behagen me met leuke verhalen, sfeer, lieflijke of uiteenlopende graphics. Ze staan me toe om gemene boosdoeners neer te halen wat dan weer mijn emotionele toestand kan verbeteren. Games zijn een kunstvorm, ze spelen met gevoelens, met gedachten (morele dilemma's uit de samenleving of volledig je eigen beslissingen), met concepten en vernieuwing. Games zijn een rollercoaster doorheen het pleziercentrum van je brein, games zijn als die nieuwe rit in een sportwagen met de horizon voor je uit.
Nu zijn er wat mij betreft twee grote categorieën games - videogames behoren vaak tot de bovenvermelde - maar er zijn ook titels die enkel maar focussen op de gameplay-mechanics. Focussen op de code en op hoe je een game speelt. Hoe breng je vijanden neer, hoe los je een puzzel op. Er zijn talloze sidescrollers waarin je een vliegtuigje bestuurt dat een meute andere tuigen moet vernietigen en upgrades krijgt zoals een tweede en derde kanon, je kent ze vast. Die games zijn ideaal puur voor het vertier, 'omdat het leuk is', omdat je de structuur en de methode van het spelen reeds kent en snel kan gebruiken voor wat simpel entertainment.
Ik ga geen tirade starten over het verschil tussen simpel entertainment en een volledige ervaring van een videogame waarin je soms langer moet wachten op beloningen...laat ik gewoon stellen dat White Knight Chronicles: Origins tot de eerste categorie behoort. Simpel entertainment en makkelijke, toegankelijke gameplay-mechanics. Je moet je niet al te druk maken over leveling, over je teammates, over welke gear nu echt beter is, over social links, team-skills, welk stuk armor je de meeste chicks oplevert...het maakt allemaal niet zo heel veel uit. In dit opzicht is White Knight Chronicles: Origins bijzonder toegankelijk.
En toch kan je de game, en ook de omschrijving die ik zonet gegeven heb, nog goed vergelijken met de Monster Hunter serie op Wii. Misschien geen logische vergelijking, aangezien deze game meer draait om simpele quests op te lossen, maar het is net omdat deze quests zo bijzonder weinig om het lijf hebben dat je naar andere features zoekt in deze game. En dan kom je uit op een item hunt en op item-enhancements.
Excuses, ik ben meteen naar de kern gesprongen zonder eerst uit te leggen waar de game eigenlijk om draait, maar ik ga mezelf voorhouden dat ik dit in één paragraaf kan zonder iets te missen. Origins is een actietitel waarin je je eigen held op quests stuurt over heel de wereld samen met een team. Op je tocht kom je wat vijanden tegen, beleef je een verhaal dat neerkomt op 'kill them cauz they're evil' (geen Game of Thrones dus), en verander je af en toe in een mythische figuur à la White Knight Chronicles op de PS3, die trouwens een ferm stukje sterker is. Het geheel is licht doorspekt met meta-gaming elementen, je krijgt constant quests en neemt deze aan om het verhaal verder te zetten of net om even wat personen te verbeteren.
Er is wat diepgang, maar je moet eerst een enorm saaie introductie van enkele uurtjes doorworstelen. Dan krijg je als speler wat meer opties, extra skills, kan je wapens verbeteren en dergelijke. Dit laatste is werkelijk nog de enige reden om het spel te blijven spelen. De monsters die je verslaat droppen items, en als je ze op speciale manieren verslaat krijg je soms betere of meer exemplaren daarvan. Het is, euh, eigen aan de anatomie van monsters die plots drie vleugels extra krijgen des te harder je op ze inhakt. Nu goed, dit stoort zeker niet.
White Knight Chronicles: Origins is voor twee type mensen weggelegd. Gamers die genieten van gameplay-features en traag maar zeker evolueren door de juiste monsters te doden en items te hunten. Als dit je geliefkoosde type gameplay is, dan raad ik je toch nog steeds Monster Hunter aan. Die reeks biedt namelijk een uitdaging en is iets beter gestructureerd. Hou je van casual gameplay en monsters herhaaldelijk bashen met enkele extra skills tussendoor, dan is deze PSP-game goed voor je. Verwacht echter geen sterk verhaal, zware keuzes of een verregaande diepgang.
Grafisch gezien is deze game best in orde, ware het niet dat je herhaaldelijk door dezelfde regio's en decors loopt om dezelfde type vijanden neer te slagen. Waarom? Omdat de quest je dit zegt te doen. Met knappe graphics komen ook zware laadtijden, gemiddeld spendeer je een minuut in een area en staar je tien seconden naar het woordje "loading". Je kan dit verhelpen door een install van 400MB in te zetten, en dan is het allemaal best doenbaar. Dit raden we dus ook ten sterkste aan, want de laadschermen halen het tempo uit de game.
Je team bestaat uit jezelf, je eigen avatar dus, en drie andere personages. De andere personages hebben een achtergrondverhaal, maar je komt er niet mee in aanraking. Je teammates veranderen, maar dit heeft geen enkel gevolg voor het spel zelf: nog zo'n voorbeeld van gameplay-mechanics boven game-ervaring. Je makkers zijn best intelligent, ook al kan je hun acties niet rechtstreeks kiezen. De healer doet zijn werk, gebruikt de juiste vaardigheden om vijanden uit hun lood te slaan en doet het meestal beter dan menselijke spelers, wat een mooie prestatie is. Er zijn uiteraard ook zwakke kantjes, maar de game is makkelijk genoeg zodat dit geen impact heeft.
De game speel je uit op een twintigtal uur afhankelijk van hoeveel sidequests je erbij neemt. Maar, er is gelukkig nog heel wat extra te beleven voor de fans. Wederom, de endgame speelt volledig zoals het originele White Knight Chronicles op de PS3 (en Monster Hunter). Je zoekt speciale items om je bijl een stevige attack-upgrade te geven waardoor je moeilijkere quests aankan om enkele andere upgrades te bekostigen. Het systeem hangt goed samen en er zijn wel een hoop extra te vervullen opdrachten, maar de game mist wat achtergrond. We betrapten onszelf erop dat we niet echt veel gaven om de teamleden, enkel onze eigen avatar die we enkele malen in multiplayer fights ingezet hebben. Bovendien is de game niet echt gericht op gebruiksvriendelijkheid. Een mooi overzicht van welke monsters mogelijk welk item kunnen droppen in welke missie had makkelijker toegankelijk moeten zijn.
White Knight Chronicles: Origins is een game die door twee verschillende type gamers gesmaakt kan worden. Actiefans die zoeken naar een game-ervaring met inhoud, keuzes en diepgang kiezen beter voor White Knight Chronicles 2 op de PS3, maar krijgen hier toch een portable versie met een minimum aan deze features. Gamers die houden van het hunt-gather-upgrade systeem zijn hier een heel tijdje zoet mee, maar besef wel dat de moeilijkheidsgraad iets te laag is om de uitdaging van de hunt te ondersteunen. De game bevat enkele goede momenten en ideetjes die werken, maar wordt overschaduwd door haar eigen middelmatigheid.