Wii Fit

Na al het voorbereidende werk gaat Wii Fit pas echt van start. Onmiddellijk krijg je de keuze uit de vier verschillende onderdelen: yoga, spieroefeningen, aerobics en evenwichtsspelletjes. Stuk voor stuk zijn deze activiteiten ontworpen om je houding te verbeteren, je spieren te activeren, je evenwicht fijn te stellen en vet te verbranden. In het begin zijn er echter maar de helft van alle oefeningen binnen elk onderdeel beschikbaar. De rest moet je vrijspelen door effectief tijd door te brengen met Wii Fit. Elke minuut die je al bewegend op het Balance Board staat zal door een virtueel spaarvarkentje bijgehouden worden in de vorm van munten. Verzamel je een bepaald aantal munten, dan verschijnen er naast nieuwe activiteiten ook hogere moeilijkheidsgraden voor de reeds vrijgespeelde spelletjes.

Het yoga-gedeelte van Wii Fit draait zoals de naam al doet vermoeden rond het maken van allerlei complexe bewegingen die je voor een bepaalde tijd moet aanhouden. Het Balance Board zal tijdens deze oefeningen meten of je wel de juiste houding aanneemt en of je je evenwicht consistent kunt behouden. De spieroefeningen daarentegen vereisen een wat meer dynamische aanpak. Zo zul meer dan eens door de knieën mogen buigen en staan er enkele ademrovende opdrukactiviteiten op je te wachten. Personen die dit soort dingen normaal gesproken niet op een regelmatige basis doen zullen na een half uurtje trainen ongetwijfeld de zweerdruppels van hun voorhoofd kunnen vegen, maar dat is ook net wat je wilt als je ervoor kiest om je spieren te trainen.

Deze twee facetten van Wii Fit mogen dan wel het dichts aanleunen bij een bezoekje aan de sportschool, ze zijn ook meteen het saaiste om uit te voeren. Dat het Balance Board steeds meet of je de oefeningen al dan niet met een correcte houding uitvoert is een toffe toevoeging, maar na een tijdje verliest het wel wat van zijn charme. De wat meer luchtige activiteiten – die qua opzet meer lijken op traditionele minigames – zijn terug te vinden in het aerobics- en evenwichtsgedeelte. Die luchtigheid komt deels doordat je deze secties verkent met behulp van je Mii-personage, terwijl je de yoga-poses en spieroefeningen moet uitvoeren al kijkend naar een wel erg levensloze en oninteressante trainer, zelfs al kies je voor de welgevormde vrouwelijke coach of voor de strakke mannelijke variant.

Bij het spelen van Wii Sports kwam je regelmatig in het publiek of zelfs als tegenstander Mii's tegen die je in het verleden zelf had ontworpen. Dat is ook het geval in Wii Fit, waardoor het wel eens goed zou kunnen dat je tijdens het joggen in een digitaal park (stop je Wii-afstandsbediening in je achterzak en loop door de huiskamer) je eigen moeder voorbijsteekt. In het aerobics-spelletje waarin je op het ritme van de muziek op het Balance Board moet stappen doen al je Mii-vrienden gezellig mee en zitten er nog enkele bekende gezichten in het publiek te juichen. Het zijn zulke typische details die duidelijk maken dat je met een product van Nintendo bezig bent.

Het meeste plezier beleef je echter wanneer je de evenwichtspelletjes gaat verkennen. De activiteiten die je in dit gedeelte tegenkomt zijn rasechte minigames en lichten een tipje van de sluier tot wat voor dingen het Balance Board in staat is. Zo is er Table Tilt, een Monkey Ball-achtig spelletje waarin jij een knikker door een gat moet laten rollen. In tegenstelling tot het apenrolspel van Sega bestuur je hier niet de knikker, maar de ondergrond door je gewicht te verschuiven op het Balance Board. Erg simpel, totdat na een tijdje de moeilijkheidgraad dusdanig de hoogte in schiet en je opeens heel precies moet gaan bewegen. In totaal zijn er negen verschillende spelletjes te spelen, waaronder het balanceren op een koord, skiën en iets grappigs met vliegende pinguins.

De spelletjes rond je evenwicht bewaren maken Wii Fit opeens een heel stuk aantrekkelijker om uit de kast te halen tijdens feestjes met vrienden. Het is zonde dat je niet met z'n tweeën van een berg kunt slalommen (bijvoorbeeld door twee Balance Boards op één Wii aan te sluiten), maar de meeste activiteiten zijn zo kort dat je makkelijk om de beurt plaats kunt nemen op de witte plank. Toch laat Nintendo een steekje vallen door Wii Fit niet uit te rusten met een of andere Party Mode waardoor samen spelen met meerdere personen wat toegankelijker zou worden.

Aan het einde van de dag blijft natuurlijk de hamvraag: hoe lang zal het duren voordat je het hele Wii Fit-gebeuren wel hebt gehad en het Balance Board stof ligt te verzamelen? Op dit moment is het zo dat iedereen wel eens op de veredelde weegschaal wilt gaan staan om te zien waarover al die commotie in de media gaat, maar was dat ook niet het geval bij Wii Sports? Als we eerlijk zijn spelen wij op de redactie nog maar zelden samen een potje tennis, terwijl we toen het spel net uit was heel wat uurtjes hebben staan zwiepen met onze Wii-afstandsbediening in de hand.

Een belangrijke conclusie die we op dit moment wel zonder problemen kunnen trekken is dat Nintendo erin is geslaagd om bewegen weer aangenaam te maken. Niet zo aangenaam als het verorberen van een lekkere cheeseburger, maar het idee zit goed. Daarnaast heeft iedereen die Wii Fit in huis haalt meteen een knap staaltje hardware in zijn (en meer dan ooit: haar) bezit in de vorm van het Balance Board, een apparaat waarvan ontwikkelaars gretig gebruik zullen maken als besturingelement voor nieuwe titels (bijvoorbeeld Shaun White Snowboarding en Rayman Raving Rabbids: TV Party).

Wii Fit mag dan wel in dezelfde periode als Grand Theft Auto IV zijn uitkomen, het is prachtig om te zien hoe twee producten die duidelijk een volledig andere doelgroep aanspreken allebei als zoete broodjes over de toonbank vliegen. Jij hebt natuurlijk al lang een keuze gemaakt welke van deze twee titels het best bij je past en bent waarschijnlijk vandaag de dag nog steeds aan het genieten van deze leuke titels. Het zijn mooie tijden om een gamer te zijn!

Bron: EG.net