Wii U eShop mini-review: Armillo
Wii U eShop: De debuutgame van Fuzzy Wuzzy Games die doet denken aan Metroid Prime, Sonic the Hedghehog en Super Mario Galaxy!
Wii U eShop mini-review: Armillo
Prijs: €6,00
Wat als iemand de morphball-secties uit Metroid Prime zou gebruiken en om dat concept een hele game zou bouwen? Fuzzy Wuzzy Games doet dat met Armillo, een puzzelplatformgame waarin je als een balletje door labyrinth-achtige levels rolt. Maar ook invloeden van Sonic the Hedghehog zijn goed zichtbaar, wanneer je pijlsnel door de lanen boost, precies op zwevende platformpjes landt en onderweg obstakels omver kegelt. En dat op planeten die doen denken aan Super Mario Galaxy. Lak aan zwaartekracht!
Ondanks dat Fuzzy Wuzzy duidelijk leentjebuur speelt bij andere games, heeft Armillo toch een eigen snoet. De oranjeharige pluizenbol heeft met zijn grote ogen iets nostalgisch, alsof hij uit een tijd stamt waarin dieren als pratende mascottes nog de norm zijn. Armillo schaart zich daardoor naast karakters als Crash Bandicoot en Spyro the Dragon, niet alleen door zijn looks maar ook door de gameplay. Alsof er een vergeten PSOne-game is gevonden.
De ware kracht van Armillo schuilt in diens diversiteit. Hoewel je altijd zoveel mogelijk gevangen vriendjes moet bevrijden uit de handen van de Darkbots, doe je dat niet vaak op dezelfde manier. Waar je in het ene level nog beschikt over een geweer op je rug voor wat meer actie, speel je in het andere met vriezen en dooien om nieuwe paden te openen. Dan weer krijg je een reeks lastige sprongen voor je kiezen, om vervolgens door een eenrichtingsdoolhof te rollen of een andere puzzel op te lossen.
Ook kom je in ieder level door duistere secties waar je maar beperkt de tijd hebt om de uitgang te vinden, waardoor je ineens nog scherper moet spelen. In de bonuslevels is de platformactie puur in 2D en dien je binnen de tijd het einde te bereiken met behulp van een dubbele sprong-vaardigheid. Deze variatie word bijgestaan door een even diverse soundtrack: het ene moment een rustgevend Aziatisch thema, het andere een knallende rock-track. Daarna nog wat chiptune en een vleugje dubstep. En dat is slechts een greep.
De morphball is overigens niet de enige Metroid-invloed, want al snel koop je nieuwe vaardigheden van je verzamelde orbs om nieuwe secties te vinden in oude levels. Armillo is daardoor niet strikt lineair en het vooruitzicht naar nieuwe power-ups of iets simpels als een extra hartje maken het moeilijk de game weg te leggen. "Nog even een leveltje uitpluizen dan."
In deze levels laten de vlijmscherpe controls je nooit in de steek, maar ze worden wel in de weg gezeten door een framerate die maar niet stabiel blijft. Dat maakt secties waarin je precies wilt landen te midden van vijandig vuur en andere gevaren vaak moeilijker dan ze eigenlijk zijn. Daarnaast wordt de Wii U GamePad enkel gebruikt voor Off-TV Play, waaraan is te zien dat Armillo maar tijdelijk Wii U-exclusief is. Een kaartscherm met daarop de nog te vinden collectables zou geen overbodige luxe zijn.
Armillo heeft een hoop te danken aan andere games maar dat is nergens storend, doordat de game zo fijn wegspeelt en zo gevarieerd is. De verschillende elementen zijn knap samengebundeld en de game duurt ook niet langer dan je lief is. De credits bereik je in krap vijf uur, maar voor wie meer wil en ieder bonuslevel wil vrijspelen tel je daar gemakkelijk het dubbele bovenop.
Met deze debuutgame toont Fuzzy Wuzzy Games dat Armillo als mogelijke reeks vol potentieel zit. De game verdient in elk geval je aandacht en hopelijk wordt het een dusdanig succes dat de studio aan de slag kan met een technisch gestroomlijnder vervolg.