World of Warcraft: The War Within review - Solo (is) slim
Je eigen beste vriend.
Voor de World of Warcraft: The War Within review verkent Michiel een uithoek van Azeroth die zo ondergronds is dat je er waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord.
World of Warcraft blaast dit jaar twintig kaarsjes uit. Een indrukwekkende verjaardag, al maakt die het leven van de scenaristen niet altijd even eenvoudig. Want hoe bouw je verder op een verhaal waarin ongeveer elke grote slechterik intussen het loodje heeft gelegd? Zeker na het verslaan van ultieme slechterik Sargeras in Legion zat het verhaal de afgelopen drie uitbreidingen wat in het slop. Met de release van The War Within blaast er echter een nieuwe wind door Azeroth. Oude getrouwe Chris Metzen keerde terug uit pensioen als executive creative director en werkte een visie voor de toekomst van de populaire MMORPG uit. Het resultaat is een uitbreiding die zowel qua verhaal als mechanics weer helemaal met zijn tijd mee is.
The War Within vormt het begin van de ‘Worldsoul Saga’, een trilogie aan uitbreidingen waarin spelers het binnen een paar jaar tegen de Titans - de makers van het universum - zullen opnemen. In dit eerste deel draait alles om slechterik Xal'atath, een wezen van schaduw dat letterlijk tot in het diepste van Azeroth wil doordringen. Om dat te verhinderen, trek je als speler dan ook ondergronds. In de nieuwe regio Khaz Algar verken je steeds diepere gebieden om Xal'atath tegen te houden. Daarbij is vooral Hallowfall indrukwekkend en zelfs een van de mooiste gebieden ooit in World of Warcraft. In quasi eindeloze grotten verlicht door een gigantisch magisch kristal verken je namelijk met behulp van grote luchtschepen het verloren rijk van de Arathi. Levelen was in eerdere uitbreidingen vaak een voorsmaakje voor het echte werk op ‘max level’, maar is in The War Within steeds een absoluut plezier door het uitstekende design van de gebieden.
Die gebieden zijn overigens ook een stuk ‘verticaler’ dan je gewend bent. In de vorige uitbreiding introduceerde Blizzard Entertainment met Skyriding een meer dynamische vorm van vliegen, en die wordt in The War Within helemaal omarmd. Quasi overal vind je hoge rotsen met schatten, zeldzame vijanden, glyphs, of gewoon een adembenemend vergezicht.
Ook de introductie van Delves draagt bij tot een heerlijke ervaring. Dit zijn minidungeons voor één persoon die je op ongeveer een kwartiertje uitspeelt. Elke Delve heeft verschillende varianten waarbij telkens een bepaalde mechanic centraal staat. Denk aan een grot vol kobolden waarin je angstvallig van de ene naar de andere lichtbron sprint in de hoop dat je kaars onderweg niet uitgaat. Of eentje waarin je Mario-gewijs via paddenstoelen van het ene naar het andere platform springt. Elke Delve heeft unieke uitdagingen en moeilijkheidsgraden. Momenteel zijn enkel de eerste vier niveaus daarvan beschikbaar, maar op termijn moet deze content een volwaardig en uitdagend alternatief op raids bieden voor wie de game liever solo speelt.
Die aandacht voor solospelers loopt in feite als rode draad door alle nieuwe content. Quests zijn inventiever dan ooit, met onder andere een soort van 'tower defense'-missies en een ronduit hilarische questline over de obsessie van kobolden met kaarswas. Ook Follower Dungeons zijn terug, een manier om traditionele dungeons samen met 1 tot 4 NPC’s te spelen. In Dragonflight was dat nog met willekeurige personages, maar deze keer wordt je geholpen door dezelfde personages die je ook al questend doorheen Khaz Algar tegenkomt. De manier waarop quests, dungeons en delves samenkomen, zorgt voor een naadloze en boeiende spelervaring. Het was lang geleden dat een game mij tot 4 uur 's nachts in zijn greep kon houden, maar de dagen na de release van The War Within was dat eerder regel dan uitzondering.
Ook onder de motorkap kreeg de game de nodige aanpassingen. De belangrijkste daarvan is de introductie van Warbands. Vroeger was alle progressie die je maakte gebonden aan het personage waarmee je op dat moment speelde. Van zodra je een ‘alt’ maakte, kon je dus helemaal opnieuw beginnen. Doorheen de jaren werden zaken zoals mounts al account-breed, maar met de introductie van Warbands is dat voor zo goed als alles het geval. Achievements, reputatie bij facties en zelfs bepaalde gear kunnen vanaf nu zonder problemen worden uitgewisseld. Eerlijk gezegd had deze feature al vijftien jaar in de game moeten zitten, maar het is desalniettemin fijn om eindelijk een nieuw personage aan te maken zonder tegen een berg dubbel werk aan te kijken.
De laatste essentiële toevoeging zijn de nieuwe Hero Talents. Voordien had elke klasse al twee tot vier talent trees om uit te kiezen, maar keuzes binnen je tree hadden weinig impact. Daardoor speelde pakweg elke Frost Death Knight quasi identiek. De Tero Talents plaatsen nu een laagje boven op je klasse en talent tree, waardoor je vanaf nu dus veel meer variatie mag verwachten. Diezelfde Frost Death Knight kan nu bijvoorbeeld een Rider of the Apocalypse worden, oftewel de enige klasse die samen met zijn mount het gevecht induikt. Niet elke 'Hero Talent'-tree verandert even fundamenteel de manier waarop je speelt, maar het is sowieso een uitstekende manier om je personage unieker te maken.
Dankzij alle aanpassingen in The War Within is World of Warcraft aantrekkelijker dan ooit voor wie solo speelt. Dit is misschien zelfs het ideale moment voor nieuwe spelers om in te stappen, al moet je daar ook enkele kanttekeningen bij plaatsen. Het blijft een immense MMORPG met systemen op systemen en een verhaal waarbij zelfs de meest doorlezen Wiki-nerd soms moet slikken. Zelfs zonder voorkennis kun je echter perfect een personage doorheen de nieuwe questlines in Khaz Algar gidsen, om nadien te beslissen of je ook tijd wilt investeren in de complexere content.
World of Warcraft is al twintig jaar het boegbeeld van het MMORPG-genre, en Blizzard Entertainment is duidelijk niet van plan om die titel uit handen te geven. Zoals bij elke andere uitbreiding blijft het afwachten of The War Within ook de komende jaren interessant blijft met nieuwe content, maar de uitbreiding stormt alvast op indrukwekkende wijze uit de startblokken. Vooral wie solo speelt, kan uitkijken naar een meeslepend verhaal, ondersteund door de introductie van Delves en Warbands. En voor wie nog nooit eerder World of Warcraft speelde, is dit misschien wel het instapmoment bij uitstek. Kom achteraf wel niet klagen wanneer je nog maar eens tot 4 uur 's nachts voor je pc-scherm gekluisterd zat.