XCOM
Buitenaardse materie.
We schrijven het jaar 1962. Het is een tijd waarin de Amerikaanse burgers leven in angst voor heel wat dingen die tegenwoordig vanzelfsprekend lijken. Het is een tijd van de vooruitgang, maar die komt er misschien net een tikkeltje te snel aan. Revolutie noemt zoiets, maar niet iedereen zit daarop te wachten. Het onbekende is een griezelig iets. Op dat gevoel speelt XCOM in, of tenminste: dat wou 2K Marin ons doen geloven tijdens hun E3-presentatie van het spel.
In XCOM kruip je in de huid van de FBI-agent William Carter, en dat mag je erg letterlijk nemen. Net zoals in bijvoorbeeld BioShock 2 - die andere game van 2K Marin - zie je namelijk alles rechtstreeks vanuit zijn ogen, en het zou ons niet verwonderen mocht de man tijdens het spelen nooit of te nimmer in beeld komen. Het is een simpele oplossing om de speler het gevoel te geven alsof hijzelf de held is, en wees er maar zeker van dat er heldhaftige dingen gedaan zullen moeten worden in XCOM!
De wereld krijgt namelijk te kampen met de zoveelste mysterieuze buitenaardse invasie. Mensen worden opgezogen in zwarte gaten, waarna de aliens hun plaats innemen als nagenoeg exacte klonen. Hun doel bestaat eruit om onze planeet over te nemen, en uiteindelijk om te vormen tot wat nog het best omschreven kan worden als een hommage aan TRON. Carter moet hier natuurlijk een stokje voor steken, en dat doet hij niet alleen.
XCOM is namelijk een tactical first person shooter geworden waarin je op pad gaat met een door jou uitgekozen groep agenten. Elke agent heeft zijn eigen vaardigheden, en om heelhuids doorheen elke missie te komen zul je deze ten volle moeten benutten. Voordat je echter een squad kan samenstellen zul je eerst je kompanen moeten rekruteren. Teamgenoten zullen gaandeweg sterker worden en jij mag volledig vrij kiezen welke taak ze op het slagveld vervullen.
Welke missie je vervult hangt eveneens voor een stuk van jezelf af. Via een kaart van Noord-Amerika, het gebied waar XCOM zich afspeelt, kun je beslissen welke opdrachten je gaat vervullen. Er zijn missies die het hoofdverhaal uit de doeken doen, maar er zijn ook optionele objectieven die na het vervullen bijvoorbeeld nieuwe teamleden opleveren. Angela, een FBI-medewerkster geeft je telkens een korte briefing omtrent je uitgekozen missie, waarna het aan jou is om de geschikte teamleden uit te kiezen om je te vergezellen. Wij kozen ervoor om een belangrijke wetenschapper uit de klauwen van de vijand te gaan redden.
Eens aangekomen op de plek waar alles van start gaat is het meteen duidelijk dat XCOM ontworpen is door de jongens en meisjes achter BioShock 2. De manier waarop sfeer geschept wordt aan de hand van muziek uit de jaren zestig, de typische, pastelkleurige klederdracht van de Amerikaanse burger en de bouwstijl van hun huizen laten zien dat er redelijk wat aandacht gegaan is naar de art direction van het spel. Ook de weergave van de wapens die je gebruikt, gaande van een shotgun en een pistool tot buitenaards tuig, doen ons meteen terugdenken aan de tijd die we in Rapture hebben doorgebracht. Eens je begint te spelen is het echter duidelijk dat je XCOM niet mag afschilderen als een kloon van BioShock waar simpelweg een andere naam opgeplakt werd.
Want hoewel je zelf redelijk wat aliens over de kling moet jagen is ook het bijsturen van je teamgenoten van groot belang. Je kan ze, net zoals in bijvoorbeeld Brothers in Arms, specifieke plekken in de omgeving laten innemen, dekking laten zoeken, of voor een afleiding laten zorgen zodat jij tegenstanders via de flank uit kan schakelen. Om de speciale vaardigheden van je collega's in te zetten kun je de actie tijdelijk pauzeren, waarna je hun skills uit een Mass Effect achtig selectiewiel kan aanvinken en ze enkele seconden later uitgevoerd ziet worden.