Xenoblade Chronicles 2 review
Yay RPG.
Negen maanden na zijn lancering biedt de Nintendo Switch zowat elk genre aan. Naast de typische Nintendo-genres zoals platformers en action-adventures vinden zelfs shooters als DOOM en Wolfenstein 2: The New Colossus stilaan hun weg naar Nintendo's wondermachine. Met de lancering van Xenoblade Chronicles 2 heeft ook de JRPG eindelijk de Switch bereikt. Het nieuwste deel in de reeks van ontwikkelaar Monolith Software is meteen een mooie opener voor het genre, maar je moet wel enkele zaken met de mantel der liefde bedekken.
De Xenoblade Chronicles-reeks staat bekend voor zijn unieke gameplay, en Xenoblade Chronicles 2 is daar geen uitzondering op. De game hanteert het gevechtssysteem van de vorige delen, wat betekent dat je het in real-time-gevechten tegen je vijanden opneemt. Daarbij bestuur je zelf één personage, terwijl de computer je twee teamgenoten aanstuurt. Je zet speciale aanvallen in en geeft je teamgenoten simpele commando's om combo's te maken. Dat klinkt eenvoudig, maar gaandeweg krijg je meer en meer opties tot je beschikking, die de boel van een stevige laag complexiteit voorzien.
Complexiteit op zich is geen probleem; wie houdt er niet van een goede uitdaging? Het probleem met Xenoblade Chronicles 2 is echter dat er geen transparantie tegenover staat. Zo legt de game je elke mechaniek dan wel haarfijn uit, maar kun je die informatie achteraf nergens raadplegen. Het gebeurt wel eens dat je in het heetst van de strijd per ongeluk door een tutorial ramt, waardoor je cruciale informatie mist. Je moet het dan zelf maar uitzoeken, wat erg vervelend is. Daarnaast kom je bepaalde cruciale informatie alleen te weten door met onopvallende dorpsbewoners te praten. Zo gaf een keuterboertje mij een gouden tip over Driver Combo's. Bedankt, beste man, maar dat had ik graag twintig uur eerder geweten.
Het gebrek aan transparantie vangt de game wel op door je niet te straffen voor een verloren gevecht. Als je sterft, respawn je bij je laatst bezochte landmark, en duik je meteen weer het gevecht in. Zo valt het wel eens voor dat een bepaalde vage mechaniek door de hints en je eigen gevechtservaring toch klikt, en je eindelijk snapt hoe je je arsenaal aan mogelijkheden zo optimaal mogelijk inzet. Elk gevecht is een les die verkeerd mag lopen, en dat is een hele verademing.
Het is in dat opzicht ook fijn dat gevechten gewoonweg een plezier zijn. Eens je doorhebt hoe alle systemen samenwerken, worden gevechten zelfs verslavend. Waar je in de meeste JRPG's gewone monsters liever omzeilt, ga je ze in Xenoblade Chronicles 2 maar al te graag te lijf. Zeker als je tegen krachtige vijanden vecht, bouw je langzaamaan combo's op, die uiteindelijk in een spetterende climax eindigen. De keerzijde van de medaille is echter dat gevechten nogal een audiovisuele soep kunnen worden. Zo schreeuwen alle personages uit volle borst de naam van de aanval die ze uitvoeren. Als je tegen drie menselijke vijanden vecht, slaan ze je dus voortdurend met kreten om de oren , aangevuld met lichtflitsen, gekleurde bliksemstralen en talloze schadetellers. Daardoor is dit geen game die je voor het slapengaan wilt spelen.
Los van de hectische gevechten is Xenoblade Chronicles 2 een lust voor het oog. De animestijl zal niet iedereen bekoren, maar qua werelddesign is de game erg indrukwekkend. Elke wereld die je bezoekt, ligt op een Titan, een gigantisch wezen dat zich door een wolkenzee beweegt. Het is geweldig om op een grasland te staan en hoog in de verte de bewegende kop van de Titan in kwestie te zien. Of even te walgen als je door giftige moerassen ploetert, wetende dat je je in de maag van de Titan bevindt. De game slaagt erin je erg klein te doen voelen, en dat is een hele prestatie.
Ook op technisch vlak heeft Monolith Software mooi werk geleverd. Ongeacht de chaotische gevechten met talloze monsters, heeft de game geen last van framedrops. Zelfs in de handheldmodus loopt de game als een trein, maar oogt dan wel opmerkelijk minder mooi dan op de televisie. Het is duidelijk dat de ontwikkelaar daar een toegeving heeft moeten doen om de vloeiende prestatie te garanderen. Als je de beste ervaring wilt die Xenoblade Chronicles 2 te bieden heeft, speel je de game best voor de televisie.
Uiteindelijk is Xenoblade Chronicles een JRPG in hart en nieren. De game staat bol van de complexe systemen en ingewikkelde menu's, en laat je soms aan je lot over. Daartegenover staat wel een verslavend gevechtssysteem, indrukwekkende werelden en een bombastisch verhaal met de nodige twists. Je moet er soms een beetje moeite voor doen, maar als je voorbij de J kunt kijken, staat je een erg mooie RPG te wachten.
Xenoblade Chronicles 2 is vanaf 1 december verkrijgbaar voor de Nintendo Switch.