Xenoblade Chronicles 2 rondt het eerste jaar van de Switch mooi af
Hands-on met de grote JRPG van Monolith Software.
De Nintendo Switch heeft tijdens zijn relatief korte bestaan al een paar stevige kleppers op zijn palmares. Nintendo heeft met The Legend of Zelda: Breath of the Wild, Mario Kart 8 Deluxe, ARMS, Splatoon 2 en Super Mario Odyssey al heel wat moois uit eigen stal laten zien. Met Xenoblade Chronicles 2 heeft de uitgever nog één potentiële klepper in het verschiet om het kalenderjaar mee af te ronden. De JRPG van ontwikkelaar Monolith Software belooft alvast een diepgaand avontuur te worden.
Xenoblade Chronicles 2 draait om Rex, een jonge schattenjager die zich uit winstbejag laat meeslepen in een gevaarlijke zoektocht en ongewild de eigenaar wordt van een legendarische Blade, een wapen met een menselijke vorm. Denk aan de Monado uit Xenoblade Chronicles, maar dan met een roodharige jongedame als avatar. Goed voor Rex zou je denken, maar niets is minder waar. Al gauw zit zowat iedereen achter hem aan om zijn unieke Blade te bemachtigen.
Dat is in een notendop het uitgangspunt van de eerste grootschalige JRPG op de Switch. Monolith Software laat de futuristische setting van Xenoblade Chronicles X achterwege en keert terug naar de mix van fantasy en sciencefiction die kenmerkend was voor de eerste Xenoblade Chronicles. Qua visuele stijl kiest de ontwikkelaar met Xenoblade Chronicles 2 echter voor een anime-look, waarbij zowat elk cliché de revue passeert: opgezette ogen, kleine meisjes met disporportioneel grote borsten, en openhangende monden telkens als er iets schokkends gebeurt. De stijl dient volgens Monolith Software om een groter publiek aan te spreken, maar zal vermoedelijk niet iedereen bekoren.
Je merkt niet alleen aan de stijl dat je een JRPG onder je duimen hebt, ook op andere andere vlakken is de game oer-Japans. Zo is het gevechtssysteem op zijn zachtst gezegd enorm complex. Elk personage in je team is net zoals Rex een zogenaamde Driver, met zijn of haar eigen schare Blades. Je kiest drie Drivers, die elke drie Blades kunnen gebruiken. Elke Blade heeft dan nog eens drie verschillende Arts die je aan je Driver moet koppelen, zodat elke Driver over negen Arts beschikt. Die Arts variëren van zijwaartse aanvallen en verdedigende pirouettes tot grijpbewegingen die genezende drankjes genereren. Je kunt tijdens een gevecht tussen je Blades - en dus ook je Arts - wisselen om verschillende combo's met je computergestuurde partners te activeren.
Dat klinkt al als een hele boterham, en het wordt alleen gecompliceerder door de vele manieren waarop je je Drivers en Blades kunt aanpassen. Zo kun je je Drivers een bepaalde klasse toewijzen door ze Blades van het aanvallende, verdedigende of genezende type te geven. Bovendien heeft elke Driver en Blade nog eens een eigen Affinity Chart met ontgrendelbare vaardigheden, en voorzie je hen ook van voorwerpen om hun statistieken te verbeteren. Er zijn dus talloze zaken en details die je in je achterhoofd moet houden als je het onderste uit de kant wilt halen.
Als tegengewicht voor de complexe systemen zorgt Monolith Software er wel voor dat je niet afgestraft wordt voor een verloren gevecht. Als je personages het loodje leggen, respawn je simpelweg bij je laatst bezochte landmark, zonder dat je aan geld, voorwerpen of ervaringspunten moet inboeten. Dat maakt het ontdekken van de verschillende tactische mogelijkheden en combinaties van je Drivers en Blades een aangename bezigheid, zonder dat je je al te veel zorgen moet maken over de ideale opstelling. Je kunt er trouwens van op aan dat je zelf veel moet uitpluizen, want de game legt zijn verschillende systemen veelal slechts één keer uit. Aangezien er geen naslagwerk met tutorials te bespeuren is, kun je maar beter goed opletten ook. Als je als een malle doorklikt, kun je wel eens cruciale informatie missen.
Tijdens de eerste vijftiental uur met Xenoblade Chronicles 2 toont de game ook wel een paar ruwe kantjes. Zo is de kaart bijzonder onoverzichtelijk, waardoor je geregeld het noorden kwijtraakt. Ook is de interface zeer geladen met informatie, waardoor het soms even duurt om in het menu te raken waar je wilt zijn, en zelfs daar kun je nog even tijd verliezen aan het zoeken naar de juiste informatie. Zo verdrink je in het inventarismenu vaak in een zee van voorwerpen. Ook het quest-menu is niet bepaald elegant, want je moet te vaak doorklikken om te zien te krijgen wat je eigenlijk moet doen. Voorlopig valt er met die euvels te leven, maar de tijd zal uitwijzen of ze al dan niet een doorn in het oog vormen.
Xenoblade Chronicles 2 lijkt alvast in rechte lijn naar zijn doel te schieten. De game wil de eerste omvattende JRPG op de Switch zijn, met alle goede en minder goede aspecten vandien. Het is wat worstelen met de verschillende systemen, maar eens je ze onder de knie hebt, schakel je als een volleerde Driver tussen je verschillende Blades. Of de game zich echter naast Switch-groten zoals The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Super Mario Odyssey mag scharen, lees je binnenkort in de review.
Xenoblade Chronicles 2 is vanaf 1 december verkrijgbaar voor de Nintendo Switch.