Xeodrifter review
Metroid on ice.
Hijgend, zwetend en meer dood dan levend verlaat je de kamer waar je zonet een intens baasgevecht hebt meegemaakt. Je bekijkt trots je nieuwe power-up, maar je vraagt je gelijk af wat het nut ervan is. Eens je bij een grote put lava komt, klikt het: de power-up laat je over de lava naar de overkant sprinten. En plots herinner je je ook die groene planeet. Lag daar ook geen grote put lava?
Dit is een notendop waar Renegade Kids Xeodrifter om draait. Als de opzet je bekend in de oren klinkt, dan heb je helemaal gelijk: dit is inderdaad een klassieke Metroidvania. Of laat die -vania zelfs achterwege, want Xeodrifter herinnert heel erg aan Samus' avonturen. Jools Watsham van ontwikkelaar Renegade Kid steekt dit ook niet onder stoelen of banken. Hij wil een Super Metroid-achtige game maken om het nijpende gebrek aan Metroidvania-games op de Nintendo 3DS op te vangen.
Het wordt dan ook vanaf de eerste seconde duidelijk waar Watsham de boter gehaald heeft. Een asteroïde slaat een deuk in je ruimteschip waardoor je in een stelsel met vier planeten belandt. Als je geluk hebt, land je meteen op de juiste planeet en begin je met je verkenning. Zo niet, dan wordt het door de obstakels algauw duidelijk dat je hier nog niet moet zijn. Een Metroid-veteraan kan de was doen.
Wanneer je je eerste verkenningstocht goed en wel aangevangen hebt, merk je al snel dat er iets wringt. Na elke sprong of na elke eindje lopen, glijdt je personage oncontroleerbaar verder. Alsof-ie schaatsen aanheeft. Schrik dus niet als je bij de eerste platformen een paar minuten zit te klooien voordat je het bewegen onder de knie hebt. Na verloop van tijd kun je je remafstand wel incalculeren, maar echt natuurlijk wordt het nooit.
Deze gladde ondergrond maakt een al heel erg pittige game nog moeilijker. In het begin heb je slechts drie karige levenspunten en neemt de gemiddelde vijand er twee af. En verslagen vijanden laten geen health achter; deze vind je in vernietigbare blokken in de omgeving. Daarbij komt nog eens dat je je voortgang enkel in je ruimteschip kunt opslaan. Dat de game voor en na een baasgevecht een checkpoint maakt, is een waar godsgeschenk. Het is niet zozeer de moeilijkheidsgraad zelf, dan wel het feit dat bijna elke dood niet je eigen schuld is dat Xeodrifter bij vlagen heel frustrerend maakt. Wanneer je na tig pogingen vlak voor een baasgevecht alweer het loodje legt omdat je tegen een vijand aanglijdt, wil je je Nintendo 3DS zelf de ruimte inschieten.
Bovendien wordt de game geplaagd door een gebrek aan variatie. Zo zijn de verschillende soorten vijanden op een hand te tellen. In de baasggevechten neem je zelfs telkens tegen hetzelfde monster op dat gaandeweg enkel meer aanvallen krijgt. Ook volgt de game voortdurend hetzelfde stramien: land op een planeet, ga naar het baasgevecht, versla de baas, keer langs quasi dezelfde weg naar je ruimteschip terug en ga met je nieuwe power-up op een andere planeet hetzelfde doen. De verborgen hoeken en kamers die een Metroidvania kenmerken, zijn in Xeodrifter maar karig en slagen er niet in om de sleur te doorbreken.
Xeodrifter is echter niet gewoon een slechte Metroid-kloon. De game heeft dankzij de koddige pixel art en luchtige riedeltjes een speelse sfeer die haaks staat op de ongemene moeilijkheidsgraad. Je kiest zelf waarin je je wapenupgrades investeert: een dikke, golvende laser verander je in een handomdraai in een in het rond schietend machinegeweer. Maar je ontdekt algauw de beste combinatie en gebruikt deze voor de rest van de game. En de schattige duikboot- en raketupgrades veranderen je mannetje in het betreffende voertuig en toveren een glimlach op je gezicht. Tot een zoveelste dood die wegveegt.
En dat is net het grote probleem met Xeodrifter: tegenover elk goed element staat een minder goed element. Het lage prijskaartje maakt de game aantrekkelijk, maar houd er rekening mee dat je er op een drietal uurtjes doorheen bent. Renegade Kid levert een verdienstelijke poging om een hedendaagse Metroidvania te maken die enorm veel uit het bronmateriaal put, maar zakt daarbij vooral door het ijs.
Xeodrifter is nu verkrijgbaar op de Nintendo 3DS en pc.