Yakuza 0 review - Baas boven baas
Baas boven baas.
Japanse gameontwikkelaars onderscheiden zich van westerse concurrenten door geregeld de grenzen binnen de gekozen thema's op te zoeken. Games zoals Asura's Wrath, Bayonetta en Metal Gear Solid springen daarbij in het oog, met in onze ogen excentrieke, absurde of simpelweg wereldvreemde hersenkronkels. Daardoor is een game in Japan soms uiterst succesvol, maar krijgt hij in het Westen de rol van buitenbeentje. Yakuza 0 is zo'n titel met een soortgelijke cultstatus.
Terwijl westerse ontwikkelaars grote virtuele open werelden bouwen, kiest Sega ervoor om het klein te houden. De straten van de fictieve districten Kamurocho en Sotenbori vormen namelijk het strijdtoneel voor hoofdrolspelers Kazuma Kiryu en Goro Majima. De twee wijken halen inspiratie uit Tokio's Kabukicho Shinjuki Golden Gai en Osaka's Dōtonbori. Kamurocho huisvest veel kleine steegjes, terwijl Sotenbori over een grote gracht en twee bruggen beschikt. Beide wijken zijn voor het nachtleven ingericht, dus verwacht veel felle neonlampen en reclameborden. Vooral in het donker ziet dat er spectaculair uit. Alleen de af en toe lelijke textures op de gebouwen en objecten verraden dat Yakuza 0 een product uit het PlayStation 3-tijdperk is. Ook bepaalde reflecties in waterplassen zijn dubieus te noemen. Heel erg storend is dat echter niet, aangezien de wereld van Yakuza 0 erin slaagt om je volledig onder te dompelen.
Kamurocho en Sotenbori herbergen namelijk vele geheimen. Die mag je op je eigen tempo ontdekken. Je wordt hier en daar misschien door straatschoffies en brutale Yakuza aangehouden, maar er is niks wat een goed pak rammel niet kan oplossen. De beruchte vechtpartijen blijven vrij dicht bij die van de voorgaande delen, maar kennen meer variatie door de toevoeging van meerdere vechtstijlen. De oude, vertrouwde manier van vechten is nog steeds aanwezig, maar wordt nu aangevuld met snelle of langzame krachtige aanvallen. Tijdens een gevecht schakel je moeiteloos tussen een van de stijlen, waardoor je met enige tactiek elke vijand anders kunt benaderen. Dat is iets wat je zeker nodig hebt als je een van de vele bazen die de game rijk is op je pad tegenkomt. Sega laat met Yakuza 0 maar al te graag zien dat er nooit met Kazuma Kiryu te sollen valt.
Yakuza 0 speelt zich namelijk in de jaren tachtig af, wanneer Kiryu nog een nieuweling binnen de Tojo-clan is. De focus van het verhaal ligt op een stuk braakliggend land genaamd de Empty Lot, die meerdere partijen maar al te graag willen hebben. Door een foutgelopen actie om een schuld te innen wordt Kiryu een moord in de schoenen geschoven. Dat het lichaam op het braakliggende land gevonden is, wordt hem bovendien door de Tojo-clan niet in dank afgenomen. Met de hete adem van zijn oude familie in zijn nek moet hij zijn onschuld bewijzen. Tegelijkertijd is de uit de Tojo-clan verbannen Goro Majima in Sotenbori bezig om zijn schuld in te lossen. Als Lord of the Night fungeert hij als manager van een cabaretclub, totdat hij een belangrijke opdracht krijgt die hem wellicht verlossing biedt.
Op het eerste oog hebben de twee oud clangenoten niks met elkaar te maken, maar gaandeweg worden de verbanden duidelijker. Yakuza 0 heeft net zoals zijn voorgangers een verhaal vol drama, waarin wederom onderwerpen zoals eergevoel, broederschap en geweld centraal staan. De manier waarop Sega dit keer het verhaal vertelt, is uitermate goed uitgedacht en met finesse naar de praktijk omgezet. Op het moment suprême wisselt de game moeiteloos tussen de protagonisten, waardoor het verhaal fris blijft. Door die cliffhangers maakt Sega handig gebruik van spanningsopbouw. Daarnaast worden Kiryu, Majima en de vele bijrollen op zo'n levendige manier vertolkt dat je vaak denkt naar een speelfilm te zitten kijken.
Zelfs bewezen gameplayelementen hebben soms verandering nodig om beter te worden, en dat komt in meerdere facetten van Yakuza 0 terug. Voorheen kreeg je namelijk ervaringspunten om Kiryu sterker te maken, maar nu speel je nieuwe combo's of bonussen vrij door er een bak geld tegenaan te gooien. Het is een kleine verandering die er wel in slaagt om de dynamiek tussen de gameplayelementen overhoop te gooien. Randzaken zoals zijmissies en minigames krijgen ineens meer waarde. Waar ze in eerdere delen nog tot fillers werden gerekend, vormen extra activiteiten nu een fundamenteel onderdeel van de game.
Je wilt echt op zoek gaan naar de eerstvolgende persoon die je hulp nodig heeft, want daar staat misschien wel wat waardevols tegenover, alsook enkele hilarische situaties. Zo kom je vrij vroeg in de game een dominatrix tegen die maar al te graag wat groffer tegen haar klanten wil zijn of Mr. Libido die je op de hoogte brengt van mooie vrouwen. Kijk ook niet raar op als je een levend standbeeld met een toiletbezoek moet helpen. De substories zijn origineel en brengen de wereld van Yakuza tot leven. Ook de minigames, bezoekjes aan clubs en andere activiteiten bevatten enige mate van absurditeit, dat het harde bestaan van een Yakuza doet vergeten. Denk daarbij aan discodansen, karaoke of het regelen van dates.
Het is dan ook de totaliteit die de game zo goed maakt, ondanks de soms verouderde look en bekende formule. De vele thema's op het gebied van seks, geld en geweld worden op zo'n zorgvuldige manier behandeld dat het contrast tussen het serieuze verhaal en de excentrieke recreatieve activiteiten op een uitstekende manier werkt. Die laatste zijn nu eindelijk ook waardevol om te voltooien. Yakuza 0 zet een levendige wereld neer waarin je je urenlang kunt onderdompelen en is het beste wat de Yakuza-reeks te bieden heeft.