Yakuza 4
Beter dan Mafia II.
Een recensie schrijven over een titel die tracht om de stad Tokyo na te bootsen laat een wrang gevoel na dezer dagen. We zouden optimistisch kunnen doen en simpelweg stellen: "ach, zo zie je tenminste hoe het eruit zag voor de beving", maar ergens zou dat een heel klein beetje onethisch zijn. Miljoenen mensen hun leven werd door elkaar geschud. En een economische macht zal jarenlang zwaar moeten investeren om er terug bovenop te geraken, terwijl dit uiteraard ook invloed zal hebben op de videogame-markt ter plaatse. Kwaliteitstitels van Japanse makelij zullen de komende jaren wat schaarser zijn. Nu goed, al een geluk dat we er nog eentje kregen vóór de beving.
De Yakuza reeks is een vrij unieke serie. Het draait allemaal om straatvechters, snelle vuistslagen, meerdere tegenstanders, special effects en uiteraard een gigantisch verhaal in een uitgebreide wereld. In Yakuza 3 maakte ik de vergissing om via geanimeerde cartoons het verhaal van Yakuza 1 en 2 te laten afspelen. Anderhalf uur later kon ik dan eindelijk starten aan nummer drie. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, maar de optie om door het verhaal van het originele Yakuza tot en met deeltje drie te scrollen bestaat. Gelukkig is dit geen noodzaak om te genieten van deze game. Ok, je mist hier en daar wel een ferme verwijzing, maar het verhaal staat toch voldoende op zijn eigen benen zodat je steeds kan volgen.
En ja hoor, verhaal is overvloedig aanwezig. Tussenfilmpjes in overvloed! Enkele minuten spelen, terug enkele minuten vol verhaal en voice-acting. Ik herinner me nog Final Fantasy X (en ook XIII eigenlijk) die voornamelijk in het begin van het spel lange verhaalscènes hanteerde om de sfeer te zetten, en Yakuza 4 doet hetzelfde maar dan heel de game door. Ik klink negatief, maar dat is zeker niet mijn bedoeling. Als lezer weet je zelf ook wel of je je hieraan ergert of net dat je met met volle teugen geniet van een ijzersterk verhaal. Ik plaats mezelf in de laatste categorie en heb makkelijk uren geluisterd en gekeken naar het verhaal. Één ergernis is wel dat heel wat scènes niet van voice-animatie voorzien zijn, je waadt hier als het ware gewoon door de tekst...het leest snel, maar mist net de inleving die de rest van de game zo uniek maakt. Onze raad: volgende keer ingesproken tekst die je toch kan skippen, lijn per lijn.
De grootste vernieuwing in Yakuza 4 is zonder twijfel het afstappen van het vaste hoofdpersonage Kiryu. In totaal speel je nu met vier verschillende personages en elk heeft zijn eigen hoofdstukken. Hoewel hun vechtstijlen lijken te verschillen zal je toch meermaals dezelfde tactieken hanteren om de overhand te behalen. Dit is een punt ter verbetering naar de toekomst toe. Elk van de vier personages heeft wel zijn eigen stijl, attitude en vaardigheden. Doorheen de verhaallijn ontmoet je iedereen vanuit een ander standpunt en later krijg je dan de kans om hun verhaal te beleven. De makers hebben dit aspect goed geïmplementeerd. In het ene deel voel je heel wat negatieve emoties bij bepaalde personen, maar later leer je hoe zij denken en begin je minder zwart-wit tinten te zien. Heel knap dus hoe een verhaal met zoveel diepgang ook intern zichzelf leert verdiepen. Het haalt geen epische niveaus, maar het is absoluut een stap in de goede richting.
De kern van het spel draait echter om combat en hierin brengt Yakuza alweer een uniek concept ten tonele. Je vecht enkel met je vuisten en wapens die je op straat vindt of van tegenstanders kan bemachtigen. In de meeste gevechten knok je met meerdere tegenstanders tegelijkertijd, maar niet iedereen is echter even enthousiast en vijanden voeren niet constant aanvallen uit. Hierdoor krijg je zelf de tijd om een tegenstander te kiezen en ruimte te maken. Je weet dat er tegenaanvallen zullen komen, en deze kan je blokken, je kan sidesteppen of je kan je belager ook simpelweg op voorhand even buiten westen slaan. Je moet dus wel goed je omgeving in de gaten houden om tegenstand te voorzien. Dit is niet zo'n issue aan het begin van het spel maar wel als je verder geraakt. Vijanden worden namelijk een stuk sterker en de game blijft hierdoor zeer uitdagend. Ook al is de combat inherent vrij basic, je moet beter worden om te blijven winnen. Oud pijnpunt: de camera heeft moeite met alle vijanden weer te geven, dus dit moet je zelf doen als je het overzicht wenst te bewaren.
" Hou je van de diepgang uit Yakuza 3, dan is dit een goed teken om ook deeltje vier aan je collectie toe te voegen..."
In de straten rond Tokyo word je herhaaldelijk lastig gevallen door Yakuza, straatbendes, jaloerse echtgenoten, bullies en dit kan na een tijdje op je systeem beginnen werken. Zonder enige reden slaan ze plots op je gezicht om je attent te maken op je gedrag waarna ze je in elkaar willen beuken, terwijl een groep toeschouwers een mooie cirkel maakt...typisch menselijk gedrag? Nee. Het is steeds een mogelijkheid om je skills aan te scherpen en om wat indrukwekkende slagen uit te delen, maar het had beter gekund. Soms toont Yakuza een glimp van diepgang in deze encounters door er een verhaal aan te hangen. Kerels die je voorheen een lesje hebt geleerd komen later terug met versterking of gebruiken nieuwe skills of wapens, maar jammer genoeg wordt er hier iets te veel herhaald.
We vragen dus om extra content, nochtans biedt Yakuza een gigantische lading aan extra's aan. Eigenlijk kan je quasi alles wat ik tot hiertoe beschreven heb ook terugvinden in Yakuza 3, buiten de gecensureerde minigames dan die er nu wel inzitten. Opnieuw vinden we een stad terug die blaakt van de extra activiteiten, minigames, kleine encounters, maar ook bijzonder diepgaande zaken zoals het colosseum waarin je de moeilijkste gevechten uit het spel tegenkomt. Het is hier, en in boss-fights, dat je leert hoe diepgaand de combat werkelijk is en hoeveel variatie de makers voor jou in petto hebben. Elk zo'n gevecht vereist namelijk een wat andere aanpak die je moet zien te begrijpen.
Nu goed, de extra content dus is alom tegenwoordig. Kamurocho, het district waarin je je meestal bevindt, is gebaseerd op het red-light district van Tokyo. Vooral bij avond valt de neonverlichting dus goed op en creëert de game een bijzonder aangename sfeer. De stad is ook lekker groot, maar neemt zeker nog geen GTA-proporties aan terwijl dit volgens ons toch een meerwaarde zou zijn. In plaats van het geheel breder te maken, kozen de makers ervoor om de stad zelf nog beter uit te werken. Je kan dus in nog meer gebouwen binnen een kijkje nemen. Dit kan leuk zijn voor Japanse gamers, maar voor mij zet de stad al genoeg sfeer neer, ik had het liever grootser gezien.
Grafisch is de game echter meer dan degelijk. De stad voelt echt aan en de vechtanimaties zijn stijlvol gemaakt. Ook het interieur is van redelijk hoge kwaliteit met enkele hoogte- en dieptepunten. De regel komt meestal neer op: spendeer veel tijd waar de speler veel komt, en dit werkt wat ons betreft.
Wat ons betreft is de hamvraag: moet je deze game in huis halen als je Yakuza 3 reeds hebt? Quasi 80% van de game voelt hetzelfde aan en veel vernieuwing heb je niet. Het goede nieuws is echter dat de kwaliteit hoger ligt, de sidequests en minigames veel leuker zijn en de vier verhaallijnen veel beter in elkaar passen dan in het origineel. Hou je van de diepgang uit Yakuza 3, dan is dit een goed teken om ook deeltje vier aan je collectie toe te voegen.
Yakuza 4 is een unieke actiegame, geen enkele andere titel combineert fighting-stijl met enkele boeken aan verhalen. Dat Yakuza 4 voor verdieping heeft gekozen in plaats van horizontale verbreding is zeker een goede zet, maar wij kregen soms het gevoel dat er meer in zat. Alles kan beter en groter en daar kan Sega nog van leren. Nu goed, wat we voorgeschoteld krijgen is zeker niet weinig, met deze titel ben je al snel zestig uur zoet vooraleer je echt een meesterlijke vechter bent. De rit tijdens die zestig uur zit boordevol uitdagende bossfights, honderden cutscenes en talloze extra's om je in te leven. Yakuza 4 is een goede game, een geweldige game zelfs als dit je eerste uit de reeks is.
De review van Yakuza 4 doorgenomen, maar vraag je je ook af hoe het voorgaande deel scoorde op Eurogamer België? Neem dan onze review van Yakuza 3 ook zeker eens door!