Yakuza: Like a Dragon review - Het leven is een JRPG
Dragon Quest
Grandioos absurdisme. Daar staat de Yakuza-serie al jarenlang garant voor, naast een stoïcijnse protagonist en een uitgebreid realtimegevechtssysteem. Toch is het tijd voor wat opschudding, want Yakuza: Like a Dragon breekt met de gevestigde orde. De game is namelijk geen actiegame meer, maar een heuse JRPG, compleet met turn-basedgevechtssysteem. Volgens SEGA blijft de game echter trouw aan de serie en verliest het de Yakuza-ziel niet. Dappere woorden, maar niet onterecht: het hart van de draak klopt nog altijd even sterk.
Wanneer Ichiban Kasuga, een ondergeschikt lid van de Arakawa-familie, moet opdraaien voor een moord die hij niet heeft gepleegd, doet hij dat zonder blikken of blozen. Na achttien jaar achter tralies is er echter veel veranderd. De befaamde Tojo Clan is uit Kamurocho verbannen en in plaats daarvan regeert de Omi Alliance. Ichiban gaat op onderzoek uit en strandt in Yokohama, waar een machtsstrijd tussen Japanse, Koreaanse en Chinese mafia op het punt staat om uit de hand te lopen. Ichiban ontmoet nieuwe vrienden en samen vechten ze zich een weg door intrige, politiek en de bizarste taferelen. Hoewel Yakuza: Like a Dragon geen spin-off is, hoef je de voorgaande games niet gespeeld te hebben om mee te draaien. Nieuwkomers worden bijgepraat en veteranen staan te popelen om te begrijpen waarom de ooit zo machtige Tojo Clan ten val is gekomen. Yakuza: Like a Dragon brengt dus opnieuw een misdaaddrama om van te smullen.
Ichiban is bovendien een geweldige protagonist om de kar te trekken. Net als de andere Yakuza-helden heeft hij een hart van goud, maar daar houden de gelijkenissen op. Hij is gameverslaafd, een voetveeg en bovenal zeer luid en onbezonnen. Bovendien is zijn tomeloze fantasie een eindeloze bron van vermaak. Door zijn liefde voor Dragon Quest ziet hij de wereld effectief anders. Vijanden veranderen van normale mannen in pakken naar bizarre potloodventers, hackers die zich als tovenaars voordoen en zwervers die in niets anders dan een vuilniszak gekleed gaan. Door relaties met bondgenoten op te bouwen verhoog je unieke stats zoals Passion en Style. Die hebben een effect op je vaardigheden. Een riool wordt een dungeon met schatkisten en kledingwinkels heuse wapenshops. Doordat de grens tussen werkelijkheid en Ichibans fantasie volledig vervaagt, ga je zelf in zijn droomwereld geloven en bewandel je de gehele game met een dikke grijns op je gezicht.
Die grens wordt nog verder vervaagd door het gloednieuwe turn-basedgevechtssysteem. Ichiban en zijn team van bonte vrienden vechten beurtelings tegen allerhande gespuis. Die houden je net zoals in voorgaande Yakuza-games op straat tegen. Aanvankelijk wekt het systeem argwaan op, want hoe kan dit nu de explosieve actie van Yakuza dragen? Het tegendeel is echter waar. Door de grote hoeveelheid aan vaardigheden, buffs, debuffs, summons en aanpasbare jobs is de combat van Yakuza: Like a Dragon vele malen gevarieerder en zet het de chaotische waanzin zelfs in een nog fellere spotlight. Bovendien is de 'auto-combat' redelijk kundig en kun je simpele straatgevechten versnellen door de AI het werk te laten doen. Deze aanpassing in het gevechtssysteem blaast een frisse wind door de Yakuza-reeks. Het is een fantastische aanpassing voor een serie die al veel te lang te veel van hetzelfde doet.
Yakuza: Like a Dragon speelt zich overigens voor het overgrote deel in Ijincho af, en niet in Kamurocho. De stad in Yokohama heeft een geheel andere smoel dankzij een grote diversiteit aan wijken. Met een haven, winkelstraten, een China- en Koreatown, een zakendistrict en ga zo maar door is er dan ook flink wat variatie. Daardoor is het rondlopen in de stad absoluut geen straf. Daarnaast is er ook een grote hoeveelheid liefdevol en gedetailleerd ontworpen minigames. Zo is er een heuse kartracer met meerdere cups, een golfspel en een managementsimulator waarin je een snoepwinkel van faillissement redt. De games zijn even verslavend als de hoofdgame. Ze doen je met andere woorden makkelijk vergeten dat er meer dan alleen je highscore op het spel staat. Traditiegetrouw is er ook een SEGA-arcadehal met klassieke games en een grijpmachine, maar de nieuwe games stelen geheel de show.
Toch zijn er kleine, maar noemenswaardige aanmerkingen. Zo maakt de combat gebruik van QTE's die bij voltooiing je damage verhogen. De timing ervan is echter zo nauw dat je ze nauwelijks raakt, waardoor je je bonus misloopt. Je kunt de QTE's weliswaar uitschakelen in het optiemenu. Dat betekent echter dat je helemaal geen gebruik kunt maken van de gameplayvoordelen die ze bieden. Daarnaast heb je niet alleen zijmissies, maar werk je ook voor een heldenbureau waar je allerhande kleine klusjes oplost. Dat is net te veel bezigheidstherapie. Erg interessant zijn deze klusjes namelijk niet. Bovendien zijn ze niet van dezelfde kwaliteit als Ijincho's andere trekpleisters. Verder is het Engelse acteerwerk wonderwel uit de kunst, maar werd niet alles vertaald, waardoor je geregeld Japanse kreten hoort. Ten slotte heerst er op moment van schrijven een grafische multisampling-bug. Daardoor worden de graphics in sommige scènes door een glazige waas vertekend. Het zijn kleine schoonheidsfoutjes die over het algemeen te omzeilen zijn, maar toch genoeg om de game net geen perfecte ervaring te maken.
Uiteindelijk is Yakuza: Like a Dragon een gedurfd maar uiterst geslaagd experiment dat de Yakuza-reeks nieuw leven inblaast. Ichiban is een geweldige nieuwe protagonist, de innovaties rondom de RPG-systemen integreren naadloos in de bestaande Yakuza-mechanieken en Ijincho is perfect om de virtuele toerist uit te hangen. SEGA heeft een nieuwe hit in handen, waarvan de innovatie een lang leven gegund is. Drakenmoed werpt vruchten af.
Voor de Yakuza: Like a Dragon review speelde Sander op de pc. Yakuza: Like a Dragon is vanaf 10 november uit op pc, PlayStation 4, Xbox One en Xbox Series X/S. Vanaf 2 maart 2021 is de game ook op de PlayStation 5 speelbaar.